Οι γυναίκες του σήμερα δεν φοβούνται να είναι φιλόδοξες, δεν φοβούνται τον ανταγωνισμό, παρακάμπτουν τα εμπόδια και αναλαμβάνουν τον πλήρη έλεγχο της πορείας της σταδιοδρομίας τους, επί ίσοις όροις με τους άντρες ομολόγους τους. Διεκδικούν δικαιότερους μισθούς, ευέλικτες συνθήκες εργασίας και μετακινούνται, δίχως δισταγμό, στις εταιρίες που τους παρέχουν μεγαλύτερη επαγγελματική ασφάλεια, ευελιξία κινήσεων και πρωτοβουλιών και που ταιριάζουν περισσότερο με τις αξίες και τους στόχους τους.
Για τις γυναίκες το οικονομικό ζήτημα είναι ένα καίριο χαρτί διαπραγμάτευσης, δεν είναι, ωστόσο, το κύριο ζητούμενο προκειμένου να δώσουν τα χέρια και να συνεργαστούν. Απαλλαγμένες από το βαρίδι του ενός κριτηρίου στην επιλογή τους, έχουν την δυνατότητα, είτε να αναζητήσουν ενεργά επαγγελματικά περιβάλλοντα όπου τα ταλέντα τους θα καλλιεργηθούν, θα αξιοποιηθούν και θα εκτιμηθούν, ή παίρνουν τα ρίσκα τους και δημιουργούν δικές τους, κερδοφόρες τις περισσότερες φορές, επιχειρήσεις.
Βρισκόμενες, πλέον, παγκοσμίως αντιμέτωπες με προκλήσεις και διεκδικήσεις, οι γυναίκες καριέρας αποφασίζουν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό να αλλάξουν εργασιακό περιβάλλον και επαγγελματική κατεύθυνση, όσο τακτικά χρειαστεί, προκειμένου να φτάσουν στην κορυφή που τις ενδιαφέρει.
Αυτό το νέο επαγγελματικό γίγνεσθαι, φέρει μόνο θετικά αποτελέσματα για τις εργαζόμενες καριέρας, όχι όμως και για τις εταιρίες που απορρίπτονται από εκείνες, καθώς οι γυναίκες στελέχη ακόμη και σήμερα υποεκπροσωπούνται στην ηγεσία των οργανισμών, σύμφωνα με τον Rachel Thomas, συνιδρυτή και Διευθύνοντα Σύμβουλο της εταιρίας, LeanIn.org, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους οργανισμούς.
Η Μεγάλη Ρήξη (The Great Breakup) αφορά ακριβώς αυτή την απόφαση ταλαντούχων γυναικών που επιλέγουν να φύγουν από τις εταιρίες όπου εργάζονται και να αναζητήσουν καλύτερες συνθήκες εργασίας, καλύτερες απολαβές ή και διαφορετικές επαγγελματικές κατευθύνσεις που θα τις φέρουν ένα βήμα πιο κοντά στο υψηλότερο στόχο τους.
Για ποιους λόγους, μια γυναίκα καριέρας μπορεί να επιλέξει την Μεγάλη Ρήξη με την εταιρία όπου εργάζεται;
Καταρχήν, ο σεξισμός, ο μισογυνισμός και η έμφυλη παρενόχληση στον εργασιακό χώρο, ακόμη και από συναδέλφους του ίδιου φύλου, είναι πιο συχνά φαινόμενα για τις γυναίκες παρά για τους άντρες. Υπάρχει συχνή αμφισβήτηση της κρίσης και των αποφάσεων τους, κυρίως στα αρχικά στάδια ανέλιξης της καριέρας τους, όπως και απρεπείς αναφορές στην εξωτερική τους εμφάνιση και στην μητρότητα, ιδιαίτερα όταν έρχεται η ώρα να συζητηθεί η επαγγελματική ή η μισθολογική ανέλιξη τους.
Επιπλέον, σε ότι αφορά τις πρωτοβουλίες, που αφορούν στρατηγικές, πολιτικές και προγράμματα των εταιριών, που σκοπό έχουν να προωθήσουν τις ίσες ευκαιρίες και να εξυγιάνουν την κατεστημένη κουλτούρα στον χώρο των εταιριών και των οργανισμών (DEI Initiatives), στις γυναίκες συνήθως προτείνεται να συμπεριληφθούν μόνο ως βοηθητικοί σταθμοί εργασίας και σχεδόν ποτέ στο τιμόνι των πρωτοβουλιών. Συγχρόνως, εάν δεχτούν τους ρόλους αυτούς, ουδέποτε έχει αναγνωριστεί η συμβολή τους στις επιτυχίες των οργανισμών και των εταιριών τους.
