ΟΠΩΣ ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΟΥΜΕ όλο και πιο συχνά όσο περνούν τα χρόνια, οι ροκ σταρ μπορούν να εξακολουθούν να εμφανίζονται «ζωντανοί» (όρθιοι τέλος πάντων) στη σκηνή ακόμα και στα βαθιά τους γεράματα.
Οι σταρ των γηπέδων αντιθέτως έχουν ημερομηνία λήξης που συμπίπτει συνήθως με το τέλος της νεότητας.
Κάποιοι από αυτούς δεν μπορούν να διαχειριστούν μια τέτοια προοπτική, όλοι τους σχεδόν αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ποδοσφαιριστή πάνω απ’ όλα, ακόμα και αν έχουν κρεμάσει τα παπούτσια τους πολλές δεκαετίες πριν.
Εκ των υστέρων μοιάζει με χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου η αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε το 2014 με τον φοβερό τίτλο «Θαμμένος» (“ZaSYPAni”) μέσα στον οποίον υπήρχε και το παρατσούκλι του («Σίπα») σα να δήλωνε την ταύτιση του ονόματός του με την πιο δυσοίωνη μοίρα.
Η αναγγελία του θανάτου του Ιγκόρ Σιπνιέφσκι, γνωστού και σε μας από την παρουσία του σε ελληνικές ομάδες (στον Παναθηναϊκό βασικά, με τον οποίο είχε κάνει κάποιες εντυπωσιακές ευρωπαϊκές εμφανίσεις) ήταν μια υπενθύμιση της σκληρής μοίρας που περιμένει εκεί έξω όποιους δεν έχουν τα εφόδια να ανταποκριθούν επαρκώς στις απαιτήσεις του υψηλού ανταγωνισμού και στην ζωή του «πρώην».
Ο πολλά υποσχόμενος κάποτε Πολωνός ποδοσφαιριστής πέθανε στα 47 του ολοκληρώνοντας μια μακρά διαδικασία κατάπτωσης που είχε ξεκινήσει όταν ακόμα βρισκόταν στην ακμή της καριέρας του, η οποία γρήγορα εκτροχιάστηκε, και μια σειρά από βαριές προσωπικές ήττες. Αλκοολισμός, τζόγος, κατάθλιψη, βίαιη συμπεριφορά, φυλακή, ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, απόπειρες αυτοκτονίας, απόλυτη ένδεια…
Εκ των υστέρων μοιάζει με χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου η αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε το 2014 με τον φοβερό τίτλο «Θαμμένος» (“ZaSYPAni”), μέσα στον οποίον υπήρχε και το παρατσούκλι του («Σίπα»), σα να δήλωνε την ταύτιση του ονόματός του με την πιο δυσοίωνη μοίρα.
«Ο Μπέκαμ έχει τρελά εκατομμύρια, είναι αστέρι, είδωλο κι εγώ ένας γαμημένος αλκοολικός που ζει σε διαμέρισμα 40 τ.μ. με τη μάνα του», έγραφε στο βιβλίο.
Σε ένα άλλο κεφάλαιο θυμόταν την απόπειρα αυτοκτονίας που είχε επιχειρήσει κάποτε: «Κατάπια τα χάπια και έπεσα για ύπνο. Είχα μαζί μου καμιά πενηνταριά, πήρα νομίζω τα 30 από αυτά κατευθείαν. Έπεσα για ύπνο και ένιωσα ελεύθερος για λίγο, γιατί γνώριζα ότι δεν υπήρχε λόγος να φοβάμαι πλέον. Ήθελα απλά να τελειώσει όλο αυτό».
Δεν είναι λίγοι οι ποδοσφαιριστές που είχαν μια παρόμοια τραγική κατάληξη. Και απείρως περισσότεροι όσοι αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν τους ίδιους δαίμονες.
Θα πρέπει όμως να είναι ελάχιστοι οι πρώην επιφανείς ποδοσφαιριστές που συνελήφθησαν για χουλιγκανισμό μετά το τέλος της καριέρας τους. Αυτό συνέβη στον Σιπνιέφσκι το 2007 όταν ως μέλος του μπλοκ των φανατικών οπαδών της αγαπημένης του ΛΚΣ Λοτζ, από την οποία είχε ξεκινήσει την περιπετειώδη καριέρα του, συμμετείχε στην επίθεση κατά των φιλοξενούμενων οπαδών στον αγώνα ενάντια στην Λεχ Πόζναν.
Να βρεθείς από τους προβολείς της κεντρικής σκηνής στο ημίφως του περιθωρίου ανάμεσα στους πληβείους που κάποτε σε αποθέωναν είναι ίσως ο ορισμός της κατάπτωσης.
Η φράση «καλύτερα ένας μεθυσμένος Σιπνιέφσκι παρά δύο άλλοι νηφάλιοι ποδοσφαιριστές» είχε γίνει κάποτε γνωμικό στην πατρίδα του, αναπόσπαστο κομμάτι του προσωπικού του μύθου. Μετά όμως ανέλαβε δράση η πραγματικότητα που είναι πολύ πιο αμείλικτη από τον μύθο.
«Το αλκοόλ με κατέστρεψε» θα παραδεχόταν στο βιβλίο του. Κομμάτιασε τις δύο πιο σημαντικές σχέσεις στη ζωή μου: με τους γονείς μου και με το ποδόσφαιρο».
πηγή: lifo
