Μαραθώνιος Κρήτης: Έμπειρος δρομέας καταγράφει τα αρνητικά και αποθεώνει την φιλοξενία των Χανιωτών
Τι έγραψε για τον μαραθώνιο Κρήτης ο γνωστός δρομέας Κώστας Χουβαρδάς. Τι ανέφερε για τα θετικά και τι για τα αρνητικά της διοργάνωσης που έγινε στα Χανιά.
Ο Κώστας Χουβαρδάς αποτελεί έναν πολύ γνωστό αθλητή στον χώρο της δρομικής κοινότητας, έχοντας καταφέρει να γράψει τη δική του ιστορία στον μαραθώνιο, καθώς έχει μπει στα ρεκόρ Guinness τρέχοντας 7 μαραθωνίους σε 7 συνεχόμενες εβδομάδες σε λιγότερο από 3 ώρες.
Ο έμπειρος Έλληνας δρομέας που έχει τρέξει 46 μαραθωνίους και… συνεχίζει, αγωνίστηκε στον Μαραθώνιο Κρήτης την περασμένη Κυριακή, μην καταφέρνοντας να σπάσει το «φράγμα» των 3 ωρών, τερματίζοντας σε 3:03.
Με ανάρτησή του στην δρομική σελίδα στο Facebook, «Greek Runners», ο Κώστας Χουβαρδάς μίλησε για την συμμετοχή του στον αγώνα των Χανίων, αναδεικνύοντας τόσο τα αρνητικά, όσο και τα θετικά της διοεργάνωσης.
Όλα όσα αναφέρει πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψιν από τους διοργανωτές, καθώς τα σχόλια ενός τόσο έμπειρου μαραθωνοδρόμου που έχει αγωνιστεί σε πολλούς αγώνες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μπορούν να κάνουν μόνο καλό.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Κώστα Χουβαρδά:
Καλησπέρα σε όλους,
Περίμενα να περάσουν μερικά 24ωρα, ώστε να μην βρίσκομαι «εν Βρασμώ Ψυχής» και παράλληλα ήθελα να αποφασίσω αν θέλω να γράψω για όσα συνέβησαν στον Διεθνή Μαραθώνιο Κρήτης την περασμένη Κυριακή.
Γενικότερα είμαι ένας άνθρωπος αρκετά «εύκολος» χωρις να με απασχολούν ιδιαίτερα αναποδιές και δυσκολίες σε αγώνες. Επίσης δεν ειναι του χαρακτήρα μου να «θάβω» αγώνες δημόσια. Ξέρω πως ειναι να διοργανώνεις αγώνα, πόσο έυκολο είναι να πάνε όλα στραβά και τι χρόνο και πόνο χρειάζεται να δώσει ο διοργανωτής, με τεράστιο προσωπικό κόστος. Οπότε γενικότερα κάνω τις παρατηρήσεις μου προφορικά στους διοργανωτές ή με κάποιο mail, μιας και η δημόσια τοποθέτηση στα σόσιαλ media δυστυχώς προκαλεί πολλά άσχημα σχόλια από κόσμο που «δίψα για αίμα» ή θέλει να σταυρώσει τους διοργανωτές.
Έκανα αυτόν τον πρόλογο γιατί από τη μια είχα αποφασίσει να μην γράψω τίποτα και απλά να στείλω ένα μέιλ στη διοργάνωση αλλά από την άλλη, θεωρώ καθήκον μου να πληροφορώ αρκετούς αθλητές, εδώ μέσα και αλλού που με εμπιστεύονται τυφλά, τους οποίους δεν θέλω να κοροϊδεύω από τη στιγμή που ζητάνε τη γνώμη μου και να τους λέω «όλα καλα» από τη στιγμή που δεν ειναι όλα καλα. Επίσης η επικοινωνία με μέιλ με τη διοργάνωση του Μαραθωνίου Κρήτης δεν ειναι ότι καλύτερο αφού δεν μου έχουν απαντήσει ποτέ σε μέιλ και όχι μόνο σε μένα! Τέλος αν είχα κάποιους ενδοιασμούς, αποφάσισα τελικά να γράψω επειδή μετά τον αγώνα με προσέγγισαν αρκετοί δρομείς από την Κρήτη και μου είπαν «Πες τα εσύ Κώστα Δημόσια, που είσαι αντικειμενικός γιατί εμείς τα λέμε χρόνια αλλά δεν μας ακούει κανένας»
Τέλος πριν ξεκινήσω θέλω να διευκρινήσω πως δεν έχω σχέσεις με συλλόγους δρομέων από την Κρήτη, ούτε ξέρω αν υπάρχει κάποιο παρασκήνιο με αντιπαλότητες μεταξύ των συλλόγων ή των διοργανωτών. Αντίθετα έχω μεγάλη αγάπη για την Κρήτη, πάρα πολλούς καλούς φίλους και συναθλητές και όσον αφορά το πρόσωπο μου, η διοργάνωση μου φέρθηκε με τον καλύτερο τρόπο.
