Toυ Βασίλη Σκουντή
«Η μεγαλύτερη στιγμή μέχρι το επόμενο παιχνίδι», κατά πώς είχε πει και ο Νίκος Γκάλης το βράδυ της 10ης Ιουνίου του1987, μετά τη νίκη της Εθνικής ομάδας μπάσκετ επί της Ιταλίας στον προημιτελικό του διθυραμβικού EuroBasket…
Aυτό ακριβώς ισχύει και στην περίπτωση της Εθνικής ποδοσφαίρου, ενόψει του αγώνα της Πέμπτης με το Καζακστάν: κι ελόγου του μπορεί και πρέπει να γίνει η μεγαλύτερη στιγμή μέχρι το επόμενο παιχνίδι που θα σφραγίσει κιόλας την προσδόκιμη πρόκριση στην τελική φάση του Euro!
Στο πλαίσιο αυτής της αλληλουχίας, εφόσον η ελληνική ομάδα υπερπηδήσει το εμπόδιο των Καζάκων στον επικείμενο ημιτελικό του Final 4 του Nations League, τότε θα προκριθεί στον τελικό στον οποίο θα αντιμετωπίσει τη Γεωργία ή το Λουξεμβούργο, με λάφυρο τον εξορκισμό των δαιμόνων που την κατατρύχουν εδώ και μια δεκαετία!
Όντως πέρασαν κιόλας δέκα χρόνια από την τελευταία φορά που η Εθνική σουλάτσαρε στο παλκοσένικο μιας μεγάλης διοργάνωσης (Μουντιάλ 2014) και από τότε βουρλίζεται πέρα δώθε σε μια στοιχειωμένη και ατελέσφορη διαδικασία.
Από τότε σημαδέψαμε τέσσερις στόχους, αλλά τζίφος: η Εθνική απέτυχε να προκριθεί σε δυο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (2016, 2020) και σε δυο Παγκόσμια Κύπελλα (2018, 2022), είδε να περνούν από τον πάγκο της επτά προπονητές, στην ποδιά της σφάχτηκαν δεκάδες παλικάρια, έγινε αντικείμενο λαϊκής κατακραυγής και συσσωρευμένης κοροϊδίας (βλέπε «Μύκονος») και δεν συμμαζεύεται…
Αίφνης ξύπνησε από τη βυθιότητα στην οποία είχε περιπέσει, ανασηκώθηκε, αναζωογονήθηκε και ξανά προς τη δόξα τραβά!
Αυτή η ομάδα που απέχει δυο βήματα από την επιστροφή της στην ελίτ μπορεί να απενοχοποιήσει και να λυτρώσει ένα ολόκληρο ποδοσφαιρικό γένος, τούτο δεν είναι μικρό πράγμα, ούτε ευκαταφρόνητο…
Μπορεί, μαθές, να γίνει η δική μας, πολυαναμενόμενη και περιπόθητη «Redeem Team»: η ομάδα που δεν θα πετύχει απλώς μια πρόκριση, αλλά θα δώσει σάρκα και οστά στο όνειρο και θα προσφέρει συλλήβδην τον εξαγνισμό των αμαρτιών και την εξιλέωση.
Όσο μακάβριο κι αν ακούγεται, εάν καταφέρει να προκριθεί, τότε ασφαλώς θα συχωρεθούν τα πεθαμένα μας!
Προφανώς η αποστολή της δεν είναι εύκολη, έστω κι αν το Καζακστάν, η Γεωργία και το Λουξεμβούργο απέχουν αρκετά από το να θεωρούνται θεριά του ποδοσφαίρου και να προκαλούν δέος.
Επειδή ωστόσο αυτή η ομάδα έχει λερωμένη τη φωλιά της από το παρελθόν, γνωρίζοντας μοιραίες ήττες από υποδεέστερους αντιπάλους, περισσότερο από τα στοιχεία της ποδοσφαιρικής τέχνης, απαιτούνται η επαγρύπνηση, η πνευματική προετοιμασία, ακόμη και η καχυποψία που μπορεί να εκφράζεται στην αποφθεγματική ρήση του Λαοκόοντος όταν αντίκρισε τον Δούρειο Ίππο εντός των τειχών της Τροίας.
«Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας»!
Το ίδιο ακριβώς θα πρέπει να σκεπτόμαστε κι ελόγου μας, την Πέμπτη άμα τη εισόδω των Καζάκων στην OPAP Arena της Νέας Φιλαδέλφειας,
Το κίνητρο της Εθνικής είναι μεγάλο, το δέλεαρ τεράστιο και στην προκειμένη περίπτωση ισχύει και άλλη μια αρχαιοελληνική ρήση, αυτή που αναφέρει ο Θουκυδίδης…
«Οι καιροί ου μενετοί», πάει να πει πως οι ευκαιρίες δεν περιμένουν: η Εθνική έχει μια τέτοια, ας την αρπάξει από τα μαλλιά εδώ και τώρα!
https://creta24.gr/na-sygchorethoun-ta-pethamena-mas/
