Κατοικώ στην πόλη της Φλώρινας. Αν και βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο (περίπου στα 650 μέτρα), στην πραγματικότητα είναι περιτριγυρισμένη από υψηλότερες κορυφές, οι οποίες δημιουργούν ένα λεκανοπέδιο πρασίνου.
Η οικογένειά μου ήρθε κι έμεινε στη Φλώρινα από τη Θεσσαλονίκη, μετά τον διορισμό του πατέρα μου στη μονάδα της ΔΕΗ Αμυνταίου και της μητέρας μου, που είναι εκπαιδευτικός, σε σχολείο της Φλώρινας. Ο παππούς από την πλευρά του πατέρα μου έχει καταγωγή από το χωριό Σκοπιά της Φλώρινας και οι γονείς μου, έχοντας κληρονομήσει ένα κτήμα έξω από την πόλη, αποφάσισαν να φτιάξουν το σπίτι τους εκεί· αυτό αποτελεί μέχρι σήμερα τη μόνιμη κατοικία τους.
Όταν ήρθαμε εγώ ήμουν περίπου 2 ετών, οπότε πρακτικά στη Φλώρινα ξεκινούν οι πρώτες μου αναμνήσεις, οι παρέες μου, τα σχολικά μου χρόνια και έπειτα, όπως τα έφερε η ζωή, και η φοιτητική μου πορεία, αφού, περνώντας στο Τμήμα Γεωπονίας του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, επέλεξα να μείνω στη Φλώρινα. Δικαίως, λοιπόν, την αποκαλώ «πόλη μου».
Η ιδιαιτερότητα της Φλώρινας έγκειται στην ομορφιά που έχει μέσα στην απλότητά της, που για να τη συνειδητοποιήσεις πρέπει να συντονιστείς με τον ρυθμό της πόλης, που είναι μικρή, με τα πόδια χρειάζεσαι περίπου 45’ για να τη διασχίσεις απ’ άκρη σ’ άκρη. Παρ’ όλα αυτά, κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής δεν θα συναντήσεις γκρίζες, ανιαρές περιοχές. Η φύση κάνει την παρουσία της αισθητή σχεδόν σε όλα τα σημεία της πόλης.
Αυτό που είναι σίγουρα εγγύηση στη Φλώρινα, ανεξαρτήτως των επιλογών που παρέχει, είναι η εξαιρετική ποιότητα ζωής και καθημερινότητας, με ήρεμους ρυθμούς, που, δυστυχώς πολύ δύσκολα βρίσκει κανείς σήμερα σε μεγαλύτερες πόλεις.
Η θέα των βουνών και του δάσους προβάλλει σχεδόν όπου και αν υψώσεις το βλέμμα σου, αλλά ακόμα και ανάμεσα στις γειτονιές ξεπροβάλλουν παντού κομμάτια πρασίνου λόγω των πολλών δέντρων και πάρκων που διαθέτει η Φλώρινα. Αυτός ο περίπατος, βέβαια, ειδικά στα κεντρικά σημεία της πόλης, διακόπτεται συχνά από μικρές στάσεις που κάνεις για να ανταλλάξεις μια καλημέρα και λίγες κουβέντες με τους ντόπιους, κάτι αρκετά συνηθισμένο, αφού οι περισσότεροι κάτοικοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Φυσικά, αν επιθυμεί κανείς την απομόνωση και την ησυχία, η πόλη δίνει και αυτή την επιλογή, αφού μέσα σε 10-15 λεπτά μπορείς, περπατώντας, να βρεθείς στην ησυχία του δάσους.
Δύσκολη απόφαση να ξεχωρίσω μόνο έναν περίπατο από τους πολλούς που διαθέτει η πόλη. Ίσως λόγω αμεσότητας επιλέγω τις περισσότερες φορές τη διαδρομή από το κέντρο προς τη Σχολή Γεωπονικών Επιστημών, που αποτελεί μετάβαση από το κέντρο της πόλης στην απόλυτη αρμονία της φύσης. Ακολουθώντας τον κεντρικό δρόμο και περπατώντας περίπου δύο χιλιόμετρα, φτάνω στο γραφικό χαρακτηριστικό αγρόκτημα της σχολής, απέναντι από το οποίο έχει διαμορφωθεί ο νέος ζωολογικός κήπος της Φλώρινας, με οικόσιτα ζώα.
