Ανακοινώσεις στήριξης από το ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι και την Πρωτοβουλία πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ
Στηρίζουν την κατάληψη Rosa Nera συλλογικότητες, με ανακοινώσεις τους, επισημαίνοντας το πεδίο σύμπνοιας και δημιουργικότητας και καταδικάζοντας τα σχεδια ξενοδοχοποίησης.
Σε ανακοίνωση από την Κατάληψη Rosa Nera σημειώνεται μάλιστα πως “τίποτα δεν τελείωσε”.
Στην ανακοίνωση αναφέρονται τα εξής:
Το πρωί της πρωταπριλιάς, αστυνομικές δυνάμεις που συγκεντρώθηκαν από τρεις νομούς του νησιού προέβησαν στην εκ νέου –μετά από 3μιση χρόνια– εκκένωση της Κατάληψης Rosa Nera, συλλαμβάνοντας μόνο 8 από τους κατοίκους της, καθώς εκείνη την ώρα οι περισσότεροι/ες βρίσκονταν στις δουλειές τους. Η καταστολή της κατάληψης σήμανε την επίθεση από το Κράτος σε έναν ελεύθερο κοινωνικό πολιτικό χώρο εντός του αστικού
ιστού των Χανίων και στη μοναδική ουσιωδώς δημόσιας πλατείας της πόλης, για χάρη του επεκτατικού και αδηφάγου ξενοδοχειακού λόμπι.
Αν και είναι νωπές οι μνήμες των σχεδόν πάνδημων διαδηλώσεων την επαύριο της προηγούμενης εκκένωσης, θα πούμε πάλι κάποια λόγια για το τι σήμαινε και σημαίνει η Rosa Nera, απευθυνόμενοι και σήμερα στην τοπική κοινωνία. Σε μια πόλη που ραγδαία μετατρέπεται σε ιλουστρασιόν θεματικό πάρκο για φραγκάτους τουρίστες/ καταναλωτές, όσοι και όσες δεν καρπώνονται την υπεραξία από την τουριστική μπίζνα, νιώθουν έστω και διαισθητικά την απώλεια της Ρόζας ως δική τους, νιώθουν την απειλή και το διακύβευμα: να μην χαθεί ένα οχυρό ελευθερίας, μια γραμμή άμυνας απέναντι στην προοπτική μιας πόλης χωρίς κατοίκους και χωρίς κοινωνικό ιστό, μιας αδιάλειπτης καταναλωτικής ζώνης, μιας γαλέρας στην οποία μέσα ή θα καταναλώνεις στο κατάστρωμα ή θα τραβάς κουπί στο αμπάρι.
Ξαναθυμίζουμε εν τάχει ότι πίσω από όλα κρύβεται ένας πολυεθνικός και πολυπλόκαμος ξενοδοχειακός όμιλος, που εδώ εμφανίστηκε το 2017 με την επωνυμία Belvedere ΕΠΕ, στον οποίον η τότε και η τωρινή διοίκηση του Πολυτεχνείου Κρήτης επιθυμεί διακαώς να νοικιάσει το κτήριο και την αυλή της κατάληψης, για να μετατραπεί το λεγόμενο «μπαλκόνι των Χανίων» σε ένα περίφρακτο υπερλούξ ξενοδοχείο για -πάρα πολύ- πλούσιους πελάτες.
Και βασικά τον νοικιάζει από τότε, αν πιστέψουμε δηλαδή ότι η Belvedere ΕΠΕ όντως καταβάλλει μηνιαίο μίσθιο 20.000 ευρώ στο Πολυτεχνείο, για ένα πρότζεκτ που δεν έχει καν ξεκινήσει εδώ και 3μιση χρόνια. Ένα μίσθιο προκλητικά ευτελές, αν έχει κανείς μια αμυδρή ιδέα του μέρους και του μεγέθους του κτηρίου, καθώς και των ενοικίων που παίζουν γενικά στην πιάτσα.