Αυτό, αποτρέπει τις περισσότερες επαγγελματίες από την συμμετοχή τους σε πρωτοβουλίες αυτής της μορφής, καθώς ήδη εργάζονται πολλές και απλήρωτες ώρες για τις υποχρεώσεις της οικογένειας, του σπιτιού και των κοινωνικών δραστηριοτήτων τους. Το να συμμετέχουν δωρεάν, με «ανύπαρκτη παρουσία» και χωρίς ουσία σε πρωτοβουλίες που θα απαιτήσουν παραπάνω ώρες εργασίας από εκείνες και που δεν θα προσφέρουν το παραμικρό ούτε στις ίδιες ούτε σε άλλες ομολόγους τους, θα σπαταλήσει τον χρόνο που θα μπορούσαν να επενδύσουν στην δια βίου εκπαίδευση και στην προσωπική ανάπτυξη τους ή να ξεκουραστούν.
Τέλος, οι γυναίκες καριέρας σπάνια κατακτούν την ισορροπία μεταξύ της επαγγελματικής και της προσωπικής ζωής. Συνήθως, οι απαιτήσεις σε περισσότερη εργασία, σε σχέση με τους άντρες ομολόγους τους, με λιγότερες ηθικές ή υλικές απολαβές τις εξουθενώνουν ψυχικά και οργανικά, οδηγώντας τους προς την έξοδο του περιβάλλοντος που τις ταλαιπωρεί.
Οι λόγοι που οι επιχειρήσεις πρέπει να λάβουν πολύ σοβαρά στα υπόψη αυτού του είδους τις εκροές εργαζομένων τους είναι πολλοί και αφορούν κυρίως το προφίλ τους και σε αρκετές περιπτώσεις την επιβίωσή τους στην αγορά.
Με ουσιαστικές θετικές αλλαγές που αφορούν την κουλτούρα και λαμβάνοντας υπόψη τους τα μελανά σημεία της συνεργασίας και την «μέρα-με-την-μέρα» εμπειρία των γυναικών στελεχών τους στον εργασιακό χώρο, θα μπορέσουν να βελτιώσουν τις πολιτικές και τις συνθήκες, έτσι ώστε να αποφύγουν τα «διαζύγια» και θα ανοίξουν τον δρόμο για την νέα εποχή στην επιτυχημένη συμπόρευση επιχείρησης και εργαζόμενων.
Οι ευέλικτες μορφές και τα ευέλικτα ωράρια εργασίας, που πλέον ισχύουν, η εξασφάλιση της ψυχικής ηρεμίας μέσα στον χώρο εργασίας, ο σεβασμός προς την οντότητα των στελεχών τους και τις αρμοδιότητες που τους έχουν ανατεθεί, όπως και οι μισθολογικές και ασφαλιστικές απολαβές τους, είναι ουσιαστικά βήματα που πρέπει να εξασφαλιστούν και να τηρηθούν από και προς όλους τους ενδιαφερόμενους.
Η αξιολόγηση των εργαζομένων, επιβάλλεται να βασίζεται σε ουσιαστικά και τυπικά κριτήρια, αναλόγως των στόχων και των αποτελεσμάτων που έχουν επιτευχθεί και τα εύσημα να αποδίδονται εκεί που αρμόζουν: χωρίς προκαταλήψεις και με τα «μάτια δεμένα», όπως συμβαίνει και με την δικαιοσύνη, μπροστά στα εξωτερικά χαρακτηριστικά και όσα έως τώρα συντηρούν τον μύθο του «επιτυχημένου άντρα ηγέτη» και της «γυναίκας βοηθού και ως εκεί».
Στην τελική, οι γυναίκες έχουν ίσο δικαίωμα στην φιλοδοξία και στην κορυφή με τους άντρες και αυτό έπρεπε εξ αρχής να είναι κατανοητό.
https://creta24.gr/gynaikes-stin-igesia-kai-i-megali-rixi/
