Κατοικώ στα Καλάβρυτα, μια ορεινή κωμόπολη του νομού Αχαΐας. Η περιοχή είναι χτισμένη σε υψόμετρο περίπου 735 μέτρα στους πρόποδες των Αροανίων του πανέμορφου Χελμού.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Σκεπαστό Καλαβρύτων, ένα μικρό χωριό μόλις 3 χιλιόμετρα από τα Καλάβρυτα. Εκεί κατοικούσα έως τα 18 μου, αλλά, λόγω σπουδών, μετακόμισα στην Αθήνα. Έως το 2015 επέστρεφα σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο στα Καλάβρυτα, καθώς η ποιότητα ζωής στην επαρχία, συγκρινόμενη με αυτή σε μια μεγάλη πόλη σαν την Αθήνα, είναι από πάρα πολλές απόψεις καλύτερη. Το 2015 ξεκίνησα τη δική μου επιχείρηση στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τα Καλάβρυτα, και έκτοτε διαμένω σχεδόν σε μόνιμη βάση εκεί, μαζί με την οικογένειά μου.
Ορισμένες υποδομές ίσως θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Για παράδειγμα, ένας δημόσιος χώρος στάθμευσης θα μπορούσε να συμβάλει σημαντικά στην καθημερινότητα των πολιτών, καθώς η περιοχή είναι ιδιαιτέρως τουριστική, ειδικά τη χειμερινή περίοδο.
Πολλά είναι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μαγευτικού τόπου των Καλαβρύτων, όπως η γεωγραφική τους θέση, η οποία είναι τέτοια που σε μόλις 1-2 ώρες μπορείς να βρεθείς δίπλα στα μεγάλα αστικά κέντρα για κάλυψη οποιασδήποτε ανάγκης – αυτό είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα αυτής της περιοχής. Το κλίμα επίσης: ο χειμώνας έχει μια άγρια ομορφιά, όταν κοιτάς τον χιονισμένο Χελμό να στέκεται επιβλητικά πάνω από το χωριό και να δημιουργεί πανέμορφες εικόνες, ενώ το καλοκαίρι είναι αρκετά δροσερό, ώστε να μη δυσανασχετείς από τη ζέστη.
Τέλος, η ιστορία του τόπου. Όσοι γεννηθήκαμε στα Καλάβρυτα γνωρίζουμε από παιδιά πως η ιστορική διαδρομή της μαρτυρικής πόλης και ολόκληρης της επαρχίας Καλαβρύτων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Αυτό από μόνο του είναι κάτι που το βλέπεις και το αισθάνεσαι καθημερινά απλώς περπατώντας στην πόλη των Καλαβρύτων και αντικρίζοντας εικόνες οι οποίες ενώνουν το χθες με το σήμερα.
Αγαπημένο μέρος για περπάτημα και, φυσικά, πεζοπορία είναι το μαγικό βουνό του Χελμού. Εκεί, στα 1.700 μ. υψόμετρο, η ομορφιά που αντικρίζει κανείς είναι σπάνια. Παράλληλα, η περιπλάνηση στο βουνό σε κάνει να αισθάνεσαι ένα με τη φύση. Τέλος, ο καθαρός αέρας που αναπνέεις και τις τέσσερις εποχές του χρόνου είναι πραγματικά κάτι μοναδικό, το οποίο εύκολα αντιλαμβάνονται όλοι οι επισκέπτες της περιοχής.
Το σημείο όπου κάποιος αντιλαμβάνεται αμέσως τη μοναδικότητα αυτού του τόπου και θα πρέπει να επισκεφτεί οπωσδήποτε βρίσκεται στο κέντρο της περιοχής και είναι το Δημοτικό Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Το μουσείο είναι άρρηκτα δεμένο με το μαρτυρικό παρελθόν της πόλης και φορτωμένο συγκίνηση και μνήμες.
Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 σ’ αυτόν τον χώρο διαχώρισαν οι Γερμανοί στρατιώτες τον πληθυσμό. Άντρες και έφηβοι οδηγήθηκαν για εκτέλεση, ενώ τα μικρά παιδιά, οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι κλειδώθηκαν στο εσωτερικό του σχολείου, το οποίο και πυρπόλησαν. Εδώ βιώθηκε όλη η βαναυσότητα του ναζισμού. Το σχολείο κάηκε ολοσχερώς και μετά την απελευθέρωση των Καλαβρύτων ανακατασκευάστηκε, σύμφωνα με το αρχικό του σχέδιο. Το 1955 επαναλειτούργησε ως σχολείο, ενώ το 1986 κηρύχθηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο από το υπουργείο Πολιτισμού.
Η λίστα με τα βασικά μέρη που κάποιος πρέπει να επισκεφθεί όταν βρεθεί στα Καλάβρυτα περιλαμβάνει τα παρακάτω :
- Βουραϊκός Ποταμός – Βόλτα με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο
- Χιονοδρομικό Κέντρο Καλαβρύτων
- Σπήλαια Λιμνών, Καστριά
- Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος
- Τόπος εκτέλεσης πληθυσμού 13/12/1943
- Τηλεσκόπιο Αρίσταρχος
- Ύδατα Στυγός
- Θρησκευτικά μνημεία περιοχής (Αγία Λαύρα, Μέγα Σπήλαιο, Ιερά Μονή Αγίων Θεοδώρων Αροανίας)
- Καταρράκτες Αγίου Ταξιάρχη Βλασίας
Τα Καλάβρυτα είναι ευρέως γνωστά για την παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων. Όλοι οι επισκέπτες της περιοχής θα πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσουν τη διάσημη φέτα Καλαβρύτων. Επίσης, θα πρέπει κάποιος οπωσδήποτε να δοκιμάσει τα παραδοσιακά ζυμαρικά που παρασκευάζονται με αγνά υλικά της περιοχής μας, καθώς και το διάσημο γλυκό του κουταλιού Ροδοζάχαρη.
Ένα από τα πιο ενδιαφέρονται αρχιτεκτονικά κτίρια της περιοχής είναι το Αρχοντικό της Παλαιολογίνας, το οποίο βρίσκεται μόλις λίγα μέτρα από την κεντρική πλατεία των Καλαβρύτων. Ένα ξεχωριστό αρχιτεκτονικό μνημείο, χτισμένο σε ρυθμό βυζαντινό, λιθόκτιστο και κεραμόσκεπαστο, πιθανότατα από τον Θωμά Παλαιολόγο, γύρω στα 1400 μ.Χ. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το κτίριο αυτό επέζησε από όλες τις καταστροφές που υπέστη η πόλη των Καλαβρύτων και επηρεάστηκε μόνο από τη φθορά του χρόνου. H αναστύλωση του αρχοντικού ολοκληρώθηκε το 2000 και έκτοτε χρησιμοποιείται ως πολιτιστικό κέντρο που φιλοξενεί εκθέσεις, ημερίδες, συνέδρια κ.λπ.
Μια αστεία ιστορία σε σχέση με την περιοχή των Καλαβρύτων έρχεται από τα παιδικά μου χρόνια όταν στην πλατεία Χελμού υπήρχε ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο. Στο μέρος αυτό συνηθίζαμε συχνά να παίζουμε, αλλά ποτέ δεν τολμούσαμε να μπούμε μέσα στο ξενοδοχείο καθώς υπήρχε μεταξύ μας η φήμη πως το μέρος ήταν στοιχειωμένο. Όταν, δε, κάποια μπάλα ή άλλο αντικείμενο έπεφτε σε εσωτερικό χώρο του ξενοδοχείου κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, τότε αυτό ήταν καταδικασμένο να μείνει εκεί για πάντα καθώς κανείς μας δεν ήταν τόσο θαρραλέος/-α ώστε να πλησιάσει. Η φήμη αυτή είχε διατηρηθεί για πολλά χρόνια έως ότου το μέρος ξαναπήρε ζωή και σήμερα είναι ένα από τα ομορφότερα ξενοδοχεία της περιοχής των Καλαβρύτων. Φυσικά, όσοι περπατάμε ακόμη και σήμερα έξω από το μέρος αυτό θυμόμαστε γελώντας την ιστορία που οι ίδιοι είχαμε δημιουργήσει ως παιδιά.