Στόχος της ιδιωτικοποίησης είναι το κτήριο της Rosa Nera μαζί με τα πέριξ που συνθέτουν το μνημειακό συγκρότημα στην κορυφή του λόφου Καστέλι, τα οποία παραχωρήθηκαν το 1979 από το υπουργείο εθνικής άμυνας, έναντι ποσού το οποίο είχε καταβάλει ως δωρεά το ελληνικό Δημόσιο στο Πολυτεχνείο Κρήτης. Τα κτήρια έχουν ανεγερθεί πάνω από το μινωικό ανακτορικό συγκρότημα, σπαράγματα του οποίου έχουν ανασκαφικά αποκαλυφθεί στις παρυφές του λόφου, σε κάποια από τα ελάχιστα οικόπεδα που είχαν απομείνει ανοικοδόμητα ώς τα τέλη της δεκαετίας του ‘70. Το γεγονός αυτό, που προστίθεται στην μνημειακότητα του ίδιου του κτηρίου, συνιστούσε -μέχρι σήμερα- ένα σοβαρό θεσμικό εμπόδιο στις επιδιώξεις της ντόπιας οικονομικής και πολιτικής ελίτ, που τυγχάνει να κυβερνάει και τη χώρα μέσω το μητσοτακέικου.
Όπως αποκαλύφθηκε, με έγγραφο που έχει αναρτηθεί στη Διαύγεια, δίνεται η αδειοδότηση από μια υπηρεσία του ΥΠ.ΠΟ (Τμήμα Τεχνικών Ερευνών, Αναστήλωσης και Προδιαγραφών) σε υπεργολάβους (τεχνικά γραφεία ιδιωτών μηχανικών), προφανώς μισθωμένους από την Belvedere ΕΠΕ (η οποία εμφανώς αποφεύγεται να κατονομαστεί) για να προβούν σε μια σειρά δειγματοληπτικών και διερευνητικών εργασιών μέσα στο κτήριο, υπό την εποπτεία (συνδρομή δηλ.) της τοπικής εφορείας αρχαιοτήτων και της υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων Κρήτης, με δηλωμένο απώτερο σκοπό την ανάπλασή του σε ξενοδοχείο. Η αδειοδότηση αυτή είναι ιδιαίτερα σημαντική. Κατ’ αρχάς, προηγήθηκε της αστυνομικής επιχείρησης, και προαπαιτείται για αυτήν – ειδάλλως δεν θα είχε κανένα νόημα.
Έπειτα, σημαίνει ότι όλα τα απαραίτητα κομπρεμί έχουν ήδη γίνει, οι διαβεβαιώσεις για
την ευτυχή έκβαση της υπόθεσης τους έχουν δοθεί σε υψηλό επίπεδο, οι ανεπίσημες εντολές έχουν διαβιβαστεί καθέτως προς όλη την αρμόδια ιεραρχία, και οι πιέσεις προς τους όποιους απρόθυμους ή διστακτικούς κρατικούς λειτουργούς έχουν πλέον καρποφορήσει. Οι δειγματοληψίες θα σταλούν σε ιδιωτικά εργαστήρια που επίσης κατονομάζονται στο έγγραφο, και οι τοπικές υπηρεσιακές εισηγήσεις θα έχουν αποδέκτη το ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο), ένα όργανο απαρτισμένο από επιστημονικό προσωπικό κατόπιν πολιτικής επιλογής της εκάστοτε κυβέρνησης, και το οποίο είναι που εν τέλει εγκρίνει ή μη (αλλά να το θέσουμε ως εξής: γενικά δυσκολεύεται πολύ να μην εγκρίνει…).
Αν δεν έχει γίνει ήδη αντιληπτό, δεν μένει παρά μονάχα να μπουν στο φρουρούμενο κτήριο και να στρωθούν στη δουλειά για το ξενοδοχείο. Άλλωστε ακόμα και στο ίδιο το έγγραφο αναφέρεται ότι η κατάληψη ήταν αυτή που μέχρι τώρα παρεμπόδιζε την εκτέλεση των εργασιών. Η εξέλιξη αυτή, αν μη τι άλλο, συνιστά άλλη μια απόδειξη (για τους αδαείς ή καλόπιστους) ότι πέραν των ξεπουλημένων πανεπιστημίων και των πολυτεχνείων, ακόμα και οι κρατικές υπηρεσίες που υποτίθεται πως είναι επιφορτισμένες με την προστασία διατηρητέων μνημείων και αρχαιοτήτων, όχι μόνον αδυνατούν πλέον να προστατέψουν τον δημόσιο χαρακτήρα και τη δημόσια χρήση κτηρίων και χώρων που άπτονται των αρμοδιοτήτων τους, αλλά πρακτικά «καλύπτονται» πίσω από -ή έρχονται
αντιμέτωποι με- ειλημμένες αποφάσεις ανώτερων κρατικών φορέων.
