Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος: Ο ποιητής του Ελληνικού Αμπελώνα συνεχίζει να ζει μέσα από τις ετικέτες που δημιούργησε

Στις 21 Φεβρουαρίου, συμπληρώθηκαν 30 χρόνια που ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος δεν είναι μαζί μας. Ο οινοποιός που αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή στην οινοποίηση και τους περίφημους Αμπελώνες του, για τον οποίο γράφει χαρακτηριστικά ο συγγραφέας Χρήστος Α. Μούλιας «Λίγοι καλότυχοι έζησαν με αυτό που αγάπησαν και ένας από αυτούς ήταν ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος».

Γεννημένος στην Πάτρα, στις 23 Απριλίου του 1948 από τον Αλέκο και την Ελένη Αντωνοπούλου, ο Κωνσταντίνος μυήθηκε από νεαρή ηλικία στον αμπελοοινικό κόσμο δίπλα στον πατέρα του, ο οποίος διετέλεσε για πολλά χρόνια Διευθυντής του Χημείου της Achaia Clauss, αποτελώντας έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους του οινοποιείου. Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου τυχαίο ότι ο Αντωνόπουλος αγάπησε τον κόσμο αυτό με όλη την ψυχή του και αφιέρωσε όλο του το είναι.

Το όνειρό του άρχισε να υλοποιείται το 1983. Εκείνη την παραμονή Χριστουγέννων γεννήθηκε η ιδέα για τους Αμπελώνες Αντωνόπουλου και το όραμα να δημιουργήσει διεθνείς ποικιλίες αλλά και να αναδείξει ελληνικές όπως το Μοσχοφίλερο, το Λαγόρθι και η Βολίτσα. Τα Γαλανοπουλέϊκα Βασιλικού Αχαΐας, στις Αρχαίες Κυδωνιές ήταν το κατάλληλο σημείο. Μάλιστα, ο ίδιος έμενε πάντα πιστός στη γη, το αμπέλι και τους καρπούς του.

Όπως έλεγε χαρακτηριστικά: «Τόσο έδωσε η φετινή χρονιά, τόσο θα δώσω στην κατανάλωση», ενώ στο ημερολόγιό του ξεκάθαρα ανέφερε ότι αν το κρασί δεν ήταν έτοιμο και δεν του άρεσε, δεν το εμφιάλωνε. Καθώς ο ίδιος ήταν ο αυστηρότερος κριτής του εαυτού του και της δουλειάς του, συνεχώς αναζητούσε με θάρρος να δημιουργήσει κάτι νέο, κάτι μεγαλειώδες.

Με το ίδιο αυτό θάρρος εμπνεύστηκε δύο μεγαλειώδη κρασιά: τα Ορεινά Κτήματα και τη Νέα Δρυς. Τον Απρίλιο του 1989 αγόρασε δυο καινούργια βαρέλια από γαλλική δρυ με στόχο να τα γεμίσει με Cabernet Sauvignon της σοδειάς του 1988. Ήταν σίγουρος πως η αρμονία ανάμεσα στην ποικιλία αυτή και τα χαρακτηριστικά της γαλλικής δρυός θα οδηγούσε σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα –και για άλλη μια φορά δεν είχε άδικο. Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, παρέα πάντα με τον στενό του φίλο Λεωνίδα Σωτηρόπουλο αποφάσισε να τολμήσει και πάλι, αυτή τη φορά με ένα Μοσχοφίλερο από τη Μαντινεία. Κάπως έτσι γεννήθηκαν τα Ορεινά Κτήματα, ένα κρασί με υψηλές οξύτητες, που ο ίδιος πίστευε ότι θα έχει μέλλον.

Νέα Δρυς‘> Facebook Twitter

Γιατί το κρασί είναι αναμνήσεις, χαρούμενες και θλιμμένες, οικογενειακές και φιλικές, ενός μεγάλου έρωτα και ενός χωρισμού, μιας επανένωσης και ενός αποχωρισμού. Δεν κάνει διακρίσεις. Θα συνοδεύσει ένα απλό κυριακάτικο τραπέζι αλλά και το πιο σημαντικό επίσημο δείπνο. Θα χαρίσει στιγμές μαγικές που χαράσσονται για πάντα στην μνήμη και την καρδιά των ανθρώπων. Γιατί το κρασί φέρει μέσα του ιστορία. Την ιστορία της γης από την οποία προήλθαν τα σταφύλια, την ιστορία του οινοποιείου στο οποίο παράχθηκε αλλά και τις ιστορίες όλων εκείνων των ανθρώπων που πριν καλά – καλά χαράξει ο ήλιος, βρίσκονται ήδη στα αμπέλια.

Ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος κατάφερε να κλείσει σε μια φιάλη κρασί τα αρώματα, τις γεύσεις και τις αναμνήσεις της γης και των αμπελιών που με τόσο πάθος αγάπησε. Αν και δεν είναι πια εδώ, το όνειρό του θα συνεχίσει να υπάρχει μέσα από τα κρασιά και τις ετικέτες που δημιούργησε και μέσα από όλους εκείνους τους ανθρώπους που κατάφερε να αγγίξει στην πορεία της ζωής του.