Το μεγάλο μυστικό της περιοχής των Καλαβρύτων νομίζω πως βρίσκεται στους ίδιους τους ανθρώπους της. Οι κάτοικοι της περιοχής είναι μοναδικοί. Σίγουρα η τριβή και η καθημερινότητα μπορεί κάποιες φορές να δημιουργούν μικρές εντάσεις και παρεξηγήσεις, αλλά στη δύσκολη στιγμή γίνονται όλοι μια γροθιά και βοηθά ο ένας τον άλλο ώστε να ξεπεραστεί οποιαδήποτε δυσκολία.
Το κύριο χαρακτηριστικό όλων των κατοίκων νομίζω πως είναι η πληθωρικότητα. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, κατά τη γνώμη μου, είναι ο πατέρας μου. Ακόμη και σήμερα, που είναι 80 ετών, θα ξυπνήσει το πρωί, θα πιει τον καφέ του, θα επισκεφτεί τα ζώα του για να τα ταΐσει, θα επισκεφτεί τις καλλιέργειές του,για να τις φροντίσει, θα ασχοληθεί με την ξυλογλυπτική και μόλις πέσει το σκοτάδι θα κάτσει δίπλα στο τζάκι έχοντας συντροφιά την μητέρα μου.
Ορισμένες υποδομές θα βελτίωναν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Για παράδειγμα, ένας δημόσιος χώρος στάθμευσης θα μπορούσε να αναβαθμίσει την καθημερινότητα των πολιτών καθώς η περιοχή είναι ιδιαιτέρως τουριστική, ειδικά τη χειμερινή περίοδο. Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια γίνονται συνεχείς προσπάθειες προς τη σωστή κατεύθυνση, έχοντας ως άμεσο στόχο αυτήν ακριβώς τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.
Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής είναι η ερήμωση των χωριών και της υπαίθρου. Ο δήμος Καλαβρύτων είναι ένας από τους μεγαλύτερους σε έκταση στη χώρα και τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πως τα χωριά της περιοχής αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της γήρανσης του πληθυσμού, ενώ οι νέοι κάτοικοι επιλέγουν την πόλη για να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους.
Το περπάτημα στις γραμμές του οδοντωτού σιδηρόδρομου, παράλληλα στον Βουραϊκό, είναι μία από τις αγαπημένες μου συνήθειες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Οι εικόνες που αντικρίζει κανείς σε συνάρτηση με τα χρώματα της φύσης τη συγκεκριμένη εποχή είναι μοναδικής ομορφιάς. Όχι άδικα, η συγκεκριμένη διαδρομή έχει χαρακτηριστεί ως η θεαματικότερη και μία από τις ομορφότερες σε όλα τα Βαλκάνια.
Μια άλλη αγαπημένη συνήθεια κατά την καλοκαιρινή περίοδο είναι και η επίσκεψη στα Ύδατα της Στυγός στον Χελμό. Βρίσκονται σε υψόμετρο 2.100 μέτρων, στην απόκρυμνη και βραχώδη Νεραϊδοράχη. Εκεί, σύμφωνα με τη μυθολογία, η θεά Θέτιδα βάφτισε τον Αχιλλέα και έγινε αθάνατος, εκτός από τη φτέρνα του, απ’ όπου τον κρατούσε, και έμεινε το μόνο τρωτό σημείο επάνω του.
