Τον Φεβρουάριο, έγινε δημόσια η πολυδιαφημιζόμενη συνάντηση και συζήτηση των τριών στελεχών των αντίστοιχων πολιτικών κομμάτων, τουτέστιν του Μανώλη Χριστοδουλάκη, βουλευτή ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ., του Διονύση Τεμπονέρα, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., και της Έφης Αχτσιόγλου, από την Νέα Αριστερά, υπό την αιγίδα της Εφημερίδας των Συντακτών, με θέμα ‘Απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη ποιος;’, σε γνωστή θεατρική σκηνή των Αθηνών. Δεν γνωρίζουμε αν οι τρεις αυτοί πολιτικοί κινήθηκαν κατά μόνας ή είχαν την εξουσιοδότηση των κομμάτων τους γι’ αυτή την παρουσία τους. Κατά τα λεγόμενά τους, όχι! Δίνοντας βάση σε όλα αυτά, είναι αυτονόητο να συμπεράνει κάποιος ποιες ήταν οι σκέψεις τους ή τα πιθανά σενάρια που υπήρχαν μπροστά τους. Εκ πρώτης όψεως για τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα μπορούσε δυνητικά να είναι εκείνος που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα τον σημερινό πρωθυπουργό, και αντίστοιχα κάτι ανάλογο θα ίσχυε και για τους άλλους δύο εκπροσώπους, αν και στην περίπτωση της Νέας Αριστεράς, πολλά βρίσκονται ακόμα σε ρευστή κατάσταση.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Προφανώς, όχι! Γιατί άλλα πολλά διακυβεύονται στα πολιτικά παρασκήνια! Το πιθανότερο είναι ότι η συγκέντρωση αυτή δείχνει με ξεκάθαρο τρόπο ότι οι νυν επικεφαλής των προαναφερόμενων πολιτικών σχηματισμών τελούν υπό αμφισβήτηση. Επί του θέματος γράφτηκαν πολλά και είναι σίγουρο ότι θα γραφτούν μελλοντικά ακόμα περισσότερα. Όμως, υπάρχουν κάποια σταθερά γεγονότα που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν από κανένα. Και εκεί έγκειται και ο πυρήνας του προβλήματος ή οι απαντήσεις στα σχετικά ερωτηματικά πάνω στο εν λόγω θέμα. Πέρασαν σχεδόν οκτώ μήνες από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση και την πλήρη κατάρρευση και διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και διαπιστώσαμε ότι το πολιτικό αυτό κόμμα αποδείχτηκε παντελώς ανίκανο να προσπορισθεί μέρος της όποιας φθοράς του κυβερνητικού σχηματισμού. Έφερε με νόμιμο εκλογικό τρόπο άλλον στην ηγεσία του, με σαφώς διαφορετικό τρόπο συμπεριφέρεσθαι, πολιτική, ύφος, κλπ, αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και ίσως χειρότερο, αφού ένα τμήμα του με γνωστά στελέχη, αποσπάστηκε και αποτέλεσε την αποκαλούμενη ‘Νέα Αριστερά’. Τα δημοσκοπικά ευρήματα που τα αφορούν είναι γνωστά. Συνεχόμενη μείωση των ποσοστών τους, παντού όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Όμως, παρ’ όλα αυτά, εκείνο που μάλλον δεν επιθυμούν να αντικρύσουν οι δύο συνιστώσες του πρώην ΣΥΡΙΖΑ, είναι απλό, αλλά και πολύ δραματικό. Και σίγουρα δεν αφορά στους επικεφαλής, πρώην Αλέξη Τσίπρα, και νυν Στέφανο Κασσελάκη. Πρόκειται για την ανυπαρξία προγραμμάτων και παρωχημένες, συντηρητικές, οπισθοδρομικές και καταδικασμένες από την ιστορία ιδέες, οι οποίες ουδόλως συγκινούν τους πολίτες και την κοινωνία, παρά το ότι έχουν την τάση να αφίστανται κάπως από νταούλια, καταλήψεις, φασαρίες και άλλες παρεμφερείς επιπολαιότητες, διαμαρτυρίες και περίεργες συμπεριφορές, που γνωρίσαμε παλιότερα κατά κόρον. Γιατί όλα εκείνα ήταν το αποτέλεσμα μιας οικονομικής, και όχι μόνο, κρίσης, μια κατάσταση η οποία, κατά τα φαινόμενα, έμεινε οριστικά πίσω μας. Έτσι, δεν μπόρεσαν, τουλάχιστον έως τώρα, να οραματισθούν και να πείσουν τους πολίτες για ένα μέλλον διαφορετικό, καλύτερο απ’ εκείνο που γνωρίζουν και βιώνουν σήμερα και κατά πάσα πιθανότητα δεν θα μπορέσουν να το κάνουν ούτε τώρα.
Τα ίδια, αν και με κάποιες ειδικές λεπτομέρειες και ιδιαιτερότητες, ισχύουν και για την περίπτωση του πιο ιστορικού σχηματισμού, του ΠΑΣΟΚ. Ετούτο το κόμμα είχε τη χρυσή ευκαιρία να κερδίσει ένα μεγάλο μέρος των απογοητευμένων ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας, ειδικά τον τελευταίο οκτάμηνο όπου παρατηρήθηκαν και συνεχίζουν να υπάρχουν πολλαπλές αστοχίες, ατολμίες και αναπάντεχες αποφάσεις σε πολλά ζητήματα της καθημερινότητας. Αντ’ αυτού, ο αρχηγός του επέμενε σε μια ουδόλως παραγωγική εμμονή πάνω στο ζήτημα της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ, χωρίς να μάθει, όπως νομίζω του προτάθηκε, τον ειδικό λόγο γι’ αυτό, και φυσικά να μας πληροφορήσει και εμάς. Τώρα, φαίνεται πως όλοι αυτοί οι προαναφερθέντες πολιτικοί σχηματισμοί που βρίσκονται απέναντι στην κυριαρχία Μητσοτάκη, αντί να προβληματισθούν τί έφταιξε για την ως τώρα αποτυχημένη πορεία τους, και να παρουσιάσουν στην κοινωνία κάτι χειροπιαστό και εφαρμόσιμο, προσανατολίζονται στο παλιό δόγμα ‘εν την ενώσει η ισχύς’, αφήνοντας στην άκρη τις παλιότερες αντεγκλήσεις και σφαγές ανάμεσά τους. Για την ώρα, τουλάχιστον!
https://creta24.gr/anazitontas-antikatastates/
