Πνευμονική υπέρταση: Τα «ύποπτα» συμπτώματα – Πάνω από 25 εκατ. νοσούν παγκοσμίως

Ιδιαιτέρως, ασθενείς με ιστορικό πνευμονοπάθειας, πνευμονικών εμβολών, ρευματοπάθειας, συγγενούς καρδιοπάθειας, πυλαίας υπέρτασης που παρουσιάζουν διαφορά στην αντοχή στην καθημερινότητά τους ή οποιοδήποτε άλλο νέο σύμπτωμα θα πρέπει να υποψιάζονται την νόσο και να υποβάλλονται άμεσα σε ιατρική εκτίμηση.

Τα παραπάνω υποστηρίζει η Ευτυχία Δεμερούτη, Πρόεδρος Ομάδας Εργασίας Συγγενών Καρδιοπαθειών Ενηλίκων, Πνευμονικής Υπέρτασης και Παιδοκαρδιολογίας, με αφορμή την σημερινή ημέρα, 5^η Μαΐου, η οποία ορίζεται ως Παγκόσμια Ημέρα Πνευμονικής Υπέρτασης.

Η ημερομηνία καθιερώθηκε το 2012, καθώς 5 Μαΐου ήταν ο θάνατος του πρώτου παιδιού από πνευμονική υπέρταση στην Ισπανία, στις αρχές της δεκαετίας του ‘90.

Πρόκειται για σοβαρό νόσημα που προσβάλλει τα αγγεία των πνευμόνων με επακόλουθη αύξηση της τιμής της πίεσης του αίματος, αλλά και την καρδιά προκαλώντας δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια αν δεν διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα. Ιδιαίτερα κακή πρόγνωση έχει η πνευμονική υπέρταση η ιδιοπαθής και η συσχετιζόμενη με νοσήματα συνδετικού ιστού όπως το σκληρόδερμα. Δεν έχουν όλοι οι ασθενείς με πνευμονική υπέρταση την ίδια κακοήθη πορεία καθώς η πρόγνωση εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία της νόσου. Υπολογίζεται ότι περισσότερα από 25 εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως πάσχουν από πνευμονική υπέρταση, αλλά από την πνευμονική αρτηριακή υπέρταση (κατηγορία με κακή πρόγνωση), περίπου 50 άτομα ανά εκατομμύριο.

Το υπερηχοκαρδιογράφημα, σε συνδυασμό με την κλινική εικόνα και το λοιπό ιστορικό του εξεταζομένου, μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη περαιτέρω διερεύνησης με εξετάσεις. Η τελική διάγνωση θα γίνει στα ειδικά κέντρα πνευμονικής υπέρτασης μετά από εξέταση που ονομάζεται δεξιός καρδιακός καθετηριασμός. Η τακτική παρακολούθηση του ασθενή και σωστή αντιμετώπιση έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια στην βελτίωση της πρόγνωσης.

Οι σύλλογοι ασθενών με Πνευμονική Υπέρταση ανά τον κόσμο διενεργούν δράσεις για την ευαισθητοποίηση του κοινού, συνεργάζονται με τους ιατρούς για την διεκπεραίωση ζητημάτων των ασθενών και συμβάλλουν στην ολιστική προσέγγιση των ασθενών μέσα από την ψυχολογική, κοινωνική και ιατροφαρμακευτική τους υποστήριξη σε συνεργασία με την ιατρική κοινότητα. Ο στόχος όλων, η βελτίωση της πρόγνωσης και της καλής ποιότητας ζωής των ασθενών.