Χανιά: «Η βία διδάσκεται από τους γονείς στα παιδιά» – Η Τένια Μακρή δίνει συμβουλές για αντιμετώπιση και πρόληψη δύσκολων καταστάσεων (φωτο)
Ο Δήμος Χανίων και η Κοινωφελής του Επιχείρηση Πολιτισμού και Περιβάλλοντος (Κ.Ε.Π.ΠΕ.ΔΗ.Χ.-Κ.Α.Μ.) πραγματοποιήσαν το πρωί του Σαββάτου στο Θέατρο “Μίκης Θεοδωράκης” ημερίδα, με θέμα: «Η βία διδάσκεται από τους γονείς στα παιδιά»: οι συνέπειες της συναισθηματικής, λεκτικής και ψυχολογικής βίας, που μπορεί να υπάρχουν σε μια οικογένεια και τις πιθανές επιπτώσεις στα παιδιά.
Στην ημερίδα προσκεκλημένη ήταν η οικογενειακή σύμβουλος και συγγραφέας Τένια Μακρή η οποία μίλησε για την βία προσπαθώντας να βοηθήσει τους παρευρισκόμενους να κατανοήσουν ότι η βία περνάει από τους γονείς στα παιδιά.
Παράλληλα στόχος της ημερίδας, η οποία απευθυνόταν σε γονείς, ειδικούς ψυχικής υγείας, παιδαγωγούς και φοιτητές, ήταν μέσα από μια εμπεριστατωμένη ανάλυση, δίνοντας χρήσιμες συμβουλές και τροφή για σκέψη, να μάθουν τρόπους πρόληψης ή αντιμετώπισης των δύσκολων καταστάσεων.
Η Τένια Μακρή συγκεκριμένα ανέφερε για το ποιος είναι ο στόχος μέσα από την σημερινή ημερίδας λέγοντας ότι «τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε τα συμπτώματα της βίας των παιδιών να έχουν εξαπλωθεί πάρα πολύ και όχι μόνο στους εφήβους που μια παραβατική συμπεριφορά είναι κάπως αναμενόμενη, είναι μέσα στην ανάπτυξη τους αλλά τα βλέπουμε και σε πολύ νεαρές ηλικίες. Στόχος της σημερινής ημέρας είναι οι γονείς να αντιληφθούν τι σημαίνει η δική τους η σχέση και πως αποτυπώνεται αυτή στα παιδιά τους και πως όλη αυτή η συμπεριφορά γίνεται μια καταναγκαστική επανάληψη. Δηλαδή τα παιδιά επαναλαμβάνουν τα «πατρόν» συμπεριφοράς που βλέπουν από τους γονείς τους και από τη στιγμή που οι γονείς είναι και εκείνοι που τους βοηθούν να δομήσουν την προσωπικότητα τους τα παιδιά θεωρούν φυσιολογικές αυτές τις συμπεριφορές και τις αναπαραγάγουν.
Η κ. Μακρή διευκρίνησε ότι η λεκτική ψυχολογική και συναισθηματική βία αφήνουν τα μεγαλύτερα τραύματα καθώς «συμβαίνουν σε καθημερινή βάση. Η σωματική και η σεξουαλική βία μέσα στην οικογένεια δεν συμβαίνουν τόσο συχνά. Βεβαίως αν έχουμε γονείς οι οποίοι είναι εξαρτημένοι από ουσίες ή από το αλκοόλ η βίαιη σωματική συμπεριφορά είναι επαναλαμβανόμενη. Η συμπεριφορά που είναι συνεχής είναι η ψυχολογική και συναισθηματική βία. Είναι τα σημάδια τα οποία μένουν, αφήνουν μώλωπες οι οποίες δυστυχώς γίνονται τραύματα για την υπόλοιπη ζωή των παιδιών και γίνονται και συμπεριφορές».
Μάλιστα η κ. Μακρή υπογράμμισε ότι «τα παιδιά που ζουν μέσα σε μια ευάλωτη οικογένεια είναι και τα πιο ευάλωτα θύματα για βία. Μπορούν να επηρεαστούν πιο εύκολα από το έντονο στοιχείο της βίας που κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα σε βιντεοπαιχνίδια, μουσική κτλ. Σε αντίθεση τα παιδιά που έχουν μια καλή επικοινωνία με τους γονείς τους, έχουν αναπτύξει μια σχέση εμπιστοσύνης και μιλάνε με τους γονείς τους, ναι μεν μπορεί να μιμηθούν κάποιες συμπεριφορές δεν το κάνουν όμως τρόπο ζωής.
