Η πρώτη εικόνα που σου κάνει εντύπωση όταν φτάνεις στην Κωνσταντινούπολη είναι οι πολυάριθμες τουρκικές σημαίες, οι φωτογραφίες και οι γιγαντοαφίσες με τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ. Ο οδηγός ταξί που με μεταφέρει από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο μού εξηγεί: αυτό συμβαίνει επειδή αφενός στις 10 Νοεμβρίου ήταν η επέτειος των 85 χρόνων από τον θάνατό του και αφετέρου τέλη Οκτωβρίου η Τουρκική Δημοκρατία γιόρτασε έναν αιώνα ζωής. Το αχανές, πολυτελές και υπερσύγχρονο Διεθνές Αεροδρόμιο Κωνσταντινούπολης απέχει από το κέντρο περίπου 50 λεπτά. Σε αυτό το χρονικό διάστημα μπορείς να διακρίνεις γιατί η πόλη φημίζεται για τις γοητευτικές διαφορές της. Στην αρχή χρειάζεσαι λίγο χρόνο για να τη γνωρίσεις και να προσαρμοστείς. Ύστερα, αυτό το σταυροδρόμι πολιτισμών μεταξύ Δύσης και Ανατολής, Ευρώπης και Ασίας, με την αστείρευτη φυσική ομορφιά, σε μαγνητίζει.
Η Κωνσταντινούπολη είναι ένα αστικό τοπίο γεμάτο αντιθέσεις που σε συναρπάζουν και σε κρατούν διαρκώς σε εγρήγορση. Όπου κι αν κοιτάξεις υπάρχει παντού μια αντίφαση που σε εκπλήσσει. Μοντέρνα και παλιά, μυστηριώδης και ελκυστική, μελαγχολική και ζωντανή. Από τη μια θα δεις τους επιβλητικούς ουρανοξύστες και θα νομίζεις ότι βρίσκεσαι στη Νέα Υόρκη της Ανατολής. Από την άλλη, το βλέμμα σου θα σταθεί στις λαϊκές γειτονιές και στους μαχαλάδες, στα ερειπωμένα ξύλινα αρχοντικά, στα γραφικά σοκάκια και στα λιθόστρωτα στενά στα οποία πιθανόν να χαθείς για λίγο εξαιτίας της πυκνής δόμησης, με τους αχαρτογράφητους και ακανόνιστους δρόμους. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια πόλη 17 εκατομμυρίων κατοίκων χωρίς να υπολογίζουμε τους πολυάριθμους τουρίστες που την επισκέπτονται σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Καθώς περπατώ ξυπόλυτος στην πράσινη μοκέτα, ακούω τους φύλακες να επαναλαμβάνουν διαρκώς ότι μετά από κάποιο σημείο απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες. Κάποιοι πιστοί γονατίζουν, ενώ την ίδια στιγμή τουρίστες φωτογραφίζουν ασταμάτητα, δημιουργώντας μια εικόνα που προκαλεί δέος και απορία.
Από το βόρειο άκρο της Γέφυρας του Γαλατά, κοιτάζοντας πέρα από τον Κεράτιο Κόλπο μέχρι τη γνωστή Παλιά Πόλη, η θέα είναι μαγευτική όλες τις εποχές του χρόνου. Το υδάτινο στοιχείο, οι μυρωδιές, το πολυεθνικό μπουλούκι ανθρώπων, η αρχιτεκτονική, η πλούσια ιστορία, οι κλειστές αγορές, τα θρησκευτικά μνημεία, τα εμβληματικά κτίρια, το αξεπέραστο φαγητό, τα ιστορικά χαμάμ, οι πλωτές διαδρομές στον Βόσπορο, η νυχτερινή ζωή, οι διαδοχικές γέφυρες αλλά και οι οάσεις φυσικής ομορφιάς συνθέτουν το πορτρέτο της θρυλικής πόλης. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Κωνσταντινούπολη είναι γνωστή ως το «μεγαλύτερο χωριό του κόσμου», αφού είναι βέβαιο ότι θα συναντήσεις φίλους και γνωστούς, συγγενείς ή και παλιούς εραστές.
