Τον Σεπτέμβριο, η Sara Fritz έχασε το εξάχρονο golden retriever της, την Emma, από έναν ιδιαίτερα επιθετικό καρκίνο που ονομάζεται αιμαγγειοσάρκωμα.
Ως γονέας της Emma, η Fritz ένιωσε συντετριμμένη, ενώ ως ασκούμενη κτηνίατρος ογκολόγος, ένιωσε απογοητευμένη. Περισσότερο από το 60% των golden retriever θα αναπτύξουν καρκίνο κατά τη διάρκεια της ζωής τους, σε σύγκριση με ένα ποσοστό της τάξης του 25% των άλλων φυλών σκύλων.
Σύμφωνα με την Fritz, όλα τα σκυλιά μπορούν δυνητικά να αναπτύξουν καρκίνο, όμως τα golden retriever έχουν την μεγαλύτερη πιθανότητα λόγω των πολλαπλών γονιδιακών παραλλαγών που φέρουν και σχετίζονται με αυτόν. Η Fritz υποστηρίζει ότι παρόλο που η επιστήμη δεν έχει καταφέρει ακόμη να εντοπίσει τις παραλλαγές αυτές προκειμένου να τις περιορίσει, αυτό μπορεί να αλλάξει.
Εδώ και μια δεκαετία το ίδρυμα Morris Animal Foundation διεξάγει μια συνεχιζόμενη μελέτη σε golden retriever, προσπαθώντας να εντοπίσει γενετικούς, περιβαλλοντικούς, διατροφικούς και άλλους παράγοντες που μπορεί να σχετίζονται με την εμφάνιση καρκίνου.
Νέες επιστημονικές έρευνες εστιάζουν στην μελέτη αυτής της δημοφιλούς φυλής σε σχέση με την εμφάνιση καρκίνου. Στόχος είναι η ευημερία των ίδιων των σκυλιών, αλλά και κατ’ επέκταση των ανθρώπων, καθώς άνθρωποι και σκυλιά μοιράζονται πολλά κοινά γονίδια.
Εδώ και μια δεκαετία το ίδρυμα Morris Animal Foundation διεξάγει μια συνεχιζόμενη μελέτη σε golden retriever, προσπαθώντας να εντοπίσει γενετικούς, περιβαλλοντικούς, διατροφικούς και άλλους παράγοντες που μπορεί να σχετίζονται με την εμφάνιση καρκίνου.
Ταυτόχρονα, μελέτες που διεξάγονται στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις προσπαθούν να εντοπίσουν γιατί ορισμένα golden retriever ζουν περισσότερο από άλλα. Οι επιστήμονες εκεί ανακάλυψαν μια γενετική παραλλαγή που σχετίζεται με την αυξημένη μακροζωία.
Τα σκυλιά με την συγκεκριμένη γονιδιακή μετάλλαξη είχαν σχεδόν δύο χρόνια μεγαλύτερη διάρκεια ζωής σε σχέση με αυτά που δεν την έφεραν. Το σημαντικότερο που διαπίστωσαν είναι ότι η συγκεκριμένη μετάλλαξη προέρχεται από μια οικογένεια γονιδίων που συνδέεται με καρκίνους, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπινων.
Σύμφωνα με τον Robert Rebhun, καθηγητή χειρουργικών και ακτινολογικών υπηρεσιών στη Σχολή Κτηνιατρικής του UC Davis και συν-συγγραφέα της μελέτης, οι ερευνητές ακολούθησαν μια ασυνήθιστη προσέγγιση.
Οι ερευνητές δεν εστίασαν στην μελέτη γονιδίων που σχετίζονται με τον καρκίνο αλλά με την μακροζωία. Η γονιδιακή παραλλαγή που εντόπισαν αφορά ένα γονίδιο που είναι γνωστό ότι σχετίζεται με την εμφάνιση καρκίνου και το γεγονός αυτό αποτελεί ένα συναρπαστικό εύρημα.
Στη συγκεκριμένη μελέτη συμμετείχαν περισσότερα από 300 golden retriever, συμπεριλαμβανομένου και του σκύλου του Rebhun, της Jessica.