Πράγματι, στις 10 Απριλίου, υπό την εποπτεία της υπεύθυνης αρχαιολόγου από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Ευτυχίας Πρωτοπαπαδάκη, γίνονται εργασίες δειγματοληψίας από την εταιρεία φάντασμα Belvedere ΕΠΕ στην αυλή της Rosa Nera. Στόχος των εργασιών είναι η ιδιωτικοποίηση, μέσω εκμίσθωσης από το Πολυτεχνείο Κρήτης, των τριών κτηρίων του Λόφου (υπενθυμίζουμε πως αυτό της Ρόζα Νέρα, έχει κηρυχτεί ήδη νεώτερο μνημείο από το ΚΑΣ) για τη δημιουργία πολυτελούς ξενοδοχείου και πισίνας στον Λόφο Καστέλι.
Με αυτόν τον τρόπο μετατρέπεται και το παλίμψηστο των Χανίων από τον σπουδαιότερο από αρχαιολογική και ιστορική άποψη ελεύθερο και δημόσιο χώρο, σε ιδιωτική περίφραξη για εμπορευματική χρήση.
Η ξενοδοχοποίηση του Λόφου Καστέλι είναι ενάντια στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο για τα Χανιά, το οποίο επίσης δεν επιτρέπει εμπορευματικές χρήσεις στην αυλή και τα κτήρια του Λόφου Καστέλι. Χαρακτηριστικό είναι πως ακόμα και στελέχη του Πολυτεχνείου πλέον, «νίπτουν τας χείρας τους» και δηλώνουν αναρμόδιοι, μετά τις μεγάλες, πάνδημες αντιδράσεις. Είναι αδιανόητο η εφορεία αρχαιοτήτων να συναινεί σε εργασίες ιδιωτικής
εταιρείας που έχουν στόχο να παραδώσουν δημόσιο και αρχαιολογικό χώρο στα πελατειακά συμφέροντα ιδιωτών με την κυβέρνηση. Χαρακτηριστικό είναι πως για τις εργασίες αυτές, οι εργαζόμενοι της αρχαιολογίας μεταφέρονται πριν το καθορισμένο ωράριο εργασίας με βαν της αστυνομίας και από υπάλληλους της Ασφάλειας Χανίων. Τη μελέτη έχει αναλάβει η εταιρία Μελετών GEOTEST – Χ ΧΙΩΝΗΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΑΕ, με έδρα την Αθήνα, όπως έχει αναρτηθεί στο Διαύγεια.
Στην καταστολή της Ρόζα Νέρα συναρθρώνονται οικονομικά αλλά και πολιτικά συμφέροντα. Είμαστε ενάντια στην ξενοδοχοποίηση του Λόφου και συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε την 20ετη παρουσία της Κατάληψης Rosa Nera και τις ανοιχτές σε όλες και όλους, αντιμπορευματικές, πολιτιστικές και πολιτικές δράσεις μέσω ανοιχτών δημόσιων συνελεύσεων αυτοδιαχείρισης.
Ενδεικτική της κοινωνικής στάσης στα Χανιά είναι και η μεγάλη μαζικότητα των πορειών χιλιάδων ανθρώπων στα Χανιά, μετά τις εκκενώσεις της Ρόζα Νέρα το 2020 αλλά και τον φετινό Απρίλη. Ενάντια στο ξεπούλημα του Λόφου Καστέλλι σε ιδιώτες, (άσχετα με το πόσο συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς και με την κατάληψη) έχει ταχθεί το σύνολο της Χανιώτικης κοινωνίας, μέσω δράσεων και ψηφισμάτων τις συλλογικότητες και τα τοπικά κινήματα, από τα εργατικά σωματεία, τους επιστημονικούς συλλόγους (όπως των μηχανικών, αρχιτεκτόνων, αρχαιολόγων), τα σωματεία της εκπαίδευσης, το ΤΕΕ, από τους φοιτητικούς συλλόγους, από το σύνολο του δημοτικού συμβουλίου.
Στο εδώ και το τώρα λοιπόν, ένας μεγάλος αγώνας ξαναρχίζει για την τοπική κοινωνία που στενάζει από τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και τον εξευγενισμό. Ή θα αντισταθούμε ή να μαζεύουμε τα μπογαλάκια μας σιγά-σιγά όλες και όλοι που δεν βγάζουμε τον μήνα, που δεν βρίσκουμε σπίτι με υποφερτό ενοίκιο, που μας πετάνε έξω για να βάλουνε μέσα τουρίστες, που δεν έχουμε 4.50 ευρώ για ένα ρημαδοκαφέ στο λιμάνι. Με πρώτο στόχο την αποτροπή των άμεσα επικείμενων εργασιών που έχουν ως εργοδότη την εταιρεία, όπως επίσης την
επανάκτηση της κατάληψης. Έπειτα, τη διεκδίκηση όλο και περισσότερων δημόσιων και ελεύθερων απ’ την κερδοφορία χώρων, ως την ανατροπή του «εξευγενιστικού» ολετήρα και της κοινωνικής ερήμωσης της πόλης.