Επειδή ήταν η πρώτη φορά που επισκέφθηκα την Πόλη, προτίμησα να μείνω κοντά στη γειτονιά του Sultanahmet, εκεί που χτυπά η καρδιά της Επταλόφου και της Βασιλεύουσας. Το ξενοδοχείο πρόσφερε καταπληκτική θέα στον Βόσπορο, αλλά την επόμενη φορά θα επιλέξω να μείνω κοντά στην Πλατεία Ταξίμ γιατί είναι πιο λειτουργικό σημείο για τις μετακινήσεις.
Ας ξεκινήσουμε τις βόλτες μας όπως ενδείκνυται, δηλαδή από την περιοχή του Eminönü και τα αξιοθέατα της παλιάς πόλης. Οι δικές μου διαδρομές είχαν ως σημείο αφετηρίας την Αγία Σοφία. Εκατοντάδες επισκέπτες σχηματίζουν από νωρίς τεράστιες ουρές για να θαυμάσουν αυτό το σύμβολο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς το οποίο έχει μετατραπεί σε τέμενος. Είναι δύσκολο να περιγράψουμε τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν καθώς περνάς το κατώφλι αυτού του αρχιτεκτονικού θαύματος. Το πλήθος, συνδυασμός τουριστών και πιστών, δημιουργεί ασφυκτική ατμόσφαιρα. Όταν μπείτε στην κεντρική είσοδο, οι φύλακες θα σας ζητήσουν να αφήσετε τα παπούτσια σας στα ερμάρια, ενώ στις γυναίκες να φορέσουν μαντίλες. Έχετε τον νου σας γιατί εξαιτίας της κοσμοσυρροής χάνονται πολλά ζευγάρια παπουτσιών.
Στο κτίριο είναι εμφανή τα σημάδια της εγκατάλειψης και της φθοράς του χρόνου. Τις ημέρες που βρισκόμουν εκεί έγινε μεγάλη συζήτηση εξαιτίας της πτώσης θραυσμάτων από τον τρούλο. Από τις αρχές του χρόνου η τουρκική κυβέρνηση έχει βάλει εισιτήριο για τους ξένους επισκέπτες ενώ, όπως μου εξηγεί ένας από τους αστυνομικούς, περίπου ένα εκατομμύριο άτομα μηνιαίως επισκέπτονται την Αγία Σοφία, με αποτέλεσμα να έχει υποστεί σημαντικές φθορές και ζημιές. Πάντως, τα ίχνη από την εποχή που ήταν το κέντρο της ορθοδοξίας και του ελληνισμού υπάρχουν ακόμη, όπως οι τέσσερις φτερωτές μορφές αγγέλων στα πλαϊνά της οροφής. Όπως είναι φυσικό, άλλες τοιχογραφίες έχουν σκεπαστεί με λευκά υφάσματα. Καθώς περπατώ ξυπόλυτος στην πράσινη μοκέτα, ακούω τους φύλακες να επαναλαμβάνουν διαρκώς ότι μετά από κάποιο σημείο απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες. Κάποιοι πιστοί γονατίζουν, ενώ την ίδια στιγμή τουρίστες φωτογραφίζουν ασταμάτητα, δημιουργώντας μια εικόνα που προκαλεί δέος και απορία.
