«Με λύγισε…»: «Έσπασε» στον ΣΚΑΪ Κρήτης ο πυροσβέστης που έγινε το πρόσωπο των Τεμπών

Μια εικόνα ισούται με χίλιες λέξεις λένε κι αυτό ακριβώς αποτυπώνεται σε δύο στιγμιότυπα που έχουν κάνει το γύρο του διαδικτύου το τελευταίο διάστημα, προερχόμενα από πολύνεκρα συμβάντα.

Οι οικογένειες των θυμάτων είναι αυτές που θα σηκώνουν για πάντα το φορτίο της απώλειας, όμως προκαλεί ανατριχίλα και το φωτογραφικό στιγμιότυπο όπου πυροσβέστης «λυγίζει» εν μέσω της επιχείρησης ανάσυρσης σορών μέσα από την άμορφη μάζα σιδηρικών που αντίκρισαν μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Αν και έμπειρος, ο Υπαρχιπυροσβέστης Γιάννης Παπαγιαννάκης, στη θέα κάποιων ευρημάτων, δεν μπόρεσε να πνίξει τα συναισθήματά του. «Εκείνη τη στιγμή είδα μπροστά μου προσωπικά αντικείμενα, κάποιας κοπέλας προφανώς. Καλλυντικά και ρούχα. Ήταν πάνω αίματα και διάφορα άλλα… Ένιωσα έναν κόμπο στο λαιμό. Αυτό με λύγισε στιγμιαία. Οι εικόνες ήταν πολύ σκληρές γενικά. Κι εμείς είμαστε άνθρωποι με συναισθήματα. Καλούμαστε να δουλέψουμε πάνω στον ανθρώπινο πόνο και τη δυστυχία. Πρέπει όμως να βρίσκουμε το κουράγιο να συνεχίζουμε να δουλεύουμε με ψυχραιμία, καθαρό μυαλό και να παίρνουμε σωστές αποφάσεις» δήλωσε στην εκπομπή ΣΚΑΪ Τώρα και τη Φαίη Σφακιωτάκη.

Οι πυροσβέστες κλήθηκαν να διαχειριστούν πέρα από μια δύσκολη ψυχολογικά και μια δύσκολη τεχνικά κατάσταση, με επιχειρήσεις των σωστικών συνεργείων που παρέπεμπαν σε σεισμό, καθώς έπρεπε να σηκωθούν τα βαγόνια και να κοπούν σίδερα, για να καταστεί εφικτή η διείσδυση στο εσωτερικό του συνονθυλεύματος, προκειμένου να εντοπιστούν και να ανασυρθούν οι σοροί. «Εγώ πήγα στο σημείο της τραγωδίας τρεις ώρες αφότου έγινε η σύγκρουση, οπότε ξέραμε ότι πλέον ο ρόλος μας ήταν η περισυλλογή των πτωμάτων, σε όποια κατάσταση κι αν βρίσκονταν. Οι πρώτοι συνάδελφοι που έφτασαν, αντίκρισαν ακόμη πιο δύσκολες εικόνες, γιατί είδαν τη φωτιά και τον κόσμο να βγαίνει πανικόβλητος» σημείωσε ο κ. Παπαγιαννάκης.

Το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη, ήρθε λίγες εβδομάδες μετά το φονικό σεισμό στην Τουρκία που άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς σε δύο χώρες. Τα λόγια είναι περιττά όταν αντικρίζει κανείς την εικόνα του πατέρα που κρατάει το χέρι της νεκρής κόρης του, που παραμένει καταπλακωμένη.