ΟΤΑΝ Ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ το περασμένο καλοκαίρι έκανε γνωστή την παρακολούθησή του από το παράνομο λογισμικό Predator και λίγο αργότερα η κυβέρνηση αποκάλυπτε ότι τον παρακολουθούσε και η ΕΥΠ, επέμενε στη θεσμική αντιμετώπιση του ζητήματος.
Αντιλαμβανόταν πόσο εύκολα θα μπορούσε ένα τέτοιο θέμα να ξεφύγει και αντί να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα ως ζήτημα δημοκρατίας, να υποβαθμιστεί σε παραπολιτικό, μικροκομματικό ή να συζητιέται ως κλειδαρότρυπα και να εξυπηρετεί άλλους σκοπούς.
Η παρακολούθηση του προέδρου του ΚΙΝΑΛ εξακολουθεί να είναι η μόνη περίπτωση πολιτικού που έδωσε το κινητό του τηλέφωνο για έλεγχο (στην υπηρεσία ασφάλειας του Ευρωκοινοβουλίου) και έχει τεκμηριωθεί επισήμως ότι επιχειρήθηκε να τον παγιδέψουν με το Predator, καθώς βρέθηκαν τα ίχνη του κακόβουλου λογισμικού, αλλά παρακολουθήθηκε ταυτόχρονα και από την ΕΥΠ.
Ο κ. Ανδρουλάκης εξακολουθεί επίσης να μην έχει ενημερωθεί για τους λόγους της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ, ενώ για το Predator η αφήγηση της κυβέρνησης παραμένει ότι τον παρακολουθούσε κάποιος ιδιώτης και όχι οι υπηρεσίες της. Η σύμπτωση όμως να παρακολουθείται ταυτόχρονα από την ΕΥΠ και κάποιον ιδιώτη ή ξένη υπηρεσία είναι πολύ μεγάλη για να είναι αθώα και ευλόγως πολλοί παραμένουν καχύποπτοι.
Στο επιτελείο του πρωθυπουργού έμειναν με την ικανοποίηση ότι η PEGA δεν βρήκε τίποτα και θεώρησαν ότι κατάφεραν να ελέγξουν την κατάσταση. Βέβαια, η επιτροπή δεν βρήκε τίποτα, κυρίως διότι η κυβέρνηση με τη στάση της δεν διευκόλυνε τη διαλεύκανση της υπόθεσης και δια των πράξεων και παραλείψεων της συνέβαλε στο να μην πέσει φως στην υπόθεση, παρότι στα λόγια κι αυτή ζητάει να φωτιστεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που είδε τον Ανδρουλάκη να μονοπωλεί το ενδιαφέρον των ΜΜΕ όταν έγιναν οι αποκαλύψεις, είδε ταυτόχρονα στην υπόθεση αυτή και μια ευκαιρία για να στριμώξει πραγματικά την κυβέρνηση. Χρειαζόταν όμως να παραμερίσει τον Ανδρουλάκη και να φέρει το παιχνίδι στα δικά του μέτρα. Ακριβώς αυτό έκανε και κάνει μέχρι σήμερα επιτυχώς, με βάση το κριτήριο της επίτευξης του στόχου.
Η επιτροπή PEGA που ανέλαβε να ερευνήσει το θέμα των κακόβουλων λογισμικών στην Ευρώπη (όχι μόνο στην Ελλάδα) δεν κατάφερε να βρει και πολλά, όπως παραδέχθηκε και η εισηγήτρια Σόφι ιντ Βελντ. Η ευρωβουλευτής της Ολλανδίας, παρά την έλλειψη στοιχείων όμως, ισχυρίστηκε ότι μόνο η ελληνική κυβέρνηση είχε τα μέσα και τα κίνητρα.
Στο Μέγαρο Μαξίμου πάλι, παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ ακόνιζε από καιρό τα μαχαίρια του, υποβάθμιζαν το ζήτημα, αν και δεν χάρηκαν ιδιαίτερα όταν διαπίστωσαν ότι στη θέση του εισηγητή της PEGA βρέθηκε μία από τους σφοδρότερους επικριτές της κυβέρνησης Μητσοτάκη τα τελευταία δύο χρόνια (όχι μόνο για τις υποκλοπές, όπως νομίζουν κάποιοι, αλλά και για το μεταναστευτικό και άλλα). Η Σόφι ιντ Βελντ άλλωστε, δεν κάνει καμία προσπάθεια να κρύψει την αρνητική γνώμη της για την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ούτε τώρα, ούτε πριν.