Απέναντι από την Αγία Σοφία, το εντυπωσιακό Μπλε Τζαμί με τους έξι μιναρέδες την ανταγωνίζεται σε ομορφιά. Πρόκειται για ένα από τα ωραιότερα σημεία στον ορίζοντα της Κωνσταντινούπολης αλλά και για ένα από τα σπουδαιότερα δείγματα κλασικής τουρκικής τέχνης. Το εσωτερικό του τζαμιού, ειδικά το εσωτερικό του τρούλου, είναι διακοσμημένο με περίπου 21 χιλιάδες κεραμίδια Iznik. Το μπλε χρώμα που κυριαρχεί σ’ αυτά τα πλακάκια έδωσε το όνομά του στο Μπλε Τζαμί. Η Κωνσταντινούπολη, θα το δούμε και αργότερα, προσφέρει αξέχαστες αναμνήσεις και εμπειρίες. Μια από αυτές είναι καθώς ο ήλιος δύει και οι πολύχρωμοι προβολείς φωτίζουν έντονα το Μπλε Τζαμί ενώ ταυτόχρονα ακούγεται το βραδινό κάλεσμα για προσευχή. Είναι ασύγκριτο το συναίσθημα που νιώθεις όταν σε όλη την πόλη ακούγεται από τα μεγάφωνα των μιναρέδων η προσευχή των μουεζίνηδων.
Στη συνέχεια αξίζει να επισκεφθείτε τη Βασιλική Κινστέρνα του Ιουστινιανού, τη μεγαλύτερη υπόγεια δεξαμενή νερού, χωρητικότητας 78.000 m3, με τους 336 κίονες στολισμένους με περίτεχνα κιονόκρανα. Σκοπός της υπόγειας αυτής δεξαμενής και της επέκτασής της ήταν να υδροδοτεί όλη την Κωνσταντινούπολη, ειδικά σε περιπτώσεις πολιορκίας. Ήταν ένα από τα σημαντικότερα δημόσια έργα του Ιουστινιανού και εξαίρετο δείγμα βυζαντινής μηχανικής. Ο Έλληνας ιστορικός Προκόπιος της Καισαρείας παραδίδει μια λεπτομερή περιγραφή της Κινστέρνας στο έργο του «Περί των κτισμάτων», σημειώνοντας πως φρέσκο νερό μεταφερόταν σε αυτή με τη βοήθεια αγωγού, ενώ εκεί αποθηκευόταν επίσης μια ποσότητα νερού, το οποίο συνήθως αφθονούσε σε άλλες εποχές εκτός του καλοκαιριού.
Στην ίδια περιοχή μπορείτε να κάνετε ένα διάλειμμα και να χαθείτε στις μυρωδιές των μπαχαρικών μπαίνοντας στο Αιγυπτιακό Παζάρι. Αποξηραμένα σύκα, χουρμάδες, σαφράν, ροδοπέταλα, καρυκεύματα, υφάσματα, τρόφιμα, ξακουστά λουκούμια κυριαρχούν στους πάγκους των μικροπωλητών. Μην παραλείψετε να αγοράσετε φρεσκοαλεσμένο καφέ από το πιο γνωστό καφεκοπτείο της πόλης, το Kurukahveci Mehmet Efendi, που λειτουργεί από το 1871. Θα το καταλάβετε από τις μεγάλες ουρές που σχηματίζονται καθημερινά, γι’ αυτό η καλύτερη ώρα να πάτε είναι νωρίς το πρωί.
Μια άλλη διάσημη αγορά που πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθείτε είναι το Καπαλί Τσαρσί, ευρέως γνωστό ως Μεγάλο Παζάρι, στο οποίο στεγάζονται 4.000 καταστήματα. Κάθε μέρα το επισκέπτονται πάνω από μισό εκατομμύριο επισκέπτες και τουρίστες, ενώ η ποικιλία των προϊόντων είναι εξαιρετικά μεγάλη, με κοσμήματα, αντίκες, υφάσματα, χαλιά, τουριστικά αναμνηστικά, κεραμικά, προϊόντα ξύλου, κιλίμια και διακοσμητικά. Υπάρχουν επίσης εστιατόρια, σιντριβάνια, τζαμιά, σπίτια, χαμάμ και γραφεία συναλλάγματος. Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα το Παζάρι ήταν το κέντρο του εμπορίου σκλάβων.