Η Στυξ ήταν Ωκεανίδα που είχε το παλάτι της στα Τάρταρα και τη φυλούσαν νύχτα-μέρα δράκοι ακοίμητοι. Από εκεί πιστευόταν πως ανάβλυζαν τα νερά της πηγής και θεωρούσαν πως το νερό χάριζε αθανασία. Εκεί ορκίζονταν οι θεοί (ήταν ο μεγαλύτερος όρκος που μπορούσε να κάνει ένας θεός) και εκεί εξέτιαν την ποινή τους οι τιμωρημένοι θεοί. Σύμφωνα με τον Παυσανία, τα νερά της ήταν θανατηφόρα για τους ανθρώπους και τα ζώα, ενώ ήταν επιβλαβή και για τα υλικά, εκτός από τον χρυσό και τις οπλές των αλόγων. Το χρώμα των νερών είναι μαύρο, καθώς γλείφουν τον βράχο πέφτοντας. Σύμφωνα με τον μύθο, η θεά Δήμητρα, θέλοντας να ξεφύγει από τον Ποσειδώνα, μεταμορφώθηκε σε φοράδα, μα όταν καθρεφτίστηκε στα Ύδατα της Στυγός και είδε τη μορφή της τρόμαξε και τα καταράστηκε να μαυρίσουν.
Η περίοδος του χειμώνα είναι πολύ γεμάτη για την περιοχή των Καλαβρύτων. Προσωπική μου αγαπημένη συνήθεια αλλά και αγαπημένη μεγάλου μέρους της χώρας που επισκέπτεται τα Καλάβρυτα είναι το άθλημα του ski. Ανέβηκα πρώτη φορά στο χιονοδρομικό κέντρο στην ηλικία των 4 ετών και έκτοτε έγινε το αγαπημένο μου άθλημα.
Η συγκεκριμένη δραστηριότητα έχει συνδυαστεί και με πανέμορφες οικογενειακές αναμνήσεις, καθώς ήταν πάντα μια δραστηριότητα που μπορούσα να πραγματοποιώ εύκολα με τα τρία μου αδέλφια, παρόλη τη διαφορά ηλικίας που έχουμε. Ακόμη και σήμερα, το σκι καταφέρνει να μετατρέπει κάθε χειμώνα σε μια ξεχωριστή εποχή για μένα και να δημιουργεί κάθε χρόνο νέες, ακόμη πιο όμορφες αναμνήσεις. Τέλος, στάθηκα τυχερός που κατάφερα το επάγγελμα μου να έχει άμεση σχέση με τη χιονοδρομία που τόσο αγαπώ.
Κάποιος ο οποίος θα ήθελε να μετεγκατασταθεί από μια μεγάλη πόλη στα Καλάβρυτα δεν χρειάζεται να κάνει απολύτως τίποτα παρά να ανακαλύψει μόνος του όλες τις προοπτικές που αυτή η κίνηση θα του προσφέρει. Λόγω της γεωγραφικής θέσης του μέρους, εύκολα πάιρνει κανείς μια τέτοια απόφαση. Τέλος, αυτοί που πιστεύουν πως θα τους λείψουν οι ανέσεις της μεγάλης πόλης, θα πρέπει να σκεφτούν πως τα Καλάβρυτα απέχουν μόλις δύο ώρες από την Αθήνα και μία από την Πάτρα. Κι αυτός ο χρόνος μπορεί να είναι μικρότερος από αυτόν που σπαταλούν καθημερινά μέχρι να φτάσουν στη δουλειά τους. Το γεγονός αυτό, μαζί με τους πιο ξεκούραστους ρυθμούς ζωής, τον καθαρό αέρα και την άμεση επαφή με τη φύση νομίζω πως είναι οι πιο σημαντικοί λόγοι που θα μπορούσαν να πείσουν ακόμη και τον πιο δύσπιστο.
πηγή: lifo
