«Είχε άγχος μήπως η Τζωρτζίνα μιλήσει – Ξέραμε για το Μινχάουζεν», κατέθεσαν νοσηλεύτριες για την Πισπιρίγκου

Η κατάθεση της νοσηλεύτριας

Νοσηλεύτρια: Στο στάδιο αποσωλήνωσης, είδα μια περίεργη συμπεριφορά από την μητέρα, που μου έκανε εντύπωση. Ήταν αναστατωμένη. Καθόταν πιο μακριά, εμφανώς αγχωμένη. Δεν εστίαζε καθόλου στο παιδί και παρατηρούσε τις δικές μας αντιδράσεις. Την προτρέψαμε να πάει να το φιλήσει, πήγε.

Πρόεδρος: Μήπως φοβόταν;

Νοσηλεύτρια: Μπορεί να υπάρχει φόβος στους γονείς και συνήθως μας ρωτάνε: Να το ακουμπήσω; Να του πιάσω το χεράκι;. Εμείς τους ενθαρρύναμε να πιάσουν το χεράκι του παιδιού, να του μιλήσουν. Περισσότερο του μιλούσε ο πατέρας.

Πρόεδρος: Η μητέρα δεν μιλούσε στο παιδί;

Νοσηλεύτρια: Ψέλλισε μόνο ένα «Τζωρτζίνα μου». Μου έκανε φοβερή εντύπωση αυτή η στιγμή, γιατί δεν συνηθίζεται. Μάλιστα το συζήτησα και με τον κ. Ηλιάδη. Του εκμυστηρεύτηκα ότι η μητέρα κοίταζε εμένα και τους γιατρούς. Φαινόταν η αγωνία της στους νοσηλευτές και τους γιατρούς. Συνήθως ο γονιός είναι πάνω στο παιδί. Αυτό δεν υπήρχε. Υπήρχε μια αγωνία με τα μάτια της.

Πρόεδρος: Δεν έχετε δει άλλον γονιό να εκφράζεται έτσι;

Νοσηλεύτρια: Εγώ προσωπικά όχι.

Ενορκος: Όταν έγινε η αποσωλήνωση είπατε ότι η μητέρα ήταν αγχωμένη. Επικεντρώθηκε το άγχος της σε κάτι;

Νοσηλεύτρια: Η μητέρα δεν μίλησε, δεν είπε κάτι, αλλά εγώ προσωπικά αισθάνθηκα ότι άγχος της ήταν μήπως η Τζωρτζίνα μιλούσε.

Ενορκος: Σας ρώτησε ποτέ ευθέως αν θα μιλούσε το παιδί;

Νοσηλεύτρια: Όχι, ποτέ.

«Καίνε» την Πισπιρίγκου οι τρεις νοσηλεύτριες

Τρεις άνθρωποι που έζησαν από πρώτο χέρι την πολύμηνη νοσηλεία της Τζωρτζίνας, αλλά και τις αντιδράσεις της 34χρονης κατηγορούμενης, κατέθεσαν στο δικαστήριο.

Η μία ήταν η Μαρία Σκιαδαρέση, νοσηλεύτρια της μονάδας εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ) στο Νοσοκομείο Παίδων του Ρίου.

Πρόεδρος: Λέτε ότι η κατηγορούμενη ήταν ψύχραιμη, το οποίο δεν καταλαβαίνατε από την στιγμή που είχε χάσει ήδη δυο παιδιά.

Σκιαδαρέση: Ναι, ήταν πολύ ψύχραιμη, σχεδόν ψυχρή. Δεν την είδα ποτέ να βγάζει ούτε ένα δάκρυ από τα μάτια της.

Πρόεδρος: Δεν υπάρχουν περιπτώσεις γονέων που να μην συγκινούνται;

Σκιαδαρέση: Εγώ δεν έχω ξαναδεί.

Μία ακόμη υγειονομικός περιέγραψε την Ρούλα Πισπιρίγκου ως «ψυχρή και απαθή». Η κυρία Σκιαδαρέση όμως, μίλησε εκτενώς για την Τζωρτζίνα, ξεκαθαρίζοντας πως το παιδί αυτό είχε αντίληψη και αντιδρούσε στα ερεθίσματα.

Πρόεδρος: Λέτε στην κατάθεση σας ότι ανταποκρινόταν με κινήσεις ματιών. Λέτε ότι γελούσε το παιδί όταν της βάζατε βίντεο στο YouTube. Ήταν μήπως αντανακλαστικά;

Σκιαδαρέση: Όχι, θεωρώ πως η Τζωρτζίνα καταλάβαινε. Για παράδειγμα, όταν έβλεπε παιδικό στο tablet, γελούσε. Αντιδρούσε στο αστείο. Επίσης, θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα κινούμενο με ένα φοινικόδεντρο που όποτε το έβλεπε ξεκαρδιζόταν. Έβλεπα ένα παιδί που όταν είχε ερεθίσματα, αντιδρούσε. Θυμάμαι μια φορά που της βάλαμε το οξύμετρο και το παιδί αντέδρασε και κατάλαβε ότι κάτι την ακούμπησε και μετά μου το έδειξε γυρνώντας την ματιά της σε μένα. Όταν το παιδί άκουγε το όνομα του φυσικοθεραπευτή της, άλλαζε το πρόσωπο της, χαμογελούσε. Εμένα ως Μαρία μου φάνηκε από αυτό ότι είχε καλή σχέση με τον φυσικοθεραπευτή της.