Επιστρέφοντας στα διάσημα αξιοθέατα, αξίζει να πάτε στο Τοπ Καπί αλλά και στον χριστιανικό ναό της Αγίας Ειρήνης, η οποία είναι η μοναδική βυζαντινή εκκλησία που δεν μετατράπηκε σε τζαμί. Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453, η Αγία Ειρήνη συμπεριλήφθηκε στους κήπους του παλατιού Τοπ Καπί. Η δομή της έχει παραμείνει ουσιαστικά ανέγγιχτη. Και, πιστέψτε με, είναι πανέμορφη, αφού θυμίζει την αίγλη παλιών χρόνων. Χρησιμοποιείται ακόμη και ως αίθουσα συναυλιών εξαιτίας της εξαιρετικής ακουστικής της.
Στο μεγαλοπρεπές ανακτορικό συγκρότημα χρειάζεται να αφιερώσετε αρκετό χρόνο όχι μόνο για να περιηγηθείτε με ηρεμία στους δαιδαλώδεις χώρους αλλά και για να θαυμάσετε την πανοραμική θέα στον Βόσπορο. Να θυμίσουμε ότι το ανάκτορο του Τοπ Καπί κατοικήθηκε το 1478 από τον Μωάμεθ τον Πορθητή και σήμερα ανήκει στα σημαντικότερα μνημεία της πόλης. Εκεί θα δείτε σπάνιας ομορφιάς έργα κεραμικής και καλλιγραφίας, χειρόγραφα, ισλαμικά κειμήλια, πορσελάνινα και μαγειρικά σκεύη. Κάθε αίθουσα αποτελεί μια αφήγηση για το παρελθόν και την πλούσια ζωή των σουλτάνων, των αυλικών, των παλλακίδων και των ευνούχων που διέμεναν και εργάζονταν μέσα στα τείχη του παλατιού.
Ακολουθώντας τη διαδρομή δίπλα από τον Κεράτιο Κόλπο φτάνετε στο Φανάρι, την ατμοσφαιρική συνοικία στην οποία βρίσκεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Πολύχρωμες προσόψεις σπιτιών, απότομες ανηφόρες με χρωματιστά σκαλοπάτια, πολυκατοικίες της Μπελ Επόκ, γραφικά παλαιοπωλεία, vintage καφέ, λιθόστρωτα καλντερίμια με απλωμένες μπουγάδες να διασταυρώνονται πάνω από το κεφάλι σου, η Μεγάλη του Γένους Σχολή, γνωστή και ως Κόκκινο Σχολείο εξαιτίας του μπαρόκ ρυθμού και των χαρακτηριστικών κόκκινων τούβλων και, φυσικά, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η έδρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας για περισσότερους από 15 αιώνες.
Ανεβαίνοντας λίγα σκαλοπάτια, βλέπεις την κλειστή κεντρική πύλη του Πατριαρχείου, εκεί δηλαδή όπου απαγχονίστηκε ο Γρηγόριος Ε΄ το 1821. Ήμουν από τους τυχερούς που είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, ενώ στους χώρους με ξενάγησε ο καλός συνάδελφος και φίλος Νίκος Παπαχρήστου, ο οποίος έχει αναλάβει διευθυντής Επικοινωνίας και Γραφείου Τύπου του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Έμαθα σημαντικές λεπτομέρειες για τον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, όπως για το περίτεχνο παγκάρι, από ξύλο και ελεφαντόδοντο, αφιέρωμα, κατά την επιγραφή, του Kαστορινού Mανουήλ, γιου του Πέτρου, το 1669. Πρόκειται για εξαίρετο δημιούργημα του 17ου αιώνα, έργο υψηλής τέχνης και αισθητικής, καθώς ο συνδυασμός του ξύλου καρυδιάς, των μεταλλικών ελασμάτων και του ελεφαντόδοντου είναι μεγαλοπρεπής.
