Super Duper WOW: Η Στέλλα άνοιξε στο Παγκράτι το πιο fashion forward βιντατζάδικο
«Το “super duper” ήταν μια φράση που έλεγα συνέχεια ως παιδάκι. Θυμάμαι, έτρωγα με τον μπαμπά μου κι έλεγα “τώρα θα φτιάξω μια super duper μπουκιά”. Οπότε ήταν κάτι πολύ δικό μου. Έτσι και το όνομα, με τη βλέψη ότι θα έχει κάπως και super duper πράγματα», μου εξηγεί η Στέλλα, το funky κορίτσι με τα ροζ μαλλιά πίσω από το πιο neat και fashion forward βιντατζάδικο που έχεις δει ποτέ.
Το Super Duper WOW δεν είναι απλά ένα ακόμη κατάστημα με second-hand ρούχα. Είναι ένα super duper, χρωματιστό διάλειμμα από το γκρίζο της πόλης, με design και branding από το studio materiality, που φιλοξενεί όλα όσα αγαπήσαμε από τα ’70s έως τα ’00s – από vintage και καινούργια ρούχα Ελλήνων και ξένων σχεδιαστών μέχρι αξεσουάρ, παλιά παιχνίδια, Lego, διακοσμητικά. Γενικά, ό,τι κάνει κλικ στη Στέλλα. «Δεν είχα concept στην αρχή στο μυαλό μου, έλεγα θα βάλω αυτό, θα βάλω εκείνο, αλλά πάντα με γνώμονα τι αρέσει σε μένα. Κι αυτό έκανα», λέει.
Το πώς έχει καταφέρει να έχει πραγματικά τα πάντα εκεί μέσα, απόλυτα τακτοποιημένα, χωρίς η εικόνα να παραπέμπει στο κλασικό κι αγαπημένο χάος κάθε θριφτάδικου που σέβεται τον τίτλο του, είναι για μένα απορίας άξιο.
Ένα concept store χωρίς concept, λοιπόν, που δεν μπορείς να βάλεις σε κανένα κουτάκι. Ακριβώς όπως κι εκείνη, σκέφτομαι, όση ώρα μου αφηγείται σε τίτλους την ιστορία της ζωής της. Κατάγεται από την Πάτρα, ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει στη Σχολή Καλών Τεχνών. «Το σύνηθες, βγαίνοντας από τη σχολή, είναι να ασχοληθείς με την επιμέλεια εκθέσεων. Νομίζω πως αυτό που έχω κάνει στο μαγαζί έχει άμεση σχέση τελικά με αυτό που σπούδασα. Οπότε το κάνω, αλλά με τους όρους μου. Η σχολή με εκπαίδευσε αισθητικά και αυτό που πουλάω εν τέλει είναι η αισθητική μου».
Μια αισθητική που «εκτονώνεται» σε μια highly curated συλλογή από ρούχα, αξεσουάρ και αντικείμενα, την οποία φροντίζει να φέρνει επιμελώς στα μέτρα της. «Θέλω να φιλοξενεί ωραία πράγματα, ό,τι κι αν είναι. Ήξερα ότι ήθελα σίγουρα να έχει μεταχειρισμένα, αλλά όχι αισθητική τύπου περασμένα χρόνια, γιατί δεν είναι κάτι που με εκφράζει, οπότε κι αυτό το έφερα στα μέτρα μου».
Κοιτάζω γύρω μου και συνειδητοποιώ ότι βρίσκομαι στο πιο τακτοποιημένο βιντατζάδικο που έχω δει ποτέ. Το πώς έχει καταφέρει να έχει πραγματικά τα πάντα εκεί μέσα, απόλυτα τακτοποιημένα, χωρίς η εικόνα να παραπέμπει στο κλασικό κι αγαπημένο χάος κάθε θριφτάδικου που σέβεται τον τίτλο του, είναι για μένα απορίας άξιο. Για τη Στέλλα, ήταν προαπαιτούμενο. Μη σου πω και ζητούμενο. Κι ας μην καταλαβαίνεις με την πρώτη τι ακριβώς είναι το Super Duper WOW.
«Καταλαβαίνω ότι σαν project είναι κάπως δύσπεπτο. Ο κόσμος είναι πολύ πίσω με τα μεταχειρισμένα έτσι κι αλλιώς. “Γιατί είναι τόσο ακριβό αφού το έχει φορέσει άλλος”, “τα πράγματα αυτά τα έχεις πλύνει;”. Και εξηγείς κάθε φορά ότι αυτά τα πράγματα έχουν περάσει από κλίβανο, τα παίρνεις από κάποιον άνθρωπο που κάνει αυτήν τη δουλειά και έχουν την αξία που έχουν γιατί έχουν και άλλη ποιότητα. Οπότε κάθε φορά που έρχεται κάποιος που δεν έχει επαφή, η αρχική αντιμετώπισή του είναι αρνητική. Τους ξενίζει που το μαγαζί δεν έχει ένα πράγμα, κάπως δεν μπορούν να κάνουν hack τι είναι. Θα τους ήταν πιο εύκολο αν είχε, για παράδειγμα, μόνο καινούργια ή μόνο αντικείμενα ή μόνο μεταχειρισμένα. Το τόσο πολλά και τόσο διαφορετικά είναι κάτι που μπερδεύει. Εμένα μου αρέσει όμως αυτό!».
