Το ταξίδι είναι η έξοδος από την ρουτίνα. Το ταξίδι είναι η εμπειρία, η επαφή με τους ανθρώπους, η γνωριμία με ένα άλλο σύμπαν. Το ταξίδι ανανεώνει, φέρνει στην επιφάνεια διαφορετικά στοιχεία του χαρακτήρα μας -συνήθως δημιουργεί ωραίες συνθήκες. Με αφορμή το Πάσχα, επιλέγουμε να μιλήσουμε για μερικούς προορισμούς που ξεχωρίζουμε, για κάποιες εμπειρίες που αποτελούν το ιδανικό πέρασμα από την καθημερινότητα σε κάτι διαφορετικό και ταυτόχρονα διασκεδαστικό.
Στην σαγηνευτική Σαντορίνη, ένα σύμπαν από μόνη της
Η άγρια ομορφιά που σε συνεπαίρνει. Το μαγικό μπλε στο λευκό φόντο, και μαζί με αυτό, η ηφαιστειακή καλντέρα με τα παραδοσιακά υπόσκαφα, τα τοπικά προϊόντα, γέννημα θρέμμα της άνυδρης ηφαιστειακής γης, και πάνω απ’ όλα, τα μοναδικά της κρασιά. Όλα αυτά μαζί, αποτελούν ένα σύμπαν, μοναδικό και αδιαμφισβήτητο. Ο γύρος της Καλντέρας και των μικρών νησιών της με καΐκι είναι μια μοναδική εμπειρία.
Κατεβείτε στο λιμανάκι της Νέας Καμένης και περπατήστε μέχρι τον κρατήρα του ηφαιστείου, σε μια διαδρομή περίπου 30 λεπτών μέσα σε ένα απόκοσμο τοπίο. Κολυμπήστε στα ιαματικά νερά των Θερμών Πηγών, στο πίσω μέρος της Παλαιάς Καμένης.
Και μαζί με όλα αυτά, αυτή η γη, εκπλήσσει και πάλι, και παράγει μερικά από τα πιο νόστιμα προϊόντα, όπως είναι τα άνυδρα ντοματάκια, η φάβα, αλλά και οι άσπρες μελιτζάνες.
Στη Σίφνο, ένα νησί με χαρακτήρα
Ένα νησί που, σταθερά, αποκτά το δικό του κοινό. Ένα νησί με χαρακτήρα που, ακόμη και σήμερα, μπροστά στην επέλαση του τουρισμού, καταφέρνει και περνά αλώβητό από την μαζικότητα του τουριστικού ρεύματος στις Κυκλάδες. Οι περισσότεροι οικισμοί είναι συγκεντρωμένοι στο κεντρικό οροπέδιο του νησιού και ο πιο παλιός, το Κάστρο, είναι χαρακτηριστικό δείγμα ενετικής αρχιτεκτονικής, που διατηρεί ακόμα και σήμερα το μεσαιωνικό του χαρακτήρα. Βρίσκεται σκαρφαλωμένο σε έναν απόκρημνο βράχο, στην ανατολική πλευρά του νησιού, και παραμένει μία από τις πιο όμορφες περιοχές της Σίφνου και ιδανικό σημείο για να απολαύσει κανείς το ηλιοβασίλεμα.
Εδώ, σε αυτό το νησί, που η γη του η ίδια το πριμοδοτεί, στη μία άκρη του νήματος τοποθετούμε τους πρώτους Κυκλαδίτες αγγειοπλάστες, σχεδόν 5.000 χρόνια πριν. Και στην άλλη άκρη, αυτοί που σήμερα γυρίζουν τον τροχό στη Σίφνο. Κανάτια, αγγεία, πιθάρια και τσικάλια, αιώνες τώρα, στροβιλίζονται στον τροχό, συνδέοντας πανάρχαιες φόρμες με γραμμές του σήμερα.
