OTAN ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ τους πιο στενούς σας φίλους, ποιος σας έρχεται πρώτα στο μυαλό; Ίσως μια παλιά συμμαθήτρια ή ένας συμφοιτητής ή ο συνάδελφος από την πρώτη σας δουλειά. Ανεξαρτήτως του πώς γνωρίσατε αυτούς τους ανθρώπους, πιθανότατα έχουν ένα βασικό κοινό στοιχείο: Είναι όλοι τους περίπου στην ίδια ηλικία με εσάς.
Μια αμερικανική μελέτη του 2023 διαπιστώνει ότι, για μια ομάδα νεαρών ενηλίκων ηλικίας 21 έως 30 ετών, πάνω από το 80% των ανθρώπων στον κοινωνικό τους κύκλο, χωρίς να υπολογίζονται οι συγγενείς, είχαν γεννηθεί με διαφορά πέντε χρόνων, πάνω-κάτω, από τους ίδιους.
Ακόμη και αν εξετάσουμε ένα ευρύτερο ηλικιακό φάσμα, σχεδόν το 63% των ενηλίκων δεν έχουν στενούς φίλους που να είναι τουλάχιστον 15 χρόνια μεγαλύτεροι ή νεότεροι από αυτούς, σύμφωνα με άλλη σχετική του 2019.
Το να περνάμε τον χρόνο μας με μια τόσο στενή ηλικιακά ομάδα ανθρώπων μπορεί να τροφοδοτήσει τον ηλικιακό διαχωρισμό και να μας απομονώσει. Αυτοί οι περιορισμοί μάς κρατούν επίσης μακριά από τις προοπτικές άλλων γενεών και τα πιθανά σημεία σύνδεσης μαζί τους.
Αν κανείς διατηρεί ανοιχτό μυαλό υπερβαίνοντας τους περιορισμούς των σύγχρονων κοινωνικών δομών και προκαταλήψεων, μπορεί να εκπλαγεί από τους δεσμούς που μπορεί να αναπτύξει με άτομα διαφορετικών γενεών.
Οι νεότεροι φίλοι μπορεί να είναι μια υπενθύμιση του παλιού μας εαυτού – οι μεγαλύτεροι μπορούν να προσφέρουν μια πολύτιμη ματιά στο μέλλον. Η διασκέδαση με κάποιον που είναι δεκαετίες μεγαλύτερος ή νεότερος από εσάς μπορεί να σας απαλλάξει από την πίεση του να «συμπεριφέρεστε όπως αρμόζει στην ηλικία σας», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό.
Δυστυχώς, η δημιουργία τέτοιου είδους δεσμών φιλίας είναι πιο δύσκολη στην εποχή μας που ο ηλικιακός διαχωρισμός είναι πιο έντονος απ’ ό,τι παλαιότερα. Αν όμως κανείς διατηρεί ανοιχτό μυαλό υπερβαίνοντας τους περιορισμούς των σύγχρονων κοινωνικών δομών και προκαταλήψεων, μπορεί να εκπλαγεί από τους δεσμούς που μπορεί να αναπτύξει με άτομα διαφορετικών γενεών.
Η Catherine Elliott O’ Dare, καθηγήτρια κοινωνικής πολιτικής στο Trinity College του Δουβλίνου που έχει μελετήσει το ζήτημα της φιλίας μεταξύ των γενεών, μας λέει ότι πολλοί από τους ανθρώπους με τους οποίους έχει μιλήσει γνώρισαν τους μεγαλύτερους ή νεότερους φίλους τους μέσω καλλιτεχνικών συλλόγων, αθλητικών ομάδων, λεσχών ή άλλων οργανωμένων ομάδων και δραστηριοτήτων.
Οι σχέσεις μεταξύ των γενεών τείνουν να είναι αμοιβαία προσοδοφόρες. Σε διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα που ενθαρρύνουν τους νέους και τους ηλικιωμένους να περνούν χρόνο μαζί κατά τη διάρκεια της ημέρας, όλοι οι συμμετέχοντες διαπιστώνουν βελτιωμένη διάθεση και ευεξία.
Η Dawn Carr, καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα που μελετά συστηματικά τη συνθήκη της γήρανσης, μας λέει ότι η δημιουργία νεότερων φίλων θα μπορούσε να βοηθήσει τους ηλικιωμένους να βρουν πιο ουσιαστικούς τρόπους για να περάσουν τη συνταξιοδότησή τους. Και ως παράδειγμα, αναφέρει τις περιπτώσεις ηλικιωμένων οι οποίοι ενεπλάκησαν ακόμα και σε κοινωνικά κινήματα υπό την ενθάρρυνση των νεαρών φίλων τους. Άλλοι μπορεί απλώς να βρουν χαρά στην έκθεση σε νέες ιδέες.
Επιπλέον, πολλοί εξ αυτών δήλωσαν ότι οι νεότεροι φίλοι τους τούς βοηθούν να αισθάνονται νεότεροι και να αντιστέκονται στα στερεότυπα για το πώς «πρέπει» να συμπεριφέρονται οι ηλικιωμένοι. Ένας άνδρας αστειεύτηκε ότι δεν ήθελε να φύγει νωρίς από την παμπ μόνο και μόνο επειδή είναι ηλικιωμένος – και με νεότερους συντρόφους στην παρέα του, δεν χρειαζόταν να το κάνει.
Οι μεγαλύτεροι φίλοι, από την άλλη, προσφέρουν πολύτιμα παραδείγματα για το πώς μπορεί να μοιάζει η ζωή μετά τη νεότητα. Πολλοί άνθρωποι υποθέτουν ότι η μελλοντική τους ζωή θα μοιάζει με εκείνη των γονιών τους, λέει η Carr. Η ίδια ενθαρρύνει τους νέους να αντισταθούν σ’ αυτόν τον τρόπο σκέψης. Αν οι γονείς κάποιου είναι οι μόνοι ηλικιωμένοι που γνωρίζει στενά, μπορεί να μην είναι σε θέση να οραματιστεί άλλες προοπτικές. Μια ευρύτερη δεξαμενή φίλων που συμπεριλαμβάνει ηλικιωμένους μέντορες μπορεί να βοηθήσει ένα νεαρό άτομο να δημιουργήσει τα δικά του πρότυπα.
Η έντονη ηλικιακή διαστρωμάτωση της σύγχρονης κουλτούρας δεν αποστερεί μόνο την πιθανότητα δημιουργίας νέων φίλων, συμβάλλοντας συγχρόνως στις ηλικιακές διακρίσεις στον χώρο εργασίας, αλλά περιορίζει τους ανθρώπους στα όρια μια στενής κοσμοθεωρίας. Μια κοινωνία που θα ενθάρρυνε την ελεύθερη κυκλοφορία μεταξύ των γενεών θα ήταν λιγότερο μοναχική.
Με στοιχεία από The Atlantic
πηγή: lifo
