Κορώνη στη Μεσσηνία, μοιάζει πολύ έντονα με «νησιωτικό» οικισμό, ενώ αποτελεί ιδανική επιλογή ακόμη και για τις εξορμήσεις του Σαββατοκύριακου. Πρόκειται για έναν σχετικά μικρό προορισμό σε κοντινή απόσταση από την Καλαμάτα, που, ωστόσο, μπορεί να τα προσφέρει όλα στους επισκέπτες της.
Σύμφωνα με τα Ομηρικά έπη, ο Αγαμέμνονας είχε τάξει την Κορώνη στον Αχιλλέα, κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου, όταν ακόμη λεγόταν Αιπεία. Σύμφωνα, όμως, με τη λαϊκή παράδοση, το όνομα Κορώνη, το πήρε από την κουρούνα, ένα χάλκινο νόμισμα που βρέθηκε στην περιοχή κατά τη διάρκεια ανασκαφών.
Σήμερα, η παραλιακή κωμόπολη της Μεσσηνίας αποτελεί έναν αγαπημένο προορισμό των ταξιδιωτών. Τα λευκά ασβεστωμένα δρομάκια, τα γραφικά μαγαζάκια, τα χρωματιστά παράθυρα στα σπίτια και το γραφικό λιμάνι της, δίνουν την αίσθηση ενός νησιωτικού οικισμού. Και αυτό είναι ακόμη ένα επιπλέον στοιχείο, που κάνει την Κορώνη να ξεχωρίζει.
Το περίφημο κάστρο της Κορώνης
Το κάστρο της Κορώνης είναι το μοναδικό που κατοικείται μέχρι σήμερα, ενώ υπήρξε ένα από τα καλύτερα οχυρωμένα και ισχυρότερα της Πελοποννήσου. Αποτελεί ένα από τα κομψότερα δείγματα της βενετσιάνικης φρουριακής αρχιτεκτονικής και κυριεύει με τον όγκο του σχεδόν ολόκληρο το ακρωτήριο Ακρίτας, στο νότιο άκρο του Μεσσηνιακού Κόλπου.
Μέσα στο κάστρο υπάρχει ένας μικρός οικισμός με σύγχρονες, ιδιωτικές κατοικίες. Η πρόσβαση εδώ πραγματοποιείται από την βόρεια πλευρά του κάστρου -βρίσκεται στο συγκεκριμένο σημείο στην προσπάθεια των κατοίκων του να προφυλαχθούν από τις επιδρομές των κατακτητών και των πειρατών- όπου εντοπίζεται και η κύρια είσοδός του.
«Έχει μπάρμπα στην Κορώνη»: Πώς προέκυψε η διάσημη φράση
Η αλήθεια είναι ότι η Κορώνη είναι γνωστή και για την περίφημη φράση «Έχει μπάρμπα στην Κορώνη». Μία φράση που θέλει να δείξει ότι κάποιος διαθέτει τις κατάλληλες γνωριμίες, τα μεγάλα μέσα, δηλαδή το γνωστό «ρουσφέτι». Και σύμφωνα με μία από τις εκδοχές που κυκλοφορούν, βγήκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπου η Κορώνη ήταν μία ισχυρή οικονομικά πόλη και ο Μπέης ήταν πάντα κάποιος στενός συγγενής του Σουλτάνου.
Που σήμαινε ότι είχε μεγάλη δύναμη, τόση που ακόμη και ο Μπέης της Τριπολιτσάς δε μπορούσε να του αρνηθεί όποια εξυπηρέτηση του ζητούσε. Έτσι, σύμφωνα με την εκδοχή, όποιος ήθελε κάποια διευκόλυνση, έπρεπε να απευθυνθεί στον Μπέη της Κορώνης, που με τα χρόνια έγινε… «μπάρμπας».