Το Ιερό Βήμα χωρίζεται από τον κυρίως ναό με ένα ψηλό, περίτεχνο, επιχρυσωμένο ξυλόγλυπτο τέμπλο. Στην Ωραία Πύλη υπάρχει ολόγλυφος δικέφαλος αετός, έμβλημα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και σύμβολο των ελπίδων του Γένους. Στο παρεκκλήσι των Τριών Ιεραρχών βρίσκονται δύο περίτεχνες αλαβάστρινες λάρνακες, οι οποίες περιέχουν τα ιερά λείψανα των αγίων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Στο κέντρο του ναού δεσπόζει ο πατριαρχικός θρόνος, ο οποίος έχει φτιαχτεί από ξύλο καρυδιάς και φέρει διακοσμήσεις από ένθετο ελεφαντοστό, μάργαρο, έγχρωμο ξύλο και πολύτιμους λίθους.
Επιστρέφοντας προς το κέντρο, κάνω μια τελευταία στάση στον Sirkeci Station, τον θρυλικό τερματικό σταθμό του Orient Express. Την επόμενη μέρα έχει έρθει η στιγμή για την επίσκεψη στην άλλη πλευρά της Πόλης, δηλαδή στο Beyoglu ή Pera, εκεί που βρίσκεται ο πυρήνας της σύγχρονης τέχνης της Κωνσταντινούπολης. Διασχίζοντας τη Γέφυρα του Γαλατά, η οποία ενώνει τη δυτικοευρωπαϊκή, κοσμοπολίτικη πλευρά της πόλης με τη βαθιά θρησκευόμενη και μουσουλμανική Κωνσταντινούπολη, θα παρατηρήσετε κατά μήκος της τους ψαράδες με τα καλάμια τους να στέκονται εκεί σχεδόν όλο το 24ωρο και θα ανηφορίσετε προς τον μεσαιωνικό πέτρινο Πύργο του Γαλατά.
Χτίστηκε το 1348 από τους Γενουάτες, έχει ύψος 67 μέτρα και η θέα από τον τελευταίο του όροφο είναι μοναδική. Έπειτα μπορείτε να συνεχίσετε ανακαλύπτοντας την πολιτιστική και εμπορική δραστηριότητα της πόλης, ξεκινώντας από τον πιο γνωστό δρόμο της Κωνσταντινούπολης, τη Μεγάλη Οδό του Πέραν ή Ιστικλάλ Τζαντεσί. Είναι ένας από τους πιο πολυσύχναστους πεζόδρομους του κόσμου, με χιλιάδες ανθρώπους να τον περπατούν καθημερινά, από πολύ νωρίς το πρωί έως αργά μετά τα μεσάνυχτα. Λέγεται ότι τον περπατούν καθημερινά περισσότεροι από ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Φυσικά, το κλασικό κόκκινο βαγόνι του τραμ που διασχίζει τον διάσημο πεζόδρομο ανά τακτά χρονικά διαστήματα δίνει μια διαφορετική, νοσταλγική νότα στις βόλτες αυτές, καθώς χαζεύεις τα μικρά παιδιά που στέκονται στα εξωτερικά του σκαλοπάτια για να μην πληρώσουν εισιτήριο.
Στην ευρύτερη περιοχή αλλά και πάνω στον πεζόδρομο υπάρχουν μπαράκια και μοντέρνα εστιατόρια, φημισμένα ζαχαροπλαστεία και street food στέκια. Για τους σινεφίλ υπάρχει το μουσείο Κινηματογράφου, το οποίο στεγάζεται σε ένα κτίριο του 1870. Θα βρείτε επίσης όμορφα βιβλιοκαφέ, όπως το Türk Alman Kitabevi & Cafe στο οποίο μπορείς να χαλαρώσεις πίνοντας τον καφέ σου ή διαβάζοντας το βιβλίο σου. Διαθέτει εξαιρετικά γλυκά που αξίζει να τα δοκιμάσετε.