Οι επιστήμονες συνέκριναν το DNA από δείγματα αίματος golden retriever που ήταν ζωντανά στα 14 τους χρόνια με εκείνα που πέθαναν πριν γίνουν 12 ετών. Διαπίστωσαν ότι οι σκύλοι με την παραλλαγή του γονιδίου επέζησαν περισσότερο, κατά μέσο όρο μέχρι την ηλικία των 13,5 ετών σε σύγκριση με τα 11,6 έτη.
Το συγκεκριμένο γονίδιο φαίνεται να παρουσιάζει μια «καλή» και μια «κακή» παραλλαγή, δηλώνει ο Rebhun. Στην πρώτη περίπτωση η μετάλλαξη συμβάλει στην μακροζωία του οργανισμού ενώ στην δεύτερη μειώνει το προσδόκιμο ζωής του. Ο σκύλος του Rebhun, η Jessica, ανέπτυξε μια μορφή σαρκώματος στα 14 χρόνια της, όμως κατάφερε να επιβιώσει μέχρι τα 16,5. Σύμφωνα με τον Rebhun, η Jessica φαίνεται να έφερε και τις δύο μεταλλάξεις στο γονιδίωμα της, γεγονός που καθυστέρησε την εμφάνιση του καρκίνου.
Επιπλέον, η μελέτη αποκάλυψε ενδιαφέρουσες διαφορές μεταξύ αρσενικών και θηλυκών σκύλων. Το γεγονός αυτό εγείρει την πιθανότητα να εμπλέκονται θηλυκές ορμόνες, όπως τα οιστρογόνα, στην εμφάνιση του καρκίνου. Σύμφωνα με την έρευνα, τα θηλυκά σκυλιά που έφεραν ένα αντίγραφο της κακής παραλλαγής έζησαν σημαντικά μικρότερο χρόνο από τα θηλυκά σκυλιά που δεν την έφεραν. Αντίθετα, δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ αρσενικών σκύλων που έφεραν την κακή παραλλαγή σε σύγκριση με αυτούς που δεν την έφεραν.
Ωστόσο, εάν ένας σκύλος φέρει δύο αντίγραφα της κακής παραλλαγής τότε το προσδόκιμο ζωής τους μειώνεται σημαντικά, ανεξαρτήτως του φύλου του.
Οι συγκεκριμένες παραλλαγές που ανακάλυψε η μελέτη εντοπίστηκαν σε ένα γονίδιο που ονομάζεται ErbB4, γνωστό και ως HER4. Το αντίστοιχο ανθρώπινο γονίδιο ανήκει σε μια οικογένεια των οποίων οι παραλλαγές συνδέονται με την εμφάνιση καρκίνου και στους ανθρώπους.
Σύμφωνα με την Danika Bannasch, καθηγήτρια υγείας και αναπαραγωγής του πληθυσμού στο UC Davis και συν-συγγραφέα της μελέτης, η καλή παραλλαγή του γονιδίου ErbB4 μπορεί να σχετίζεται με μια αύξηση του προσδόκιμου ζωής των ανθρώπων κατά 12 έως και 14 χρόνια. Ωστόσο, όπως δήλωσε και ο Rebhun, η παραλλαγή του γονιδίου ErbB4 μπορεί να ενεργήσει ως καταστολέας του καρκίνου αλλά και ως μέσο ενεργοποίησης του. Δεν είναι ακόμη σαφές τι πυροδοτεί κάθε συμπεριφορά.
Τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του καρκίνου. Μια προηγούμενη έρευνα, που εστίαζε στην παραλλαγή του γονιδίου HER2 – το οποίο ανήκει στην ίδια οικογένεια με το ErbB4, οδήγησε σε μια σημαντική ανακάλυψη στη θεραπεία του καρκίνου του μαστού στον άνθρωπο. Η έρευνα αυτή έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην δημιουργία της στοχευμένης θεραπείας Herceptin για ασθενείς με HER2 θετικό καρκίνο του μαστού.
Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι τα ευρήματα της μελέτης θα οδηγήσουν στην δημιουργία ενός διαγνωστικού εργαλείου για την θεραπεία ευάλωτων σκύλων, ενδεχομένως ακόμη και ανθρώπων.
Με στοιχεία από το The Washington Post.
πηγή: lifo
