Πρεκαριάτο:
Οι Ρωμαίοι είχαν τη λέξη “proles”-“τέκνα”.Από αυτή τη λέξη προήλθε και ο όρος “Προλετάριος”,δηλαδή εκείνος που το μόνο περιουσιακό στοιχείο που διέθετε ήταν τα παιδιά του για πώληση στην αγορά των σκλάβων.
Πολύ αργότερα ήρθαν οι Αμερικάνοι και από το μαρξιστικό “Προλεταριάτο” και το λατινικό “precarius” (“αβέβαιος”) δημιούργησαν τον όρο “Πρεκαριάτο”.
Το Πρεκαριάτο λοιπόν είναι ο σύγχρονος στρατός των αβέβαια εργαζομένων στον Ανεπτυγμένο Κόσμο,κυρίως νέων αλλά και όχι μόνο πια στις μέρες μας,που δεν είναι θεωρητικά “προλετάριοι” αφού δεν κάνουν σκληρά χειρωνακτικές εργασίες,ούτε είναι μορφωτικά χαμηλού επιπέδου αλλά είναι άνθρωποι που απλά δουλεύουν σε κακοπληρωμένες θέσεις εργασίας της μεσαίας τάξης,με αβέβαιο χρονικό ορίζοντα οπότε συνήθως είναι και αναγκασμένοι να ψάχνουν δουλειά ανά τακτά διαστήματα.
Παρότι όμως οι “Πρεκάριοι” λέγονται έτσι,το βασικό τους πρόβλημα στην πραγματικότητα δεν είναι η “αβεβαιότητα” της μη σταθερής εργασίας αλλά το ότι αμείβονται με ψίχουλα.
Γιατί και ο Μέσι μια αβεβαιότητα ζούσε όσο δεν υπέγραφε το καινούργιο του συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα.Δεν μπορούσες όμως να τον αποκαλέσεις “πρεκάριο”,αφού ακόμη και αν δεν υπόγραφε ποτέ στην Παρί Σεν Ζερμαίν με τα 31,5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως που πήρε από τους Γάλλους,τα λεφτά που είχε αποκτήσει όλα τα προηγούμενα χρόνια θα του έφταναν για να ζήσει αρκετές ζωές ακόμη.
Άρα όταν λέμε “πρεκαριάτο” θα πρέπει το μυαλό μας να πηγαίνει σε ένα είδος προλεταριάτου με περισσότερες ίσως δεξιότητες αλλά πάντα στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας.
Υποσύνολο τώρα του Πρεκαριάτου μπορεί να θεωρηθεί και το “Κογκνιταριάτο” (Cognitariato),ο στρατός δηλαδή όλων εκείνων των μορφωμένων που πουλάνε την γνώση τους (στο όποιο αντικείμενο) πολύ φτηνά.Κάνουν δουλειές κυρίως μέσω ίντερνετ σε συνθήκες προλεταριάτου,χωρίς όμως να είναι προλετάριοι.
Τέτοιο παράδειγμα είναι και εκείνο των “Ψηφιακών Νομάδων”.
Φραγκολιάς speaking
Ο Κώστας Φραγκολιάς είναι ένας συμπαθής ηθοποιός παύλα τηλεοπτικός παρουσιαστής σε πάνελ.Τίποτα κακό μέχρι εδώ.
Το κακό ξεκινά από την στιγμή που αρχίζει να απαγγέλει το γνωστό και πολυακουσμένο ποίημα περί “ακαμάτηδων νέων που παίρνουν επιδόματα και δε θέλουν να δουλέψουν”.
Οι δηλώσεις φυσικά αυτές καθαυτές δεν μπορούν να θεωρηθούν σοβαρές.
Γιατί δε δίνουν απάντηση σε συγκεκριμένα ερωτήματα:
Ας πούμε,τι είδους επίδομα παίρνει ένας νέος στην Ελλάδα;
Στην Ιταλία,πχ,υπήρχε τα τελευταία χρόνια το “Reddito di Cittadinanza”,το “Basic Income” των αγγλοσαξόνων δηλαδή,όπου εγγυόταν στον πολίτη ένα μίνιμουμ βιοτικό επίπεδο μέσω μιας προπληρωμένης -από το κράτος- κάρτας.
Στην Ελλάδα υπάρχει κάτι το αντίστοιχο και δεν το ξέραμε;
Προφανώς και όχι.
Τι εννοούν λοιπόν “επιδόματα” οι Φραγκολιάδες αυτής της χώρας;
Τα χρήματα που πήραν οι εργαζόμενοι που βρέθηκαν έγκλειστοι στο σπίτι τους στις καραντίνες του κορωνοϊού και κάποια powerpass και fuelpass,που τα πήραμε όλοι όσοι έχουμε στο όνομα μας κάποιο μεταφορικό μέσο ή ένα ρολόι ηλεκτρικής ενέργειας;
Ή μήπως το πενιχρό επίδομα του Ταμείου Ανεργίας και τα επιδόματα που δίνονται σε αναπήρους;
Γιατί αν εννοούσε αυτά,θα πρέπει κάποιος να του εξηγήσει ότι υπάρχουν και στις πιο φιλελεύθερες οικονομίες,όπως εκείνη της Μ.Βρετανίας και των ΗΠΑ.
Τιτανικός
Στην πραγματικότητα για να κατανοήσει κάποιος συνηθισμένος σαν εμάς άνθρωπος,δηλώσεις αυτού του είδους,που δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται δημόσια,εντός ή εκτός Ελλάδας,θα πρέπει πρώτα να καταλάβει την ψυχολογία εκείνου που βρίσκεται στη σωστική λέμβο μετά το ναυάγιο του Τιτανικού.
Ο Τιτανικός,ως γνωστόν,βυθίστηκε στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού πριν από εκατό τόσα χρόνια.
Κάποιοι λίγοι βρέθηκαν στις μετρημένες σωστικές λέμβους του, που δε χωρούσαν έτσι κι αλλιώς όλους τους επιβάτες του καραβιού.
Έχει γραφτεί στο διεθνή τύπο της εποχής ότι από το φόβο μην αναποδογυρίσουν τις λέμβους εκείνοι που βρίσκονταν στη θάλασσα και προσπαθούσαν να σωθούν, όσοι βρίσκονταν πάνω σε αυτές τους χτυπούσαν για να τους απωθήσουν με ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.
Είναι κάτι ανάλογο με αυτό που κάνουν και οι διάφοροι VIPs ή ανθυπο-VIPs που αντιδρούν έτσι όπως αντιδρούν στην όποια κοινωνική δυσαρέσκεια διακρίνουν ότι υπάρχει γύρω τους.Για τον απλούστατο λόγο ότι βλέπουν αυτή την κοινωνική δυσαρέσκεια σαν μια κατάσταση,που απειλεί να τους βυθίσει κι εκείνους εκεί που βυθίζονται καθημερινά γύρω τους,γείτονες, φίλοι και γνωστοί.
Είναι καθαρά θέμα ψυχολογίας και διαχείρισης πανικού.
πηγή: creta24