Είναι δημόσιος και ανοιχτός όλη την ημέρα. Μπορεί κανείς να κάνει μια στάση στα παγκάκια και στα κιόσκια του, να κάνει τη βόλτα του στον χώρο, ο οποίος είναι γεμάτος πράσινο και φυσικά αποτελεί εξαιρετική επιλογή και για οικογένειες, αφού διαθέτει παιδική χαρά. Συνεχίζοντας προς τα κάτω και στρίβοντας προς το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, έχοντας φύγει από τον κεντρικό δρόμο, κάνω μια στάση στη μικρή όχθη του ποταμού για να απολαύσω την ησυχία κάτω από τα δέντρα και συνεχίζω περνώντας από τα γήπεδα του τένις· επιστρέφω στο κέντρο από την πλευρά του βουνού.
Πέρα από αυτήν τη διαδρομή, φυσικά, η δεύτερη επιλογή για μεγαλύτερης έκτασης περίπατο είναι το μονοπάτι στον λόφο του Αγίου Παντελεήμονα. Τελικός προορισμός είναι η κορυφή, στα 1.020 μέτρα, όπου δεσπόζει ο τεράστιος 32 μέτρων σταυρός, ορατός από πάρα πολλά σημεία της πόλης. Είναι μια ανάβαση που διαρκεί περίπου 45 λεπτά από το κέντρο, μέτριας δυσκολίας, αλλά ακόμα κι αν χρειαζόταν τον διπλάσιο κόπο, η ομορφιά της διαδρομής και η θέα όλης της περιοχής που απολαμβάνω όταν ανέβω, αξίζουν.
Η γαλήνη, η ησυχία, ο καθαρός αέρας και η παρατήρηση πολλών ειδών της τοπικής χλωρίδας και πανίδας κατά το ανέβασμα είναι που κάνουν μοναδική τη διαδρομή. Στην κορυφή, εκτός από τον σταυρό, θα συναντήσει κανείς και το μικρό ξωκλήσι της Μεταμορφώσεως, καθώς και ένα ξύλινο κιόσκι όπου οι περιπατητές μπορούν να ξαποστάσουν πριν πάρουν τον δρόμο της επιστροφής.
Επειδή οι κάτοικοι της πόλης είναι λίγοι, μαγαζιά που δεν παρέχουν αξιόλογες υπηρεσίες δεν επιβιώνουν. Αυτός είναι και ο λόγος που, κατά τη γνώμη μου, όπου και να πας για φαγητό στη Φλώρινα, θα φας αρκετά καλά. Για πρωινό καφέ ή brunch σίγουρα τα μαγαζιά κατά μήκος του Σακουλέβα, του ποταμού που διασχίζει την πόλη, αποτελούν την πρώτη επιλογή, ειδικά τις ηλιόλουστες μέρες, οπότε απολαμβάνεις τον ήλιο του πρωινού, τον ποταμό και τη θέα του βουνού.
Για ποτό, από τα αγαπημένα μου πλέον μαγαζιά είναι το Εν Φλωροίνοι, με πιο εναλλακτικό και πολύ άνετο κλίμα, ξένη μουσική που ποικίλλει ανάλογα με τη βραδιά και, φυσικά, μεγάλη ποικιλία από κοκτέιλ. Ενώ είναι μια πολύ καλή επιλογή για τον χειμώνα (ειδικά για ζεστό οινόμελο ή ρακόμελο), κατά τη γνώμη μου οι καλοκαιρινές βραδιές στο αίθριο του μαγαζιού, κάτω από τα αστέρια, με τη συνοδεία έθνικ μουσικής και φυσικά κάποιου κοκτέιλ, είναι που πραγματικά χαρακτηρίζουν το μαγαζί.