«Ξέραμε για το Μινχάουζεν»

Η δεύτερη νοσηλεύτρια κατέθεσε πως η μικρή Τζωρτζίνα δεν παρουσίασε ποτέ επεισόδια σπασμών μέσα στη ΜΕΘ. Και εκείνη περιέγραψε την μητέρα ψυχρή και χωρίς συναίσθημα.

Πρόεδρος: Λέτε ότι η συμπεριφορά της ήταν ψυχρή και δεν εκδήλωνε πένθος. Τι δεν βλέπατε;

Μάρτυρας:  Δεν είχα δει πολλές φορές την μητέρα. Όσες φορές την είδα ήταν ψυχρή, χωρίς συναίσθημα. Δηλαδή κλάμα, αγωνία, πένθος. Δεν είχε συναίσθημα.

Πρόεδρος: Κάποιοι άνθρωποι δεν εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους. Δυσκολεύονται να εκφράσουν και τη χαρά.

Μάρτυρας: Εγώ καταθέτω αυτό που είδα, δεν ξέρω αν το εξέφραζε αλλιώς. Σε εμένα δεν έκανε καν ερωτήσεις.

Σε σχετική ερώτηση η νοσηλεύτρια αποκάλυψε πως μετά την αποσωλήνωση του παιδιού είχε πληροφορηθεί για το ενδεχόμενο η μητέρα να πάσχει από σύνδρομο Μινχάουζεν.

Κούγιας: «Το σύνδρομο Μινχάουζεν εσείς το ‘φυτέψατε’ στον Ηλιάδη;»

Ο συνήγορος της Ρούλας Πισπιρίγκου, Αλέξης Κούγιας, υπέβαλε ερωτήσεις στην μάρτυρα για το σύνδρομο Μινχάουζεν, ρωτώντας την μάλιστα εάν η ίδια «φύτεψε» την ιδέα αυτή στον εντατικολόγο Ανδρέα Ηλιάδη.

Κούγιας: Είδατε μια αντίδραση στις 21/4 που έγινε η αποσωλήνωση;

Νοσηλεύτρια: Εγώ προέτρεψα τους γονείς να πλησιάσουν το παιδί τους και να δούμε και τις αντιδράσεις του παιδιού, αν ακούει, αν αντιλαμβάνεται, αν κουνάει τα χεράκια του, τα μάτια του.

Κούγιας: Είστε η μόνη που το λέτε αυτό. Αφού έχει διαπιστωθεί ότι εμφάνιζε δυσκαμψία, βγάζει κραυγές, δεν επικοινωνεί, δεν μιλάει, δεν παρακολουθεί το φως. Εσείς στέλνετε τη μητέρα να δει αντιδράσεις;

Νοσηλεύτρια: Την στιγμή της αποσωλήνωσης που προέτρεψα τους γονείς να πλησιάσουν, το έκανα γιατί θα μπορούσε το παιδί να αντιδράσει.

Κούγιας: Σε ποια βιβλιογραφία το έχετε δει αυτό;

Νοσηλεύτρια: Από την εμπειρία μου.

Κούγιας: Την εκδοχή για το σύνδρομο Μινχάουζεν, εσείς τη ‘φυτέψατε’ στον κύριο Ηλιάδη;

Νοσηλεύτρια: Εγώ βλέπω μόνο συμπεριφορές και απλά μίλησα γι’ αυτό που αισθάνθηκα στον κ. Ηλιάδη. Δεν το γνωρίζω το σύνδρομο Μινχάουζεν.

Κούγιας: Μήπως θα έπρεπε να πάτε εσείς και ο κ. Ηλιάδης στον ψυχίατρο;

Νοσηλεύτρια: Δεν σας καταλαβαίνω.

Κούγιας: Γνωρίζετε ότι η ΜΕΘ Πατρών είναι πρωταθλήτρια στις μεταμοσχεύσεις;

Νοσηλεύτρια: Δεν το ξέρω.

Κούγιας: Εσείς έχετε πείσει ποτέ κάποιον γονέα να δεχτεί να κάνει δωρεά τα όργανα του παιδιού του;

Νοσηλεύτρια: Όχι.

Κούγιας: Τι ηλικίας είναι τα παιδιά που δίνονται τα όργανά τους;

Νοσηλεύτρια: Όλων των ηλικιών.