Κάτω από τον πολυσύχναστο πεζόδρομο απλώνεται η συνοικία της Cukurcuma, γνωστή για τα ιστορικά κτίρια, τις πανέμορφες αντικερί και τα παλαιοπωλεία. Εδώ μπορείτε να επιλέξετε να καθίσετε για να πάρετε το brunch σας ανάμεσα σε έργα τέχνης. Πολύ κοντά βρίσκεται και το νέο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, σχεδιασμένο από τον γνωστό Ιταλό αρχιτέκτονα Ρέντσο Πιάνο, το οποίο άνοιξε μόλις τον περασμένο Μάιο. Αποτελεί μέρος του κτιριακού συγκροτήματος Galata Port, του νέου λιμανιού για τα κρουαζιερόπλοια της Κωνσταντινούπολης, με τα πολλά καφέ, τις μπουτίκ και τα πολυκαταστήματα.
Στα περίπου 10.000 τετραγωνικά μέτρα των εντυπωσιακών χώρων του φιλοξενούνται κυρίως έργα σύγχρονης τέχνης Τούρκων καλλιτεχνών από το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, ενώ στην οροφή του μουσείου μια μεγάλη βεράντα ενώνεται με μια λιμνούλα αντικατοπτρισμού, η οποία σχεδιάστηκε ως επέκταση του Βοσπόρου. Τη δημόσια ζωή της πόλης έχει εμπλουτίσει και η πρόσφατα αποκατεστημένη Σχολή του Γαλατά, στην οποία διατηρήθηκαν με πιστότητα και φροντίδα τα αρχικά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Σχολής. Τις μέρες που ήμουν εκεί πρόλαβα να δω την έκθεση «Λατρεμένη Κωνσταντινούπολη» με έργα Ευρωπαίων ζωγράφων του 19ου αιώνα με θέμα την Κωνσταντινούπολη, από τις συλλογές του Ιδρύματος Αθανασίου και Μαρίνας Μαρτίνου, και εκκλησιαστικά σκεύη της ίδιας περιόδου κατασκευασμένα στην Κωνσταντινούπολη, από το Μουσείο Sadberk Hanim του Ιδρύματος Koç.
Έξοδος – Φαγητό – Διασκέδαση
Κάποια τελευταία tips: Να θυμάστε ότι τον καλύτερο μπακλαβά θα τον φάτε στο Karakoy Güllüoğlu, το πιο απολαυστικό κιουνεφέ θα το βρείτε στο Keyfeder Kunefe Katmer, μη χάσετε τη λυτρωτική εμπειρία να βρεθείτε σε ένα από τα καλύτερα χαμάμ της Πόλης, όπως για παράδειγμα το Kılıç Ali Paşa Hamam (από το 1580 − ακριβούτσικο αλλά προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες), να απολαύσετε αυθεντικό κεμπάπ στο «Ciya Sofrası» στην περιοχή Kadıkoy για μια πραγματική γαστρονομική εμπειρία. Επίσης, κατευθυνθείτε στους πάγκους Balık-Ekmek όπου πλανόδιοι πωλητές σερβίρουν φρέσκα και ζουμερά σάντουιτς με ψάρι.
Η μισή Κωνσταντινούπολη συναντιέται για δείπνο στις αποβάθρες των βαποριών μπροστά από τη γέφυρα του Γαλατά. Την καλύτερη φασολάδα έχει το Φασούλι, δίπλα από το καινούργιο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης. Ένα πολύ όμορφο μπαρ με ωραίο κόσμο είναι το Mellow, που προσφέρει και φαγητό. Οπωσδήποτε δοκιμάστε τα simit, πρόκειται για τα «τουρκικά κουλούρια», σαν τα δικά μας Θεσσαλονίκης, καλυμμένα με σουσάμι, που αποτελούν το απόλυτο σνακ για τον δρόμο. Να θυμάστε ότι θα πιείτε περισσότερο τσάι παρά νερό. Μη διστάσετε να περπατήσετε ως το Nisantasi, το αντίστοιχο τουρκικό Κολωνάκι, όπου θα βρείτε τα πάντα – από επώνυμα ρούχα μέχρι μικρά deli και café για ξεκούραση και φαγητό. Απαραίτητη κρίνεται η στάση για ησυχία που προσφέρει το τεράστιο Πάρκο Γκιουλχανέ το οποίο σημαίνει «Σπίτι των Λουλουδιών». Μια άλλη επιλογή αποτελεί και το πάρκο Yildiz, κοντά στο παλάτι Dolmabahçe.