Και της αρέσει σε βαθμό που αρνείται απολύτως συνειδητά να του βάλει οποιαδήποτε συμβατική ταμπέλα. «Σκέψου ότι στο Instagram δεν γράφω καν τι μαγαζί είναι. Μου λένε όλοι, ρε συ, είναι μάρκετινγκ, πρέπει ο άλλος να καταλαβαίνει τι πουλάς. Εμένα μου αρέσει που δεν καταλαβαίνει. Όσον αφορά το μαγαζί, καταλαβαίνω ότι μπορεί να είναι ένα μέρος κάπως “εντονο”, θέλει ένα θάρρος για να μπεις, αλλά ο άλλος άπαξ και μπει, συναινεί. Είναι πια αποφασισμένος», λέει.
Το μάτι μου πέφτει σε μια balaclava στη βιτρίνα. «Η φαντασία μου οργιάζει. Κάπου το είδα στο εξωτερικό, δεν ξέρω πού, λέω “θα κάνω αυτά”. Κάνω διάφορα κατά καιρούς». Τη ρωτάω αν σχεδιάζει. «Όχι ακριβώς», μου απαντάει. «Βασικά παίρνω έναν άνθρωπο και λέω, έχω φανταστεί αυτό, μπορείς να μου το κάνεις; Οπότε οι balaclava ήταν το πρώτο βήμα». Spoiler, σε λίγο καιρό θα βρεις εκεί και κάτι δικές της τσάντες. «Θα ήθελα να κάνω και ρούχα, νομίζω ότι όλα αυτά κάποια στιγμή θα έρθουν, ακόμα είναι πολύ νωρίς».
Προσπαθώ να καταλάβω ποιο είναι κατά βάθος το κριτήριο για όσα επιλέγει να μπουν εκεί μέσα. «Γενικά, ψάχνω ό,τι πιο περίεργο. Βρήκα μια κοπέλα από τη Γαλλία που φτιάχνει αυτά», λέει και μου δείχνει κάτι τσιμπιδάκια για τα μαλλιά που είναι τσίχλες. «Σκέψου ότι μου έστελναν μηνύματα στο Instagram και μου έλεγαν “είναι αηδιαστικό, δεν μπορεί να το φορέσει κανείς”. Εγώ απευθύνομαι σε αυτόν που θέλει να το φορέσει. Μου αρέσει το κιτς πολύ, είμαι πολύ εκεί για τα περίεργα πράγματα, θέλω να φορέσω στα μαλλιά μου χρωματιστή, πατημένη τσίχλα. Παρατήστε με!», συνεχίζει, γελώντας.
«Το θέμα είναι κάπως να απελευθερωθούμε και να φοράμε ό,τι θέλουμε, να είμαστε ωραίοι μέσα στο πετσί μας. Εγώ έκανα τα μαλλιά μου ροζ τώρα. Λέω, είναι πάρα πολύ έντονα, θα είμαι σαν καρνάβαλος. Λοιπόν, δεν με έχει κοιτάξει κανείς. Δεν έχει ασχοληθεί κανείς μαζί μου. Είμαι πολύ εντάξει με εμένα, οπότε δεν με ενδιαφέρει αν ο άλλος δεν είναι». Συμφωνώ απόλυτα μαζί της. Όχι πως περιμένει, βέβαια, την έγκριση κανενός για να συνεχίσει αυτό που κάνει. Γιατί της φτάνει που το αγαπάει εκείνη τρελά. Και γιατί έτσι δεν κερδίζει απλά εν δυνάμει πελάτες, αλλά φίλους.
«Έχω φιλενάδες που τις απέκτησα εδώ, που θα περάσουν με καφέ και θα μου πουν “ρε συ, έγινε αυτό”. Μου αρέσει να έχω αυτόν τον ρόλο, να έρχονται και να μου λένε έχω πάρει αυτό, έχω δει από σένα αυτό, τώρα πώς θα τα φορέσω; Ή φόρεσα αυτό και άρεσε πάρα πολύ στον φίλο μου. Μου αρέσουν οι άνθρωποι και η συνδιαλλαγή με τον κόσμο», προσθέτει. Και κάπως έτσι, αβίαστα, σχεδόν ταχυδακτυλουργικά, μπαίνεις μέσα γκρι και βγαίνεις πολύχρωμος. Σε συναισθήματα και σε στυλ. «Θέλω ο άλλος να σκέφτεται “θα πάω σε αυτό το μαγαζί να πάρω κάτι που είναι ξεχωριστό”, γι’ αυτό συνειδητά δεν έχω πράγματα που είναι βατά – όλα είναι χρωματιστά, και το πιο απλό θα έχει την τσαχπινιά του».
Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω τι ακριβώς μπορεί να σκεφτείς πριν μπεις στο Super Duper WOW. Ξέρω όμως σίγουρα τι σκέφτεσαι όταν βγαίνεις. Πότε θα ξαναπάς. Κι αυτό είναι super duper, που θα έλεγε κι η Στέλλα.
Super Duper, Ιοφώντος 14, Καισαριανή, 212 1032237
πηγή: lifo
