Στις ευρωεκλογές του Ιουνίου ο προοδευτικός κόσμος δεν πρέπει να επιλέξει την αποχή

Κάθε πέντε χρόνια, οι πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκλέγουν μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Έτσι, και στις 9 Ιουνίου 2024 όσοι έχουν συμπληρώσει το 17ο έτος της ηλικίας τους θα μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα. Από την Ελλάδα εκλέγονται, με σύστημα αναλογικής εκπροσώπησης, 21 ευρωβουλευτές. Πρακτικά, ο αριθμός των εκλεγμένων μελών κάθε κόμματος θα εξαρτηθεί από το ποσοστό των ψήφων που αυτό έλαβε, και το οποίο θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 3%. Αντίστοιχα, η Γερμανία εκλέγει 96 και η Γαλλία 81 ευρωβουλευτές καθώς ισχύει η αρχή της φθίνουσας αναλογικότητας, που σημαίνει ότι μία μεγαλύτερη χώρα αντιπροσωπεύει περισσότερους ανθρώπους συγκριτικά με μία μικρότερη. Έχει τη σημασία του ότι ενώ οι εκλογές διεκδικούνται από εθνικά πολιτικά κόμματα οι σε συνολικό αριθμό 705 ευρωβουλευτές μόλις εκλεγούν, επιλέγουν να γίνουν μέλη διακρατικών πολιτικών ομάδων βάσει της ιδεολογικής τους κατεύθυνσης. Η τάση που διαφαίνεται να διαμορφώνεται για την ιδεολογική αυτή κατεύθυνση δεν αφήνει περιθώρια αποχής από τις εκλογές του Ιουνίου.

Οι ευρωεκλογές πρέπει να σταματήσουν να χαρακτηρίζονται ως μία διαδικασία «χαλαρής ψήφου» αποτελεί ευθύνη όλων να εκπαιδεύσουμε τον κόσμο να μην είναι χαλαρός στις διεκδικήσεις του. Οι λόγοι που οι ευρωεκλογές δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζονται χαλαρά είναι πολλοί. Οι ευρωβουλευτές, μαζί με τους εκπροσώπους των κυβερνήσεων των χωρών της ΕΕ, θα διαμορφώνουν και αποφασίζουν για νέους νόμους που θα επηρεάσουν άμεσα τη ζωή μας. Ζητήματα όπως: οικονομία, καταπολέμηση της φτώχειας, αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, κλιματική αλλαγή, ασφάλεια, ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία, μετανάστευση, ισότητα, έμφυλη βία, κράτος δικαίου, μικρομεσαίες επιχειρήσεις κ.ο.κ. βρίσκονται στην ατζέντα τους. Ας αναλογιστούμε ότι η πλειοψηφία των κανόνων που εφαρμόζονται σε εθνικό επίπεδο αποτελεί ενσωμάτωση ευρωπαϊκών οδηγιών και κανονισμών. Η σύνθεση λοιπόν του ευρωκοινοβουλίου μας αφορά άμεσα. Γιατί οι αποφάσεις που θα ληφθούν εκεί, και το εκεί πρέπει να το ταυτίσουμε με το εδώ, θα προωθούν συγκεκριμένες πολιτικές. Είναι η ψήφος μας που θα προσδιορίσει αν οι πολιτικές αυτές θα είναι προοδευτικές, αριστερές, με κοινωνικό πρόσημο, που θα προάγουν τη δημοκρατία ή αν θα είναι αυταρχικές, συντηρητικές, υπέρ των ισχυρών, των συμφερόντων των μεγάλων επιχειρήσεων, του κεφαλαίου.

Έχει ειδική βαρύτητα να κατανοήσουμε τα προαναφερόμενα καθώς οι έρευνες χτυπάνε το καμπανάκι ενίσχυσης της ακροδεξιάς στο επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Μία άνοδος που με ιστορικούς, κοινωνικούς και ψυχολογικούς όρους εξηγείται, αλλά που θα πρέπει να αποτραπεί καθώς μία τέτοια τελική έκβαση θα ήταν άκρως επιζήμια καταρχήν για τη δημοκρατία. Είναι ευθύνη μας να «μιλήσουμε» δια της ψήφου μας. Η αποχή σε αυτές τις ευρωεκλογές δεν είναι επιλογή. Όλοι οι άνθρωποι με αριστερό, προοδευτικό, δημοκρατικό προσανατολισμό  πρέπει να ακουστούν. Η χώρα μας δεν έχει περιθώρια  να στερηθεί την απαραίτητη υποστήριξη από την ΕΕ σε κρίσιμους τομείς όπως της κοινωνικής πολιτικής, της ασφάλειας, της εξωτερικής πολιτικής και του περιβάλλοντος. Δεν υπάρχουν περιθώρια άλλης οπισθοδρόμησης σε όρους κράτους δικαίου, διασφάλισης προσωπικών δεδομένων, δικαιωμάτων των πολιτών, ευκαιριών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δια της λειτουργίας του αποδεικνύει ότι η δημοκρατία δεν είναι για αυτόν ένα θεωρητικό πλαίσιο αλλά η πυξίδα για να ακουστεί η φωνή των πολιτών. Έτσι και η επιλογή των υποψήφιων προσώπων που θα διεκδικήσουν μία θέση στο ευρωκοινοβούλιο έγινε με μία πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα δημοκρατική διαδικασία. Είναι αυτοί οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που μπορούν και θα κατευθύνουν τις δυνάμεις τους για να ανακτήσει η Ελλάδα τη θέση της στην ευρωπαϊκή κατάταξη κρίσιμων δεικτών και που θα διεκδικήσουν για τους πολλούς ώστε το δικαίωμα στο όνειρο να πάψει να είναι προνόμιο των λίγων!