Αν έχετε χρόνο πηγαίνετε στην ασιατική πλευρά, η οποία είναι πιο ήρεμη και, από πολλές απόψεις, παραμένει πιο αυθεντική σε αρκετά σημεία. Προσέξτε τα κίτρινα ταξί στα οποία πολλοί οδηγοί όταν αντιλαμβάνονται ότι είστε τουρίστας κάνουν παζάρια ή ζητούν συγκεκριμένη ταρίφα. Γι’ αυτό να ζητάτε πάντα να βάζουν ταξίμετρο. Η Πλατεία Ταξίμ είναι το σημείο αναφοράς της πόλης (με το τεράστιο τζαμί που χτίστηκε ύστερα από εντολή του Τούρκου Προέδρου Τ. Έρντογαν) καθώς από κει μπορείς να μετακινηθείς προς κάθε κατεύθυνση.
Επιβάλλεται μια επίσκεψη στο υπερσύγχρονο εμπορικό κέντρο Canyon, στο Sisli, όπως και στο παλιό ελληνικό χωριό Νιχώρι, το οποίο έχει μετατραπεί σε μια από τις πιο κοσμικές συνοικίες της Κωνσταντινούπολης. Όπως έγραφε και ο Κ.Π. Καβάφης: «Ξένε, αν δης ένα χωριό όπου γελάει η φύσις, (…) εκεί να σταματήσης. Εφθασες, ξένε, στο Νιχώρι». Ο Βόσπορος είναι η ψυχή της Κωνσταντινούπολης και δεν γίνεται να μην κάνετε μια αναζωογονητική θαλάσσια βόλτα την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Τέλος, το ιδανικό μέρος αν θέλει κανείς να ξεφύγει από το χάος της Κωνσταντινούπολης είναι η ακτή Caddebostan. Τα αυτοκίνητα απαγορεύονται, άνθρωποι όλων των ηλικιών κάνουν τζόκινγκ, ενώ διαθέτει μεγάλους χώρους πρασίνου, παιδικές χαρές και ποδηλατοδρόμους.
Η Κωνσταντινούπολη είναι ανεξάντλητη, μεθυστική, πολυπολιτισμική, εκστατική και παραμυθένια. Είναι μια πόλη που απλώνεται σε δύο ηπείρους. Το κυκλοφοριακό χάος, το απέραντο γαλάζιο, τα γεμάτα ομίχλη και καπνούς πρωινά, η θορυβώδης νυχτερινή ζωή, τα γαλακτοπωλεία και οι εφημεριδοπώλες στα πεζοδρόμια, ο ήχος των γλάρων, τα μελαγχολικά τοπία τη χαρακτηρίζουν. Για μένα αποτελεί πλέον μία πηγή ευτυχίας. Ο καθένας, ωστόσο, μπορεί μόνος του να ανακαλύψει τι είναι αυτό που τον γοητεύει και τον κεντρίζει σε αυτήν τη μοναδική μητρόπολη του κόσμου, γεμάτη αρώματα, εικόνες, συναίσθημα και νοσταλγία. Αναμφίβολα, είναι η πόλη των αναμνήσεων. Κι όπως έχει γράψει ο μεγαλύτερος εν ζωή συγγραφέας της Τουρκίας, Ορχάν Παμούκ: «Δεν μπορεί να είναι τόσο χάλια η ζωή. Ό,τι και να γίνει, ο άνθρωπος στο τέλος μπορεί να πάει να περπατήσει στον Βόσπορο».
Στο β’ μέρος επίσκεψη στο «Μουσείο της Αθωότητας» του νομπελίστα συγγραφέα Ορχάν Παμούκ.
πηγή: lifo