Επόμενη εξίσου καλή επιλογή είναι το Factory τόσο για καφέ όσο και για ποτό. Μαγαζί με πιο σύγχρονη rock και παράλληλα industrial αισθητική, με πολύ μεγάλη εμπειρία όσον αφορά τα ποτά και την παρασκευή κοκτέιλ. Χαρακτηριστικό που το διαφοροποιεί από τα υπόλοιπα αντίστοιχα μαγαζιά είναι η διοργάνωση special events, stand-up comedy βραδιών και η πρόσκληση bartenders που προσθέτουν ποικιλία στις ήδη υπάρχουσες υπηρεσίες και, φυσικά, φέρνουν νέες εικόνες και γεύσεις στην πόλη.
Τέλος, μία ακόμα ενδιαφέρουσα και διαφορετική επιλογή είναι το Αέροινο wine bar, το οποίο στεγάζεται σε ένα πολύ όμορφο νεοκλασικό κτίριο. Πολύ προσεγμένος χώρος, ατμοσφαιρικός, με μεγάλη ποικιλία ελληνικών κρασιών και τοπικών ετικετών από τα οινοποιεία της περιοχής. Ιδανικό για τους λάτρεις του κρασιού, όπως εγώ, θα το συνιστούσα για κόκκινο κρασί τις χειμωνιάτικες βραδιές αλλά και για πιο δροσερές επιλογές τα καλοκαιρινά βράδια, στον προαύλιο χώρο του.
Όσον αφορά τα αγαπημένα μέρη για φαγητό, θα αναφερθώ ξανά σε αυτό που είπα στην αρχή, είναι δύσκολο να μη φας καλά στη Φλώρινα, όπου και να πας. Παρ’ όλα αυτά, έχω προσωπικά αγαπημένα. Αρχικά, δεν θα μπορούσε να παραβλεφθεί το Διεθνές, ένα μαγαζί με πολύ μεγάλη ιστορία. Το «δεύτερο σπίτι» του Θεόδωρου Αγγελόπουλου, όπως το αποκαλούσε, συνεχίζει ακόμα και σήμερα να είναι ένας εμβληματικός προορισμός τόσο για τουρίστες όσο και για εμάς τους ντόπιους. Επιχείρηση οικογενειακή, με σπιτικούς, τοπικούς μεζέδες, και παραδοσιακό χαρακτήρα, αποτελεί εξαιρετική επιλογή για μεσημεριανό τσίπουρο στην πόλη. Παρά το παραδοσιακό του ύφος, αποτελεί ένα στέκι για όλες τις ηλικίες, αφού η φοιτητική κοινότητα της πόλης το έχει αγαπήσει ιδιαίτερα.
Εξίσου καλό φαγητό, σε εντελώς διαφορετικό ύφος, θα βρει κανείς και στον Αποσπερίτη. Μαγαζί στο κέντρο της πόλης, με σύγχρονο ύφος και φιλόξενο χώρο, είναι πολύ καλό, ιδιαίτερα για ένα βραδινό γεύμα. Η κουζίνα του σίγουρα απευθύνεται σε όποιον αγαπάει την τοπική παραδοσιακή ελληνική κουζίνα στην πιο αναβαθμισμένη και μοντέρνα της εκδοχή. Μενού που απευθύνεται σε όλα τα γούστα, από τα πιο απλά μέχρι τα πιο εκλεπτυσμένα, πάντα σχεδιασμένο με μεράκι.
Τέλος, αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη το Κουκούτσι στη γνωστή στοά της πόλης. Το στυλ του παραπέμπει σε κουτούκι· είναι πολύ ζεστός χώρος, με όμορφη ελληνική μουσική να συνοδεύει το γεύμα. Ιδανικό για μεσημέρι και για βράδυ, με επιλογές που περιλαμβάνουν πολλά τοπικά προϊόντα που είναι φρέσκα και αυθεντικά, πάντα πολύ προσεγμένα.
Βασικά σημεία που προτείνω να επισκεφτείτε
Νυμφαίο
Περίπου 40 λεπτά με το αυτοκίνητο, αποτελεί το κόσμημα της περιοχής και ένα από τα ωραιότερα χωριά της Ευρώπης, σύμφωνα με την UNESCO. Αξίζει σίγουρα να το επισκεφθεί όποιος βρίσκεται στην περιοχή της Φλώρινας ανεξαρτήτως εποχής, παρόλο που έχει επικρατήσει ως χειμερινός προορισμός, διότι κάθε εποχή τού χαρίζει διαφορετική ομορφιά. Μπορεί κανείς να περιπλανηθεί στα γραφικά σοκάκια του χωριού, να θαυμάσει τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική του και να ανακαλύψει μονοπάτια για περιπάτους μέσα στη φύση.