Το αργιλώδες έδαφος του νησιού αποτελεί την ιδανικότερη πρώτη ύλη για τους αγγειοπλάστες. Ανακαλύψτε τα εργαστήριά τους και πάρτε μαζί σας μια πήλινη γάστρα, το κατάλληλο σκεύος για να φτιάξετε μια πεντανόστιμη κυκλαδίτικη ρεβιθάδα. Στη γενέτειρα του διάσημου μάγειρα Νικόλαου Τσελεμεντέ, θα δοκιμάσετε εκτός από την παραδοσιακή ρεβιθάδα, τα «πουλιά της Λαμπρής», το μαστέλο, τα αμυγδαλωτά, τα περίφημα λουκούμια και το παστέλι του νησιού. Η γεύση του τόπου ευωδιάζει και δημιουργεί έντονες μνήμες.
Στην Καρδαμύλη και στο σπίτι του Πάτρικ Λη Φέρμορ
Στη Μεσσηνία, εκεί που υπάρχουν τα μεγάλα τζάκια του λαδιού, μπορεί κανείς να ανιχνεύσει όλα όσα συγκροτούν αυτό το σύμπαν. Ελαιώνες με αιωνόβιες ελιές, παραδοσιακά ελαιοτριβεία, γευσιγνωσίες λαδιού, πρωτόλαδα, αγουρέλαια, ελιές που μοσχομυρίζουν φρεσκάδα και ελληνική φύση. Στη Δυτική Μάνη, ένας παραθαλάσσιος οικισμός, στα πόδια του Ταΰγετου, ανάμεσα σε ελαιώνες και κυπαρίσσια, συμπυκνώνει όλη την ουσία της Πελοποννήσου. Πυργόσπιτα, βυζαντινές εκκλησίες, πέτρινα σπίτια, ανηφορικά δρομάκια, γραφικές πλατείες και ταβερνούλες, εκεί που σκάει το κύμα του Μεσσηνιακού κόλπου. Στην Καρδαμύλη, στεφανωμένη από το μεσαιωνικό κάστρο, δεν χορταίνεις το σεργιάνι.
Σε αυτή την ομορφιά υπέκυψε και ένας σπουδαίος φιλέλληνας, ο Πάτρικ Λη Φέρμορ. Διάσημος συγγραφέας, κοσμοπολίτης, διανοούμενος και μυθιστορηματική προσωπικότητα, επέλεξε να χτίσει το σπίτι του, λίγο έξω από την Καρδαμύλη, στην δεκαετία του ’60. Ένα σπίτι που έγινε αφορμή, δεκάδες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο, να επισκεφτούν την Καρδαμύλη και να ανακαλύψουν τις ομορφιές της Μάνης. Το σπίτι κληροδοτήθηκε από τον Φέρμορ στο Μουσείο Μπενάκη, και σήμερα είναι επισκέψιμο κατόπιν συνεννόησης.
Στο Σούνιο για το ηλιοβασίλεμα
Πριν από 28 τουλάχιστον αιώνες, Αθηναίοι πολίτες, οικοδόμησαν, στο νοτιότερο άκρο της Αττικής γης, ιερό για να τιμήσουν τον Ποσειδώνα. Και έρχονταν και άφηναν αφιερώματα, ικέτευαν ή ευχαριστούσαν, έπαιρναν δύναμη και όργωναν τη θάλασσα που ανοιγόταν μπροστά τους. Έφτιαχναν καράβια πιο αξιόπλοα και ανακάλυπταν καινούριους κόσμους. Δεν το έβαλαν κάτω όταν οι Πέρσες τα κατέστρεψαν όλα. Κερδίζοντας κάτι από τη δύναμη και την ορμή του Αιγαίου Πελάγους, ανασυντάχθηκαν και οχύρωσαν αυτό το παρατηρητήριο, έχτισαν καινούριους ναούς για τον Ποσειδώνα και την Αθηνά και κάθε τέσσερα χρόνια διοργάνωναν λαμπρή γιορτή όπου οι επίσημοι κατέφταναν με πλοίο.