Να σταματήσει άμεσα η εφορεία αρχαιοτήτων να συμμετέχει στις χυδαίες εργασίες ξενοδοχοποίησης στον Λόφο Καστέλλι.
Να διώξουμε τις αστυνομικές διμοιρίες από τη Ρόζα Νέρα, οι οποίες που λειτουργούν
ως secutiy της εταιρείας ενάντια στην πόλη.
Καλούμε τις συνδικαλιστικές ενώσεις, τους συλλόγους και τις συλλογικότητες και
κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο να αναλάβουν δράσεις ενάντια στο εγχείρημα
ξεπουλήματος της ιστορίας της πόλης και την καταστολή των κινημάτων της.
Κατάληψη Rosa Nera και σύντροφοι/συντρόφισσες.
Οι ανακοινώσεις στηριξης
Ψήφισμα από την Πρωτοβουλία πανεπιστημιακών Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονικης -Πανεπιστημιου Μακεδονίας: Η Ρόζα Νέρα δεν εκκενώνεται
το πανεπιστήμιο και πάλι πρωταγωνιστεί…
Ο ΛΟΦΟΣ ΚΑΣΤΕΛΙ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
Η πρυτανεία του Πολυτεχνείου Κρήτης, (καταστρατηγώντας κάθε πολεοδομική ρύθμιση και αρχαιολογικό νόμο), νοικιάζει στη σκιώδη πολυεθνική Belvedere τον λόφο Καστέλι και τα
ιστορικά του κτίρια (στοιχεία της περιουσίας του δημόσιου πανεπιστημίου), για να τα κάνει
ξενοδοχεία.
Η διαδικασία της εκχώρησης από το Πολυτεχνείο στα ιδιωτικά επενδυτικά
σχέδια, με τη συνεργασία του υπουργείου (εμπορευματικού) πολιτισμού, έχει ξεκινήσει
τουλάχιστον από το 2017, ενώ συναντά τεράστια εμπόδια στην κοινωνική κατακραυγή και
στην αντίσταση πολιτών, φορέων, συνδικαλιστικών και κοινωνικών οργανώσεων, ακόμη και του ίδιου του δημοτικού συμβουλίου.
Τα λεφτά όμως είναι πολλά.
Τα λεφτά, αυτή είναι μόνη αξία που αναγνωρίζει η πρυτανεία του Πολυτεχνείου, αντί, ως θεσμός παιδείας, κριτικής σκέψης και διαλόγου, στο πλευρό της κοινωνίας, να πρωτοστατεί στην υπεράσπιση των δημόσιων, κοινών αγαθών.
Την πραγματική αξία του τόπου αυτού στα Χανιά κατανοούν και διαφυλάττουν, εδώ και δύο
δεκαετίες οι άνθρωποι και οι αγώνες της Ρόζα Νέρα. Οι αυτοοργανωμένες δομές στον λόφο
είναι ένα παράδειγμα με παγκόσμια ακτινοβολία και αναγνώριση για την υπεράσπιση των
κοινών αγαθών, για την κοινωνικότητα, το υψηλό πολιτισμικό ήθος, τους κοινωνικούς και
τους εργατικούς αγώνες, για τους αγώνες ενάντια στην εμπορευματοποίηση και τον πόλεμο.
Μαζί με την κοινωνία των Χανίων, μαζί με πάμπολλους φορείς, κοινωνικές και πολιτικές
ομάδες και αλληλέγγυους ανθρώπους, στεκόμαστε δίπλα στη Ρόζα Νέρα και τις ομάδες που δρουν στην κατειλημμένη πρώην πρυτανεία, στεκόμαστε απέναντι σε εταιρεία, πρυτανεία και υπουργείο ξενοδοχοποίησης. Για το καλό όλης της κοινωνίας, κτίρια, λόφος και πλατεία να ξαναγίνουν κοινός αυτοοργανωμένος χώρος.
Η ΡΟΖΑ ΝΕΡΑ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΕΤΑΙ.