Οπωσδήποτε αξίζει μία επίσκεψη στην ιδιαίτερη εκκλησία του Αγίου Νικολάου, καθώς και στο Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας που είναι συνδεδεμένο με την ιστορία του χωριού. Πέρα από την πολιτισμική του ιδιαιτερότητα, το Νυμφαίο, εδώ και τριάντα περίπου χρόνια, αποτελεί και το «σπίτι» του Αρκτούρου, που επίσης πρέπει να επισκεφθεί κανείς. Πρόκειται για μια μη κερδοσκοπική και μη κυβερνητική περιβαλλοντική οργάνωση η οποία ασχολείται, από το 1992 που ιδρύθηκε, με την προστασία της βιοποικιλότητας και της άγριας πανίδας της ελληνικής υπαίθρου. Στο Νυμφαίο βρίσκονται δύο από τους τρεις επισκέψιμους χώρους της οργάνωσης.
Κέντρο προστασίας για την καφέ αρκούδα
Στεγάζεται στο εμβληματικό κτίριο της Νικείου Σχολής, όπου γίνεται μια πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση που δίνει αρκετές πληροφορίες κυρίως όσον αφορά τη βιολογία και την οικολογία της καφέ αρκούδας· ενημερώνει επίσης και για κάποιες δράσεις της οργάνωσης. Tο Κέντρο προστασίας της καφέ αρκούδας φιλοξενεί αρκούδες οι οποίες, κυρίως λόγω χρόνιας αιχμαλωσίας, κακοποίησης και εξοικείωσης με τον άνθρωπο, αδυνατούν να ζήσουν ελεύθερες στη φύση, γι’ αυτό τους παρέχεται η απαραίτητη φροντίδα στο καταφύγιο.
Βρίσκεται λίγο πιο έξω από το κέντρο του χωριού, και είναι προσβάσιμο μέσω ενός σύντομου και απολαυστικού 10λεπτου περιπάτου μέσα στο δάσος. Η ξενάγηση που προσφέρεται ενημερώνει σχετικά με το καταφύγιο και τις δράσεις της οργάνωσης και δίνει την ευκαιρία στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να παρατηρήσουν αυτά τα αξιοθαύμαστα ζώα από κοντά, σε φυσικό περιβάλλον.
Σε πολύ κοντινή απόσταση από το Νυμφαίο, περίπου στα 14 χιλιόμετρα, βρίσκεται και ο τρίτος επισκέψιμος χώρος του Αρκτούρου, το Κέντρο προστασίας του λύκου και του λύγκα, ανάμεσα στα χωριά Αγραπιδιές και Σκλήθρο. Εκεί φιλοξενούνται αντίστοιχα λύκοι, λύγκες και τσακάλια που έχουν διασωθεί από κατάσταση αιχμαλωσίας. Οι επισκέπτες τους ενημερώνονται για τη βιολογία των ζώων και μπορούν να τα παρατηρήσουν αν συμμετέχουν σε κάποια από τις ξεναγήσεις.
Πρέσπες
Απίστευτη η φυσική ομορφιά των Πρεσπών, απολαύστε τη με μια βόλτα στην πλωτή γέφυρα και στον Άγιο Αχίλλειο, με μια στάση για φαγητό στους Ψαράδες Πρεσπών και μια βαρκάδα στη λίμνη.
Χιονοδρομικό Πισοδερίου
Προορισμός που προσελκύει τόσο τους ντόπιους όσο και κόσμο από όλη την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Δίνει τη δυνατότητα για ενασχόληση με χειμερινά σπορ αλλά και για φαγητό, καφέ και θέα στο βουνό για όποιον θέλει να μείνει στη ζέστη του σαλέ.
Επίσκεψη σε τοπικά χωριά
Σε πολύ κοντινή απόσταση από την πόλη υπάρχουν αρκετά όμορφα χωριουδάκια με φυσικές, γαστρονομικές και πολιτισμικές ομορφιές, όπως είναι το Φλάμπουρο, το Κρατερό και η Δροσοπηγή.