Στο επιτελείο του πρωθυπουργού έμειναν με την ικανοποίηση ότι η PEGA δεν βρήκε τίποτα και θεώρησαν ότι κατάφεραν να ελέγξουν την κατάσταση. Βέβαια, η επιτροπή δεν βρήκε τίποτα, κυρίως διότι η κυβέρνηση με τη στάση της δεν διευκόλυνε τη διαλεύκανση της υπόθεσης και δια των πράξεων και παραλείψεων της συνέβαλε στο να μην πέσει φως στην υπόθεση, παρότι στα λόγια κι αυτή ζητάει να φωτιστεί.
Φυσικά δεν είναι η μόνη πλευρά που υποκρίνεται στην υπόθεση αυτή, γύρω από την οποία συνωστίζονται πλέον πολλοί παράγοντες, άλλοι με ανοιχτά και άλλοι με κλειστά χαρτιά.
Σε αντίθεση με την κυβέρνηση, στον ΣΥΡΙΖΑ το γεγονός ότι η PEGA δεν βρήκε στοιχεία που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν προκάλεσε απογοήτευση, αν και ήταν αναμενόμενο, οπότε αποφάσισαν να περάσουν στο plan B. Και πέρασαν.
Στην Κουμουνδούρου υπάρχει ικανοποίηση πλέον ότι το θέμα που ξεκίνησε ως υπόθεση Ανδρουλάκη και έδινε πόντους μόνο στο ΚΙΝΑΛ, κατάφεραν να το φέρουν στα δικά τους μέτρα και στο γήπεδο είναι αυτοί που κυριαρχούν στην επίθεση και «βάζουν τα γκολ», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ένα στέλεχος του κόμματος που θεωρεί ότι οι υποκλοπές μπορούν να φέρουν την πολιτική ανατροπή, κι ας μην κατέγραφαν οι δημοσκοπήσεις μεγάλο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης το προηγούμενο διάστημα.
«Έχει σημασία να διατηρηθεί το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης, το οποίο θα αυξηθεί αν τροφοδοτηθεί με αποκαλύψεις. Μεγάλη σημασία όμως έχουν και οι συμμαχίες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη σιγά-σιγά να μείνει μόνη» ανέφερε, και είναι γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης βλέπει τη συμμαχία των αντιπάλων του να μεγαλώνει και να προστίθενται σε αυτήν νέοι παίκτες.
Η ανησυχία του πρωθυπουργού αποτυπώθηκε και στη συνέντευξη με τον Νίκο Χατζηνικολάου, όπου έδωσε την εντύπωση ενός πρωθυπουργού εκνευρισμένου και απολογούμενου. Παρότι βρίσκεται μάλλον στην πιο δύσκολη (και ίσως και πιο κρίσιμη) στιγμή της θητείας του, φάνηκε αρκετά απροετοίμαστος, έκανε λάθη και δεν ήταν πάντα ακριβής. Κυρίως όμως, έδωσε την εικόνα ενός συγχυσμένου πρωθυπουργού και δεν έκρυψε ότι η υπόθεση αυτή τον έχει ταράξει, κάτι που δεν μπορεί παρά να ικανοποιεί τους αντιπάλους του και να δίνει το σήμα να συνεχίσουν.
Αυτό που ανησυχεί περισσότερο τον πρωθυπουργό όμως, δεν είναι η επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά συγκεκριμένων επιχειρηματιών που πέρασαν ανοιχτά πλέον απέναντί του και προστέθηκαν στην ετερόκλητη και de facto «συμμαχία» που θέλει είτε να τον κοντύνει είτε να τον στείλει στο σπίτι του.
Ο πρωθυπουργός όμως, όπως κάνει από την αρχή της υπόθεσης αυτής (όπου κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο), αντί να αποφασίσει να απαντήσει ανοιχτά, θεσμικά, δημόσια, επιλέγει την πολιτική του «κατευνασμού» απέναντι στα συμφέροντα από τα οποία νιώθει να απειλείται.
Έτσι ο πρωθυπουργός, αντί να αναλάβει πρωτοβουλίες για πολιτικές διαφάνειας και θωράκισης της δημοκρατίας, επιλέγει να συναντηθεί στο Μαξίμου με επιχειρηματίες – από αυτούς που οι πολιτικοί όταν δεν είναι στην ίδια πλευρά αποκαλούν «διαπλοκή», αλλά όταν είναι μαζί, αυτή είναι μία άγνωστη λέξη. Το έκανε και η προηγούμενη κυβέρνηση αυτό, να προσκαλεί τους διαπλεκόμενους επιχειρηματίες στο Μαξίμου για να συνεννοηθούν, το κάνει και αυτή χωρίς επίσης να εξηγεί καν τους λόγους.
