Στην εταιρεία Alter Ego του εφοπλιστή, Βαγγέλη Μαρινάκη, κατέληξαν ο τίτλος της «Ελευθεροτυπίας», της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας» και της ιστοσελίδας enet.gr.
Στον πλειστηριασμό που έγινε σήμερα το πρωί η εταιρεία του Βαγγέλη Μαρινάκη πλειοδότησε με προσφορά 8,1 εκατ. ευρώ και πήρε στη διάθεσή του τους τίτλους της ιστορικής εφημερίδας.
Ο πλειστηριασμός ξεκίνησε από αρκετά χαμηλά και συγκεκριμένα στις 370 χιλιάδες ευρώ, με τους διεκδικητές να είναι τρεις. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης, ο Δημήτρης Μελισσανίδης και ένα fund, το οποίο δεν έχει γίνει ακόμα γνωστή η ταυτότητά του.
Ωστόσο το τίμημα εκτινάχθηκε τελικά στα 8,1 εκατ. ευρώ, όπως αναφέρει το euro2day
Είχε προηγηθεί ο πλειστηριασμός δύο ακινήτων της πτωχευμένης εταιρείας Χ. Κ. Τεγόπουλος, το βιομηχανικό ακίνητο στο Κορωπί και το κτήριο της Μίνωος 10-16, όπου στεγάζονταν τα γραφεία της ιστορικής εφημερίδας.
Στις 21/7/1975 εκδόθηκε το πρώτο φύλλο της «Ελευθεροτυπίας»
Η «Ελευθεροτυπία» ξεκίνησε να εκδίδεται στις 21 Ιουλίου του 1975 και υπήρξε η πρώτη εφημερίδα που εκδόθηκε μετά τη Μεταπολίτευση, καθώς οι υπόλοιπες της εποχής είτε απλά επανεκδόθηκαν μετά τη διακοπή της κυκλοφορίας τους κατά την περίοδο της χούντας των συνταγματαρχών, είτε δεν είχαν διακόψει την κυκλοφορία τους.
Το πρώτο φύλλο της στήθηκε πάνω στα χνάρια του απεργιακού φύλλου «Αδέσμευτη Φωνή», το οποίο είχε πρωτοκυκλοφορήσει στις 13 Μαΐου του 1975, εν μέσω της μεγάλης απεργίας των δημοσιογράφων. Το απεργιακό εκείνο φύλλο ήταν η απάντηση των απεργούντων αρχισυντακτών σε ένα αντίστοιχο φυλλάδιο που εξέδιδε τον καιρό της απεργίας η ένωση ιδιοκτητών και εκδοτών εφημερίδων με τα καθημερινά «νέα» της επιλογής τους.
Εμφανίσθηκε ως «η εφημερίδα των 70 συντακτών», με αρχικούς ιδιοκτήτες τον Χρήστο Τεγόπουλο, τον Χρήστο Σιαμαντά, τον Αλέξανδρο Σουδενό και άλλους, και με διευθυντή σύνταξης τον Αλέκο Φιλιππόπουλο. Τον Απρίλιο του 1976 τη διεύθυνση σύνταξης ανέλαβε ο Σεραφείμ Φυντανίδης. Μετά από δύο χρόνια (Μάιος 1978), ο έλεγχος της εφημερίδας περιήλθε αποκλειστικά στον πρώτο μέσω της εκδοτικής εταιρίας «Χ.Κ. Τεγόπουλος και Σία Εκδόσεις Α.Ε. – Ε.Π.Ε. – Α.Β.Ε.» και παρέμεινε έως τον θάνατό του (Νοέμβριος 2006).