Τα παιδιά που είναι ευάλωτα και συναισθηματικά παραμελημμένα θα βρουν αυτή τη θαλπωρή που αποζητούν σε οτιδήποτε τους το υποσχεθεί από τραγούδι μέχρι κάποιον φίλο τους. Όταν το παιδί δεν έχει αγαπηθεί μέσα στην οικογένεια θα βρεθεί κάποιος άλλος να το αγαπήσει και αυτό θα είναι με το δύσκολο τρόπο. Το παιδί χρειάζεται παραδοχή να νιώσει ότι το αποδέχονται, αν αυτό δεν το βρει στο γονιό του, θα το αναζητήσει αλλού. Κάποιος όμως για να του δώσει αυτή την παραδοχή θα πρέπει το παιδί να «πωλήσει» κάτι από τον εαυτό του».
Τέλος η κ. Μακρή αναφέρθηκε και στο αντίκτυπο που αφήνουν οι κακοποιητικές συμπεριφορές που σχετίζονται με την σεξουαλική βία και την ασέλγεια σε ένα παιδί «οι κακοποιητικές συμπεριφορές που σχετίζονται με σεξουαλική κακοποίηση και ασέλγεια παιδιών αφήνουν σημάδια άσχημα τα οποία ακολουθούν το παιδί σε όλη τη ζωή, αποτελούν τραύμα. Ένα παιδί που είναι σωστά τοποθετημένο στην οικογένεια και οι γονείς του έχουν μια σχέση ισορροπίας, σεβασμού και αποδοχής το παιδί αυτό θα αντισταθεί. Γιατί οι γονείς του θα το έχουν εκπαιδεύσει να λέει όχι. Να τονίσουμε και κάτι ακόμα τα παιδιά που έχουν δεχτεί τη βία στο σπίτι τους δεν γίνονται μόνο θύτες αλλά μπορεί να γίνουν και θύματα καθώς μέσα από αυτή τη συμπεριφορά έχουν καθηλωθεί ψυχολογικά, έχουν φοβηθεί και δεν μπορούν να μιλήσουν και έτσι μετατρέπονται σε θύματα. Επίσης αν έχουμε μια συμπεριφορά με μια μητέρα που θυματοποιείται στον σύζυγο της, δεν γίνεται το κορίτσι να έχει άλλο πρότυπο. Και έτσι όταν ενηλικιωθεί θα διαλέξει ένα σύντροφο επιθετικό όπως τον πατέρα καθώς αυτό έχει μάθει και θα συνεχίσει στην συμπεριφορά της μητέρας».
Στις δηλώσεις της η Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Χανίων Ελένη Ζερβουδάκη ανέφερε μεταξύ άλλων «ότι το θέμα της σημερινής ημερίδας αφορά ένα θέμα που πλέον βαθιά εντυπωμένο στην Ελληνική κοινωνία και έχει να κάνει με την αναπαραγωγή της και πως αυτή μέσα από την οικογένεια διδάσκεται, αναπαράγεται και μιμείται στα παιδιά. Άλλωστε το πρώτο πρότυπο συμπεριφοράς το παιδί το παίρνει μέσα από την οικογένεια. Αν το παιδί βλέπει ένα επιθετικό γονέα, αυτό που θα κάνει είναι να μιμηθεί αυτή τη επιθετική συμπεριφορά. Στόχος της σημερινής ημερίδας είναι να καταλάβουν οι παρευρισκόμενοι πως μπορούμε να ενισχύσουμε τα παιδιά μας συναισθηματικά και ψυχολογικά ώστε να βγουν εδραιωμένοι ενήλικες με προσωπικότητες ισχυρές όχι όμως βίαιες. Το τμήμα κοινωνικής πολιτικής μέσα από το τμήμα κοινότητας διαθέτει κοινωνικούς λειτουργούς, παιδοψυχολόγους και ψυχολόγους προκειμένου να βρίσκεται ανά πάσα ώρα και στιγμή δίπλα σε αυτά τα περιστατικά. Έχουμε μεγάλη αύξηση εισαγγελικών παραγγελιών για τέτοια περιστατικά. Εμείς είμαστε δίπλα σε όποιον έρθει ακόμα και με καταγγελία».