Η υπόθεση των υποκλοπών, όπως έχει γράψει εδώ και μήνες η LiFO, παράγει πολιτικά αποτελέσματα από την πρώτη μέρα. Το πρώτο σημαντικό αποτέλεσμα ήταν η διάρρηξη της σχέσης Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη. Ουσιαστική σχέση βέβαια δεν υπήρξε ποτέ, μόνο η τυπική, αλλά ακόμα και αυτη διερράγη, αποκλείοντας τη συνεργασία που θα επιθυμούσε ο πρωθυπουργός μετά τις εκλογές, αν δεν κέρδιζε με αυτοδυναμία.
Τώρα όμως όλοι οι αντίπαλοί του, εντός κι εκτός συνόρων –και είναι αρκετοί–, ποντάρουν στην υπόθεση αυτή για να τον αποδυναμώσουν περαιτέρω. Όλοι –εχθροί και φίλοι– παρατηρούν ότι η παραίτηση Δημητριάδη, που ήταν το δεξί χέρι του Κυριάκου Μητσοτάκη, ήταν μία αντίδραση που φανέρωσε αδυναμία. Ο πρωθυπουργός θυσίασε τον «αξιωματικό» του την ώρα που ξεκινούσε η πιο δύσκολη παρτίδα.
Για ποιον λόγο η άλλη πλευρά λοιπόν να αφήσει αυτή την παρτίδα στη μέση και να μην τη συνεχίσει μέχρι τέλους, τώρα που ο πρωθυπουργός φάνηκε αδύναμος; Αυτό ήταν και το μήνυμα, άλλωστε, που του έστειλε και προσωπικά ένας από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες που βρίσκεται πλέον απέναντί του, αρνούμενος τη συμφιλίωση.
Όπως είναι εύλογο, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους από το κλίμα της «μεγάλης αναταραχής» που επικράτησε τις προηγούμενες μέρες και για αυτούς δεν είναι παρά μία «θαυμάσια κατάσταση». Αλλωστε το κύμα περιμένουν ξανά για να σερφάρουν και οδηγηθούν στην εξουσία.
Η Νέα Δημοκρατία σε πρόσφατη δημοσκόπηση φάνηκε να κάνει μια μεγάλη βουτιά, μειώνοντας αισθητά τη διαφορά με το δεύτερο κόμμα. Αν αυτή συνεχιστεί, όλα είναι ενδεχόμενα.
Στην Κουμουνδούρου, τα στελέχη που είναι κοντά στον Αλέξη Τσίπρα, θέλουν οπωσδήποτε να συμμετέχει το κόμμα τους στην επόμενη κυβέρνηση και έχουν αρχίσει ήδη να μοιράζονται ρόλοι και πόστα. Το ευνοικότερο σενάριο είναι να έρθει πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές και να κυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ. Ωστόσο, ακόμα και αν δεν έρθει πρώτος, παρότι ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε πρόσφατα ότι δεν θέλει μία κυβέρνηση ηττημένων, το σενάριο αυτό δεν το έχει αποκλείσει, αν βγαίνουν οι αριθμοί των εδρών και συζητιούνται ήδη ονόματα ανθρώπων που θα μπορούσαν να παίξουν τον ρόλο ενός «Έλληνα Ντράγκι» και διαθέτουν αντίστοιχο προφίλ.
Το χειρότερο σενάριο για το πλάνο «ο ΣΥΡΙΖΑ επιστρέφει στην εξουσία», το οποίο δεν έχει καθόλου αποκλειστεί, είναι η συμμετοχή σε μία τύπου «εθνική κυβέρνηση» με τη Νέα Δημοκρατία, αλλά όχι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη επικεφαλής. Υπάρχουν ήδη πρόσωπα, όπως η Όλγα Κεφαλογιάννη και άλλοι, που προβάλλονται έντονα από τα μέσα του ΣΥΡΙΖΑ και δίνουν το σήμα για το ποιοι πολιτικοί είναι αποδεκτοί από αυτούς, αλλά και για τις παρασκηνιακές ενέργειες που γίνονται.
Αυτό που κυρίως καταλογίζουν οι εντός των συνόρων αντίπαλοι του κ. Μητσοτάκη (διότι οι εκτός συνόρων σχετίζονται κυρίως με τα γεωπολιτικά συμφέροντα) είναι αλαζονεία και ότι θέλει να λάβει μόνος του κρίσιμες αποφάσεις, ειδικά σε σχέση με το πού θα πάνε τα δεκάδες δισεκατομμύρια που θα εισρεύσουν στη χώρα το επόμενο διάστημα.
