Συνηθίζω να λέω πως το κρασί είναι αναμνήσεις, αναμνήσεις τόσο αυτού που το φτιάχνει όσο και αυτού που το απολαμβάνει τελικά. Αν ένα κρασί επιβεβαιώνει αυτήν τη θεωρία, σίγουρα είναι το Ρωμέικο Orange de Noir από το οινοποιείο Ντουράκη στον Αλίκαμπο των Χανίων.
Ο Αντρέας Ντουράκης έκανε την πρώτη του προσπάθεια να εμφιαλώσει ξηρό ρωμέικο στα τέλη του 1990, η προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία και αυτό μας έδωσε πολλές γευστικές αναμνήσεις σε συναντήσεις με τα παιδιά του, τον Αντώνη και την Εύη, να δοκιμάζουμε την εξέλιξη του ρωμέικου του 1997 παρέα με φίλους οινοχόους και να το απολαμβάνουμε στην πορεία της ζωής του.
Το ξηρό αυτό πορτοκαλί ρωμέικο έχει έντονο χαρακτήρα στη μύτη και στο στόμα από ώριμα πυρηνόκαρπα φρούτα, με το αποξηραμένο βερίκοκο να κυριαρχεί, ξηρό χαμομήλι, μυρωδιές από τα βότανα της Κρήτης, φουντούκι και ψητό αμύγδαλο.
Το ρωμέικο είναι η ερυθρή ποικιλία των Χανίων που έχει ταυτιστεί με τον παραδοσιακό μαρουβά, ετυμολογικά ίσως από το «μαρουβίζω», δηλαδή μαυρίζω, αν και αυτή είναι μόνο μία από τις εκδοχές του ονόματος. Το ρωμέικο λοιπόν είναι συνήθως ένα κρασί άκρως οξειδωτικού χαρακτήρα, που θυμίζει sherry και που όποιος έχει επισκεφθεί χανιώτικο σπίτι στα χωριά σίγουρα το έχει γευτεί.
Τριάντα χρόνια μετά την πρώτη προσπάθεια εμφιάλωσης και διανομής στο ευρύ κοινό, το ξηρό ρωμέικο από το οινοποιείο Ντουράκη επιστρέφει στη φιάλη και στα ποτήρια μας, ανανεωμένο και με περισσότερη σοφία.
Το οινόφιλο κοινό έχει αλλάξει. Η γενιά των boomers δεν είναι πια influencers και η generation Z έχει εντελώς άλλη αντίληψη για το τι θέλει να γεύεται. Το Ρωμέικο Orange de Noir του Ντουράκη είναι ένα κρασί εμφιαλωμένων αναμνήσεων του κυρίου Αντρέα. Μνήμες από τους παππούδες του, όταν τον πήγαιναν στη μουσάνδρα, τον χώρο όπου είχαν τα βαρέλια του ρωμέικου. Μνήμες από τα νεανικά του χρόνια με φίλους, μνήμες από τα Χανιά έξω από το τουριστικό σκηνικό. Το Ρωμέικο Orange de Noir είναι ένα κρασί φτιαγμένο πλέον από τον πατέρα και τον γιο, ένα πορτοκαλί κρασί από ερυθρά σταφύλια ελεγχόμενης οξείδωσης.
Η ζύμωση του κρασιού αυτού γίνεται σιγά σιγά και ξεκινάει αυθόρμητα. Όταν ρώτησα τον Αντώνη για το οινοποιητικό πρωτόκολλο, μου απάντησε «δεν βιαζόμαστε καθόλου για το κρασί αυτό, και αν σταματήσει η ζύμωση… ε, θα ξαναρχίσει όταν ανέβει η θερμοκρασία». Απολαμβάνω να ακούω τέτοιες ιστορίες για κρασιά χωρίς βιασύνη και άγχος να κυκλοφορήσουν. Το κρασί μπαίνει σε βαρέλια εξακοσίων λίτρων, αφού μείνει με τα στέμφυλα για δυο-τρεις μέρες, εξού και το πορτοκαλί χρώμα του.
Στα βαρέλια παραμένει για δώδεκα μήνες τουλάχιστον, τα βαρέλια δεν απογεμίζονται μετά το μερίδιο που παίρνουν οι άγγελοι* και η ελεγχόμενη οξείδωση ξεκινάει· μετρήσεις, δοκιμές και αποφάσεις για το πότε και σε ποιο σημείο είναι έτοιμο το κρασί να εμφιαλωθεί και να ξεκινήσει μια νέα πορεία ωρίμανσης, στη φιάλη αυτήν τη φορά.
Το ξηρό αυτό πορτοκαλί ρωμέικο έχει έντονο χαρακτήρα στη μύτη και στο στόμα από ώριμα πυρηνόκαρπα φρούτα, με το αποξηραμένο βερίκοκο να κυριαρχεί, ξηρό χαμομήλι, μυρωδιές από τα βότανα της Κρήτης, φουντούκι και ψητό αμύγδαλο. Είναι ένα νόστιμο κρασί που θέλεις να πιεις αμέσως και δεύτερη γουλιά για να το ανακαλύψεις. Δεν είναι ένα κλασικό, τυπικό κρασί, δεν μπορείς στην πραγματικότητα να το κατατάξεις σε μία κατηγορία. Λευκό δεν είναι, ερυθρό δεν είναι, είναι πορτοκαλί από ερυθρά σταφύλια και ούτε σε αυτό τον ορισμό θεωρητικά και τυπικά ανήκει, μιας και ως πορτοκαλί κρασιά ορίζονται τα κρασιά που οινοποιούνται από λευκά σταφύλια με παραμονή με τις φλούδες τους.
Όπως και να έχει, το Ρωμέικο Orange de Noir είναι μια εμπειρία, είναι σαν μια ερωτική ιστορία λίγο διαφορετική από τα συνηθισμένα, από αυτές που δεν ξεχνιούνται, από αυτές με μακριά επίγευση, όπως και το συγκεκριμένο κρασί των περιορισμένων φιαλών, που θα το δοκιμάσει όποιος προλάβει να το βρει. Είναι ένα κρασί που έκανε τον Thomas Schanz, βραβευμένο με 3 αστέρια Michelen, να κλείσει τα μάτια και να πει «έχω φανταστεί το πιάτο γι’ αυτό το κρασί» κατά τη διάρκεια μιας μαραθώνιας γευσιγνωσίας με κρασιά από τα Χανιά που κάναμε μαζί.
Βάλτε στο ποτήρι σας το Ρωμέικο Orange de Noir και συνδυάστε το με χοχλιούς μπουρμπουριστούς, τσιγαριαστό κατσικάκι, γαμοπίλαφο, κατσουνάκια χανιώτικα, κλείστε τα μάτια σας και μεταφερθείτε στα Χανιά, σε ένα χωριουδάκι του Αποκόρωνα ψηλά, δείτε τα Λευκά Όρη και το Βόρειο Κρητικό, ακούστε λύρα από τον Ross Daly και ονειρευτείτε. Αυτό το ταξίδεμα σάς κάνει το συγκεκριμένο κρασί. Γιατί ναι, το κρασί είναι αναμνήσεις…
*angels share λέγεται η εξάτμιση του κρασιού όταν μπει στα βαρέλια.
https://www.lifo.gr/tropos-zois/gefsi/romeiko-orange-de-noir-ena-krasi-empeiria-apo-ta-hania