Επίσκεψη στα τοπικά οινοποιεία
Η περιοχή του Αμυνταίου Φλώρινας, λόγω του μικροκλίματός της, έχει ευνοήσει ιδιαίτερα την ανάπτυξη αρκετών επιχειρήσεων που ασχολούνται με το αμπέλι και το κρασί και είναι επισκέψιμες στο πλαίσιο του οινοτουρισμού, με το Κτήμα Άλφα να είναι το δημοφιλέστερο.
Πρέπει να δοκιμάσετε οπωσδήποτε τα τοπικά κρασιά, την τοπική κουζίνα και τα προϊόντα της: ψητές πιπεριές Φλωρίνης, φασόλια Πρεσπών, το φλωρινιώτικο «μακάλο» κ.ά.
Αξίζει να επισκεφθείτε τη Φλώρινα την περίοδο των φωτιών. Το έθιμο αυτό πραγματοποιείται κάθε χρόνο στις 23 Δεκέμβρη τα μεσάνυχτα και είναι ίσως η πιο γνωστή παραδοσιακή γιορτή. Τεράστιες φωτιές ανάβουν μετά τα μεσάνυχτα σε όλες τις γειτονιές της πόλης, κόσμος πλημμυρίζει τους δρόμους, μουσική, events και, φυσικά, άφθονο φαγητό και κρασί.
Αδιαμφισβήτητα ξεχωρίζουν τα παλιά αρχοντικά, εκλεκτικιστικά και νεοκλασικά κτίρια, ιδιαίτερα κατά μήκος του Σακουλέβα, και όχι άδικα. Ο λόγος που χτίστηκαν κατά μήκος του ποταμού και όχι σε κάποιο άλλο σημείο είναι επειδή εκεί βρισκόταν το ιστορικό κέντρο της Φλώρινας. Στη γειτονιά, που την αποκαλούσαν «Βαρόσι», λειτουργούσε η κεντρική αγορά της πόλης· από κει ξεκίνησε η εξάπλωση των υπόλοιπων γειτονιών.
Αν υπάρχει κάτι για το οποίο είναι σίγουρα γνωστή η Φλώρινα, είναι το κρύο, με τον υδράργυρο να πέφτει πολλούς βαθμούς υπό το μηδέν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να παγώνει πολλές φορές σε αρκετά σημεία ακόμα και το ποτάμι. Το 2017 έκανε τόσο κρύο που πάγωσε εντελώς και κάποιοι τολμηροί έκοβαν βόλτες στην παγωμένη του επιφάνεια.
Σε γενικές γραμμές, η Φλώρινα είναι μια πολύ ήσυχη πόλη, με χαμηλή εγκληματικότητα, κάτι το οποίο, ως νεαρή γυναίκα, εκτιμώ απίστευτα. Μπορείς να περπατάς από τη νύχτα ως τα ξημερώματα μόνη σου στους δρόμους, και κανείς δεν θα σε ενοχλήσει. Ίσως η πιο πρόσφατη δύσκολη δοκιμασία που είχε να αντιμετωπίσει ο κόσμος εδώ ήταν ο μεγάλος σεισμός τον χειμώνα του 2021, τον οποίο ακολούθησε μια μακρά περίοδος μετασεισμών. Ευτυχώς δεν υπήρξαν σοβαρές υλικές ζημιές ή τραυματισμοί, αλλά λόγω των συνθηκών ο κόσμος αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τα σπίτια του εκείνο το βράδυ και να μείνει αρκετές ώρες στο σκληρό κρύο της Φλώρινας, πολλοί μάλιστα κοιμήθηκαν μέσα στα αυτοκίνητά τους.
Νομίζω πως τα «μυστικά» της Φλώρινας είναι παρόμοια με πολλών άλλων επαρχιακών περιοχών της Ελλάδας και συνδέονται με ιστορίες από την κατοχή των Βούλγαρων, των Γερμανών στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και την περίοδο του Εμφυλίου. Όπως και σε πολλές άλλες περιοχές, υπάρχουν ιστορίες εκβιασμών, προδοσίας, ξενιτιάς, ορφάνιας, αναγκαστικών υιοθεσιών. Είναι αφηγήσεις που συχνά ακούς από τους γηραιότερους, αλλά το τι ακριβώς έγινε κάποιες φορές ούτε κι εκείνοι ξέρουν.
