Ανακαλύψτε τα σημάδια που αφήνει το στρες στο δέρμα – Η χρόνια δερματοπάθεια που απειλεί τους πιο ευάλωτους

Συναισθήματα που είναι δύσκολο να εκφραστούν με λέξεις, όπως το άγχος, αποτυπώνονται συνήθως στο σώμα, με αρνητικά αποτελέσματα. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να εκδηλωθεί και στο δέρμα, όταν το στρες εκτροχιάζει τον οργανισμό. Συγκεκριμένα, ο τρόπος που διαχειριζόμαστε το στρες θα μπορούσε να παίξει το δικό του ρόλο στην εκδήλωση της ψωρίασης, με κάποιους να πλήττονται περισσότερο.

Όπως αποκάλυψαν τα στοιχεία των ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ, οι νεαροί άνδρες που ήταν πιο ευάλωτοι στο στρες είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από χρόνιες δερματικές παθήσεις αργότερα στη ζωή τους. Ειδικότερα, οι νεαροί άνδρες με χαμηλή ανθεκτικότητα στο στρες που κατατάχθηκαν στο στρατό στη Σουηδία, είχαν 31% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ψωρίαση, σε αντιδιαστολή με τους άντρες που παρουσίαζαν μεγαλύτερες αντοχές.

Η ψωρίαση είναι μια αυτοάνοση και μακροχρόνια πάθηση που εμφανίζεται στο δέρμα στα γόνατα, τους αγκώνες, τον κορμό και το τριχωτό της κεφαλής με τη μορφή κνησμού ή ερυθρών κηλίδων δέρματος που καλύπτονται από αργυρόχροες φολίδες. Αν και ορισμένα φάρμακα μπορούν να διαχειριστούν τα συμπτώματα, δεν υπάρχει κάποια αποτελεσματική θεραπεία και οι ειδικοί συνιστούν στρατηγικές που αφορούν τον τρόπο ζωής.

Συνολικά, η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology εξέτασε τις αντιδράσεις στο στρες 1,6 εκατομμυρίων Σουηδών ανδρών που κατατάχθηκαν στο στρατό μεταξύ 1968 και 2005. Οι ερευνητές αξιολόγησαν τις ψυχολογικές αξιολογήσεις στις οποίες υποβλήθηκε κάθε άνδρας πριν από την κατάταξή του στο στρατό. Με βάση αυτές τις αξιολογήσεις, το 20% βαθμολογήθηκε ως ανθεκτικό σε χαμηλό στρες, το 21% είχε ανθεκτικότητα σε υψηλό στρες, ενώ οι υπόλοιποι άνδρες βαθμολογήθηκαν ως ανθεκτικοί σε «ενδιάμεσο επίπεδο».

Σύμφωνα με τα αρχεία από το Εθνικό Μητρώο Ασθενών της Σουηδίας, 36.000 άνδρες εμφάνισαν στη συνέχεια ψωρίαση ή ψωριασική αρθρίτιδα. Όσοι ανήκαν στην ομάδα χαμηλής ανθεκτικότητας στο στρες είχαν 31% υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν δερματική νόσο σε σύγκριση με την ομάδα υψηλής ανθεκτικότητας. Επιπλέον, οι σοβαρές περιπτώσεις ψωρίασης και ψωριασικής αρθρίτιδας εμφάνισαν ισχυρή συσχέτιση με την εμπειρία του στρες. Τα άτομα που είχαν διαγνωστεί κλινικά με στρες και κατατάσσονταν στην ομάδα χαμηλής ανθεκτικότητας είχαν 79% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ψωρίαση σε σύγκριση με τα άτομα υψηλής ανθεκτικότητας.

Οι άντρες με αυξημένα επίπεδα στρες στην ομάδα χαμηλής ανθεκτικότητας είχαν επίσης 53% περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν ψωριασική αρθρίτιδα, μια μορφή της αρθρίτιδας που προσβάλλει ειδικά τα άτομα με ψωρίαση. Στα κύρια συμπτώματα περιλαμβάνονται ο πόνος στις αρθρώσεις, η δυσκαμψία και το πρήξιμο, επηρεάζοντας οποιοδήποτε μέρος του σώματος, όπως των άκρων των δακτύλων και της σπονδυλικής στήλης του ασθενούς. Όπως και η ψωρίαση, η πάθηση δεν έχει οριστική θεραπεία.

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι πρόκειται για την πρώτη μελέτη που συνδέει την ευαισθησία στο στρες με την εμφάνιση ψωρίασης. Ποια είναι λοιπόν η αιτία; Οι συγγραφείς της μελέτης πιστεύουν ότι ο συνδετικός κρίκος είναι η φλεγμονή. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πώς το στρες οδηγεί συχνά σε αυξημένη φλεγμονώδη αντίδραση του οργανισμού.

«Αποδείξαμε ότι η χαμηλότερη ανθεκτικότητα στο στρες στην νεαρή ηλικία είναι ένας πιθανός παράγοντας κινδύνου για την ψωρίαση, τουλάχιστον για τους άνδρες», αναφέρει η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Marta Laskowski, διδακτορική φοιτήτρια δερματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γκέτεμποργκ και ειδικευόμενη ιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Sahlgrenska. «Τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν ότι όσοι πάσχουν από ψωρίαση έχουν κληρονομική ψυχολογική ευαισθησία. Επομένως, είναι σημαντικό οι επαγγελματίες υγείας να δίνουν προσοχή και στην ψυχική ευεξία των ασθενών με ψωρίαση» προσθέτει.

Παρόλα αυτά, οι Σουηδοί ερευνητές σημειώνουν ότι οι παρατηρήσεις τους καλύπτουν μόνο ένα φάσμα στην καθημερινότητα ενός άνδρα και ένα μικρό χρονικό σημείο της ζωής τους. Υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο ενός ατόμου για ψωρίαση, όπως το κάπνισμα.