Σε αυτά τα ιερά, τιμούσαν τη θάλασσα και τη σοφία. Με σεβασμό, απέναντι στην απεραντοσύνη της θάλασσας, και το θέλημα των θεών, αλλά και πίστη στις δικές τους δυνάμεις. Σήμερα, σε αυτή τη γωνιά της Αττικής, το μέγεθος του ανθρώπου αναμετριέται με τα στοιχεία της φύσης, την ώρα που ο ήλιος δύει και το γλυκό φως πέφτει πάνω στους κίονες του ναού, κάθε ηλιοβασίλεμα γίνεται μια υπενθύμιση αυτής της ισορροπίας, ανάμεσα στην δύναμη του πεπρωμένου και την ανατροπή που φέρνουν οι πράξεις μας. Και παρόλο που ο ναός με τη συγκλονιστική θέα του σημείου, κλέβουν την προσοχή μας, αξίζει να περιπλανηθεί κανείς και στα ερείπια του οικισμού, όπου ζούσε η στρατιωτική φρουρά του Σουνίου, έμποροι, επιχειρηματίες και άνθρωποι που σχετίζονταν με το μικρό λιμάνι και έδιναν ζωή για αιώνες σε αυτό το μαγικό σημείο.
Πασχαλινή περιήγηση στη λίμνη Πλαστήρα
Ένα τοπίο λες και βγήκε από παραμύθι, με τα όμορφα και περιποιημένα χωριά να είναι σκαρφαλωμένα στις πλαγιές, τα δάση που φτάνουν μέχρι το νερό, και τα φιόρδ να μετατρέπουν την εικόνα σε ακόμη πιο μαγική. Βρισκόμαστε στη λίμνη Πλαστήρα, κάτω από τις επιβλητικές βουνοκορφές των Αγράφων. Η τεχνητή αυτή λίμνη αποτέλεσε έμπνευση του στρατηγού Πλαστήρα, ο οποίος σκέφτηκε την κατασκευή φράγματος επί του ποταμού Ταυρωπού με σκοπό την επίλυση του χρόνιου προβλήματος της άρδευσης του Θεσσαλικού κάμπου. Μπορεί το έργο, ως σκέψη τουλάχιστον, να ξεκίνησε το 1925, ωστόσο η κατασκευή του ολοκληρώθηκε αρκετές δεκαετίες αργότερα, το 1959. Η λίμνη Ταυρωπού, ή Πλαστήρα, όπως έχει επικρατήσει, ξεκίνησε να δημιουργείται. Το σημείο, πριν αυτό μετατραπεί σε λίμνη, είχε έναν βασικό ρόλο στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς αποτέλεσε το «αόρατο» συμμαχικό αεροδρόμιο της Νεράιδας, χωρίς να γίνει ποτέ αντιληπτό από τους Γερμανούς.
Επιλέγουμε μία οδική εκδρομή, κάνοντας τον γύρο της λίμνης και βρισκόμαστε μπροστά σε μοναδικά φιόρδ με τα έλατα και τις καστανιές, να κυριαρχούν στις πλαγιές και εμείς να απολαμβάνουμε το μαγικό αυτό μέρος. Περνάμε από τα Καλύβια Φυλακτής, έναν οικισμό που είναι χτισμένος στις πλαγιές των Αγράφων και με ωραία θέα στη λίμνη και στα ελατοδάση. Περπατάμε στα μονοπάτια της Κερασιάς, στον οικισμό που βρίσκεται στα βόρεια τμήματα της λίμνης και απολαμβάνουμε τη θέα προς το Μουζάκι και τον Θεσσαλικό κάμπο. Περνώντας από τα όμορφα και περιποιημένα χωριουδάκια Καλύβια, Πεζούλα και Φυλακτή, συνεχίζουμε για μία από τις πιο όμορφες βόλτες στη λίμνη με κατεύθυνση τον κατάφυτο ορεινό οικισμό της Νεράιδας. Από τα 1400 μ. υψόμετρο, απολαμβάνουμε τη θέα από την Μονή της Παναγίας της Πελεκητής. Η διαδικασία της εξερεύνησης, συγκλονιστική.
https://creta24.gr/pascha-stin-ellada-5-proorismoi-5-xechoristes-ebeiries-gia-olous/