Τον Νοέμβριο του 1975 κυκλοφόρησε και η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, η πρώτη κυριακάτικη έκδοση απογευματινής εφημερίδας, ενώ τον Μάιο του 1978 κυκλοφόρησε και η Πρωινή Ελευθεροτυπία, παράλληλα με το απογευματινό φύλλο, χωρίς μάλιστα η έκδοση της μίας να επηρεάσει την κυκλοφορία της άλλης. Η πρωινή αυτή έκδοση διακόπηκε τρία χρόνια αργότερα (Μάιος 1981). Από τον Ιανουάριο του 1984 η εφημερίδα άλλαξε το σχήμα της σε ταμπλόιντ, προσαρμοσμένη στις ανάγκες των καιρών.
Η καλύτερη κυκλοφοριακή περίοδος της εφημερίδας υπήρξε τον Νοέμβριο του 1977, όταν ο μέσος όρος πωλήσεων τον μήνα εκείνο έφτασε τα 160.448 φύλλα (105.066 σε Αθήνα – Πειραιά, 54.370 στη Θεσσαλονίκη).
Οικονομικά προβλήματα, επανέκδοση και οριστικό κλείσιμο
Λόγω οικονομικών προβλημάτων της Χ.Κ. Τεγόπουλος Α.Ε., εκδότριας εταιρείας της Ελευθεροτυπίας, σταμάτησαν οι πληρωμές των εργαζόμενων στην εφημερίδα τον Αύγουστο του 2011. Το δάνειο από την Alpha Bank στο οποίο βασιζόταν η εκδότρια Μάνια Τεγοπούλου για την εκπλήρωση των οικονομικών υποχρεώσεων της εταιρείας, δεν εγκρίθηκε τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς με αποτέλεσμα να παραμένουν σε εκκρεμότητα οι οφειλές προς το προσωπικό, οι οποίες ανέρχονταν στα 3,2 εκ. ευρώ στις 2 Νοεμβρίου.
Στις 22 Δεκεμβρίου 2011 οι εργαζόμενοι, μετά από πληροφορίες ότι η εκδότρια εταιρεία είχε πρόθεση να υπαχθεί στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, αποφάσισαν την έναρξη επαναλαμβανόμενων 48ωρων απεργιών, αναστέλλοντας έτσι την κυκλοφορία της εφημερίδας. Η εφημερίδα ζήτησε τελικά επίσημα την υπαγωγή της στο άρθρο 99 μερικές μέρες αργότερα, στις 30 Δεκεμβρίου.
Μετά από περίπου ένα χρόνο, η εφημερίδα και η ιστοσελίδα κυκλοφόρησαν και πάλι στις 10 Ιανουαρίου 2013. Ωστόσο, λίγο μετά τα οικονομικά προβλήματα επέστρεψαν και η εφημερίδα έκλεισε οριστικά τον Νοέμβριο του 2014, με το αρχείο της ιστοσελίδας της να παραμένει προσβάσιμο μέχρι τον Οκτώβριο του 2021.
ραμένουν σε εκκρεμότητα οι οφειλές προς το προσωπικό, οι οποίες ανέρχονταν στα 3,2 εκ. ευρώ στις 2 Νοεμβρίου.
Στις 22 Δεκεμβρίου 2011 οι εργαζόμενοι, μετά από πληροφορίες ότι η εκδότρια εταιρεία είχε πρόθεση να υπαχθεί στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα, αποφάσισαν την έναρξη επαναλαμβανόμενων 48ωρων απεργιών, αναστέλλοντας έτσι την κυκλοφορία της εφημερίδας. Η εφημερίδα ζήτησε τελικά επίσημα την υπαγωγή της στο άρθρο 99 μερικές μέρες αργότερα, στις 30 Δεκεμβρίου.
Μετά από περίπου ένα χρόνο, η εφημερίδα και η ιστοσελίδα κυκλοφόρησαν και πάλι στις 10 Ιανουαρίου 2013. Ωστόσο, λίγο μετά τα οικονομικά προβλήματα επέστρεψαν και η εφημερίδα έκλεισε οριστικά τον Νοέμβριο του 2014, με το αρχείο της ιστοσελίδας της να παραμένει προσβάσιμο μέχρι τον Οκτώβριο του 2021.