Πρωτοβουλία πανεπιστημιακών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ
Κείμενο στήριξης από το ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι
“Με έρωτα και τέχνη να κάψουμε τα σκοτάδια“
Συναντηθήκαμε στο θεατράκι της κατάληψης Rosa Nera. Κάποιες περάσαμε από εκεί για λίγο, κάποια βρισκόμασταν εκεί κάθε Παρασκευή βράδυ, εδώ και τρία χρόνια. Για κάποιους, το θέατρο στάθηκε η αφορμή για να γνωρίσουμε την κατάληψη, άλλες ήμασταν εκεί από καιρό. Ούτε ήρθαμε στο θέατρο όλα για τους ίδιους λόγους. Είμαστε μια πολύ ετερόκλητη ομάδα ανθρώπων, όμως κάποια πράγματα που νιώσαμε εκεί – στο θεατράκι και στη Rosa – είναι κοινά. Σε αυτό το κείμενο, συνθέτουμε τα επιμέρους ατομικά βιώματά μας προσπαθώντας να μιλήσουμε για το συλλογικό βίωμα ενός χώρου – πιο σωστά, μιας κατάστασης – που μας λείπει ανείπωτα πολύ.
Η δημιουργικότητα που αισθανθήκαμε στη Rosa δεν είχε να κάνει μόνο με την ενασχόληση με το θέατρο, αλλά πήγαζε επιπλέον από την αυτό-διαμόρφωση και τη συνδιαμόρφωση των όρων της ύπαρξής μας. Το πιο σημαντικό έργο τέχνης που έχουμε να δημιουργήσουμε, άλλωστε, είναι η ίδια η καθημερινότητά μας. Απέναντι σε μια καθημερινότητα συχνά προδιαγεγραμμένη και μονότονη, μέσα από τη συλλογική δύναμή μας είδαμε να ανοίγεται ένα τεράστιο εύρος δυνατοτήτων, σε σχέση με τη διαμόρφωση των χώρων μας, των σχέσεων, των μονοπατιών μας. Για πολλά από εμάς η Rosa έγινε το ασφαλές καταφύγιο· έγινε διέξοδος από μια πραγματικότητα που κυριαρχεί το άγχος, η αποξένωση, ο ατομικισμός.
Στην κατάληψη διαρρηγνύαμε κάθε μέρα τα αόρατα σύνορα της καταγωγής, του φύλου, της ηλικίας, της ιδιότητας και έτσι μπορέσαμε να συνδεθούμε ουσιαστικά και απρόβλεπτα. Στο θεατράκι, τον ιδιαίτερο χώρο των συναντήσεών μας, λύναμε λίγο λίγο τους κόμπους μας, κοιταχτήκαμε στα μάτια, μοιραστήκαμε, νιώσαμε αποδεκτοί και ίσοι. Μπορέσαμε να ξε-σοβαρευτούμε χωρίς ντροπή, να ξεδώσουμε χωρίς πρωινά χανγκόβερ. Μέσα από τις σχέσεις που χτίσαμε, σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης, μπορέσαμε να αγαπήσουμε επιτέλους τους εαυτούς και τα σώματά μας. Κι αν στο θεατράκι χτίζαμε, προσωρινά, φανταστικούς κόσμους, στη Rosa υπήρχε πάντα η αίσθηση ότι το όνειρο για έναν πιο όμορφο κόσμο πραγματώνεται.
Έτσι για κάποιες, μετά την εκκένωση, η πόλη δε βγάζει πια νόημα. Γιατί ασφυκτιούμε ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα, ασφυκτιούμε στη φασαρία και την πολυκοσμία της τουριστικής λαίλαπας, ενώ οι τελευταίοι χώροι ελεύθερης έκφρασης και αναπνοής συκοφαντούνται, συρρικνώνονται, εξαφανίζονται. Στην πράξη της εκκένωσης, αυτό που νιώσαμε να μας διαπερνά είναι η βία της εξουσίας. Όμως έχουμε μάθει πως πλάι σε ανθρώπους με κοινά βιώματα η βία αυτή μπορεί να μετατραπεί σε ρωγμές στο κατεστημένο απ’ όπου νέα ρόδα ξεφυτρώνουν. Έχουμε μάθει ότι τίποτα δεν έχει, και τίποτα δεν θα χαθεί όσο υπάρχουν άνθρωποι που αγωνίζονται γι’ αυτό.
Είμαστε τα παιδιά που διώχνουν από τις αυλές. Είμαστε η άνοιξη στον ζοφερό χειμώνα τους. Είμαστε εδώ, είμαστε μαζί και θα γεμίζουμε τους δρόμους τέχνη, μουσική, συλλογικό αγώνα.
Ανοιχτό θεατρικό εργαστήρι, Απρίλης 2024