Ίσως να είναι το τοπίο, ίσως ο τρόπος ζωής, πάντως η Φλώρινα ξυπνά καλλιτεχνικές ανησυχίες σε πολλούς, κάτι το οποίο αναδεικνύεται έντονα μέσα από τους πολιτιστικούς συλλόγους μας. Πέρα από το κομμάτι της τέχνης και του πολιτισμού, φιλοξενεί πέντε πανεπιστημιακά τμήματα (Γεωπονίας, Δημοτικής Εκπαίδευσης, Νηπιαγωγών, Καλών Τεχνών, και Ψυχολογίας) τα οποία στελεχώνονται από μια εξαίρετη ακαδημαϊκή κοινότητα και πολύ δυνατούς στον τομέα τους επιστήμονες.
Δεν θα άλλαζα πολλά πράγματα. Θα ήθελα απλώς να υπάρχει περισσότερη μέριμνα για την περιοχή μας γιατί, ως ακριτική, πολλές φορές παραγκωνίζεται σε σύγκριση με άλλες πόλεις. Ειδικά όσον αφορά τα κονδύλια και τις εγκαταστάσεις των πανεπιστημιακών τμημάτων και το κόστος θέρμανσης, που είναι πλέον δυσβάσταχτο για αρκετούς. Ίσως το πιο δύσκολο κομμάτι έχει να κάνει με την εύρεση εργασίας. Δυστυχώς, δεν υπάρχουν αρκετές επιχειρήσεις όπου μπορούν να απασχοληθούν οι νέοι.
Το καλοκαίρι αγαπημένη συνήθεια είναι η εξερεύνηση της υπαίθρου και η αναζήτηση δροσιάς που ευτυχώς υπάρχει άπλετη σε πολλά σημεία της πόλης, χάρη στα γύρω βουνά. Ο χειμώνας κάποιες φορές είναι πιο περιοριστικός λόγω θερμοκρασιών, παρ’ όλα αυτά δεν χάνουμε ευκαιρία για μαζώξεις με φίλους σε τσιπουράδικα, μπαράκια και στο σινεμά της πόλης.
Είναι εφικτό να μετακομίσει κάποιος μόνιμα στη Φλώρινα, μάλιστα πολλοί από τους μόνιμους πλέον κατοίκους είναι ερωτικοί μετανάστες. Το βασικό είναι να είσαι συνειδητοποιημένος για την απόφασή σου. Πρακτικά, τώρα, όσον αφορά την εργασία, μπορεί να δουλεύει εξ αποστάσεως, που είναι το ευκολότερο, να απασχοληθεί ως υπάλληλος σε κάποια τοπική επιχείρηση, εφόσον όμως έχει κάνει την έρευνά του και ξέρει ποιες είναι οι επιλογές του, ή, ακόμα καλύτερα, να κάνει τη δική του επιχείρηση, φέρνοντας κάτι καινούργιο στη Φλώρινα.
Η εύρεση σπιτιού, μέχρι και σήμερα τουλάχιστον, δεν είναι δύσκολη. Το αυτοκίνητο, δε, είναι μάλλον περιττό, αφού οι αποστάσεις είναι μικρές. Τέλος, φυσικά θα συμβούλευα, ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του καθενός, να εγγραφεί στους τοπικούς αθλητικούς και πολιτιστικούς συλλόγους, προκειμένου να γνωρίσει άμεσα και εύκολα κόσμο ώστε να κοινωνικοποιηθεί, κάτι που είναι πολύ σημαντικό όταν ξεκινάς κάπου από την αρχή.
Στη Φλώρινα η ποιότητα ζωής και καθημερινότητας είναι εγγυημένη. Έχει ήρεμους ρυθμούς, που δυστυχώς πολύ δύσκολα βρίσκει κανείς σήμερα σε μεγαλύτερες πόλεις. Όσοι τη γνωρίσουν και την εκτιμήσουν εν τέλει δεν την ανταλλάσσουν για τις φαινομενικά περισσότερες ανέσεις της μεγαλούπολης.
πηγή: lifo