Τα έργα που προγραμματίζονται είναι πολλά, για κάποια ήδη γίνεται μεγάλη σφαγή στο παρασκήνιο και οι πιέσεις είναι τεράστιες. Οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις δίνουν μία αίσθηση «παντοδυναμίας» στους πρωθυπουργούς και ο Κυριάκος Μητσοτάκης εφαρμόζει ένα αρκετά συγκεντρωτικό μοντέλο διακυβέρνησης, που έχει προκαλέσει σε πολλούς δυσαρέσκεια.
Κάποιοι δεν θα έμεναν με σταυρωμένα τα χέρια, για αυτό και έχουν κάθε λόγο η κατάσταση αυτή να θέλουν να αλλάξει. Τα οικονομικά, αλλά και τα πολιτικά συμφέροντα άλλωστε, είναι πάντα κυνικά.
Τις προηγούμενες ημέρες η λίστα της εφημερίδας «Ντοκουμέντο», που κατά την ίδια παρακολουθούνταν, αναστάτωσε την πολιτική ζωή, αλλά θα πρέπει να αποδειχθεί σε ποιους από αυτούς παγιδεύτηκαν τα τηλέφωνα με κακόβουλο λογισμικό. Ορισμένοι διέψευσαν ότι έχουν διαπιστώσει πως τα τηλέφωνά τους έχουν παγιδευτεί, οπότε χρειάζεται να περιμένουμε να δούμε αν υπάρχει τεκμηρίωση και για ποιους.
Ο δημοσιογράφος που αποκάλυψε το υπόβαθρο της υπόθεσης Predator και τα πρόσωπα γύρω από αυτό στην Ελλάδα, ο Τάσος Τέλλογλου, στις 6 Αυγούστου είχε γράψει στο Twitter ότι «μία ιδιωτική εταιρεία από το Ισραήλ συνεχίζει και παράγει και διακινεί το λογισμικό από τη χώρα μας, που εχει χρησιμοποιηθεί και σε άλλους πολίτες, αλλά η Εθνική Αρχή Διαφάνειας κουκουλωσε τις ευθύνες».
Το ΚΙΝΑΛ αποκάλυψε πρόσφατα ότι ο γιος του πρώην αρμόδιου υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Τόσκα, εργάστηκε σε μία από τις εταιρείες των προσώπων αυτών που είχαν συμβάσεις με το υπουργείο και δεν αντέδρασε κανείς.
Ο Τάσος Τέλλογλου μίλησε και για «ιδιώτη που δραστηριοποιούνταν επί της προηγούμενης κυβέρνησης στο να “ακούει” τον αρχηγό της αντιπολίτευσης στις πιο προσωπικές του στιγμές, όταν μιλάει με τη σύζυγο ή την κόρη του κάνει τώρα το ίδιο με άλλους, μερικοί ανηκουν και στο ίδιο κόμμα με τους παραιτηθέντες». Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς το εύρος αυτών των δραστηριοτήτων.
κυβέρνηση επέβαλε παρά τις αντιρρήσεις της ηγεσίας του ΑΠ για το παρελθόν της ενέκρινε .Μία ιδιωτική εταιρεία απο το Ισραήλ συνεχίζει και παράγει και διακινεί το λογισμικό απο τη χώρα μας , λογισμικό που εχει χρησιμοποιηθεί και σε άλλους πολίτες .Η Εθνική Αρχή Διαφάνειας που
— Anastasios Telloglou (@telloglou) August 6, 2022
Εντυπωσιακή ήταν και η είδηση ότι σε μία τέτοια συγκυρία και μετά από όσα προηγήθηκαν με τον Ολυμπιακό και τις σχετικές δηλώσεις εναντίον του, ο πρωθυπουργός κάλεσε στο Μέγαρο Μαξίμου τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Για το γεγονός δεν υπήρξε κάποια ανακοίνωση από το επιτελείο του πρωθυπουργού, το οποίο ήθελε η συνάντηση να μη λάβει δημοσιότητα, αλλά το πληροφορηθήκαμε από τις παραπολιτικές στήλες των «Παραπολιτικών» και η LiFO το επιβεβαίωσε.
Ενδιαφέρον όμως έχει και το αποτέλεσμα της συνάντησης, καθώς, όπως έγραψαν τα «Παραπολιτικά», «ο γνωστός εκδότης αποφάσισε να κλιμακώσει το θέμα των υποκλοπών. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο».
πηγή: lifo