Αυτό που ακολουθεί ειναι Αντικειμενική παράθεση γεγονότων, με βάση όσα έζησα, όσο μπορώ αποστασιοποιημένα και χωρίς να κρίνω. Ας κρίνει ο Καθένας μόνος του.
Μαραθώνιος Κρήτης,
Ξεκινάω από τα Εκ προοιμίου αρνητικά, τα οποία όμως δεν αφορούν αστοχίες της διοργάνωσης:
- Η Ημερομηνία του Αγώνα ειναι 100% λάθος. Όλοι ξέρουμε τι καιρό έχει η Κρήτη και 7 Μαίου, κατά 90% πάντα έχει καύσωνα και συνθήκες εντελώς ακατάλληλες για Μαραθώνιο. Βέβαια όσοι πήγαμε να τρέξουμε το ξέραμε, οπότε δεν θεωρώ πως απαραίτητα είναι λάθος της Διοργάνωσης αλλά και δική μας λάθος επιλογή.
- Η Διαδρομή δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, ενώ ειναι αρκετά δύσκολη, με πολλά υψομετρικά, ειδικά στο δεύτερο μισό. Μου έκανε εντύπωση γιατί η Κρήτη είναι υπερβολικά Όμορφη και θα μπορούσε να χαραχτεί μια υπέροχη αλλά και πιο εύκολη διαδρομή.
Πάμε τώρα στα Σοβαρά, που ειναι τα διοργανωτικά λάθη
- Ανεξέλεγκτη Κυκλοφορία Αυτοκινήτων σχεδόν σε όλη τη διαδρομή: Αυτό για μένα ειναι το πιο σημαντικό μιας και πρόκειται για μια επικίνδυνη κατάσταση, για μένα πρωτοφανής! Εφτασα να τρέξω σε 46 Μαραθωνίους, για να νιώσω πρώτη φορά πως κινδυνεύω σε έναν Αγώνα. Στο 10 περίπου χλμ πήγε να με πατήσει …Μπετονιέρα που έτρεχε στο αντίθετο ρεύμα και λίγα δευτερόλεπτα μετά πήγα να με πατήσουν δύο αστυνομικοί με μηχανές που έτρεχαν με χίλια – πιθανότητα γιατί κυνηγούσαν να βγάλουν έξω την μπετονιέρα! Μάλιστα οι δύο αστυνομικοί πήγαν να πατήσουν και τον αθλητή που με ακολουθούσε όπως μου είπε ο ίδιος μετα. Το κακό συνεχίστηκε σε όλο το μήκος της διαδρομής με περιστασιακές συναντήσεις με αγροτικά κυρίως στο πρώτο μέρος της διαδρομής και με κανονική κυκλοφορία και στα δύο ρεύματα του δρόμου όταν βγήκαμε στον κεντρικό. Μπορώ να πω πως πιο επικίνδυνο ήταν στην αρχή γιατι πήγαινες αμέριμνος και δεν ήξερες πότε θα σου σκάσει! Μετά όταν καταλάβαμε πως κυκλοφορούσαν αυτοκίνητα κανονικά είχαμε το νού μας και τρέχαμε στην άκρη του Δρόμου. Αυτή η ανασφάλεια πάντως να φοβάσαι μην σε χτυπήσει κάποιο αυτοκίνητο ειναι εξαιρετικά δυσάρεστο συναίσθημα, ειδικά όταν παλεύεις για να τερματίζεις σε έναν Μαραθώνιο. Ευτυχώς από Θαύμα δεν είχαμε κάποιο ατύχημα! Έχω τρέξει και άλλες φορές σε μικρούς περιφερειακούς αγώνες με ανοιχτή κυκλοφορία αυτοκινητών, αλλά σε έναν Διεθνή Μαραθώνιο θεωρώ αδιανόητο κάτι τέτοιο!
- Προβληματική Σήμανση και παρουσία εθελοντών στους δρόμους. Γενικότερα υπήρχαν εθελοντές σε διασταυρώσεις αλλά προφανώς επειδή ήταν άπειρες και δεν επαρκούσε το προσωπικό υπήρχαν πολλές διασταυρώσεις χωρίς κάποιον να «κόβει» τους αθλητές αν πήγαιναν να χαθούν. Είχαμε, ειδικά στην αρχή μια μόνιμη ανασφάλεια που πρέπει να κινηθούμε και απλά επιλέγαμε την πιο λογική επιλογή. Στο 13 χλμ δε πήγαμε, μαζί με άλλους δύο αθλητές να χαθούμε γιατι σε μια μεγάλη διασταύρωση δεν υπήρχε σήμανση ούτε εθελοντής. Ευτυχώς θεωρήσαμε λογικό να ακολουθήσουμε τον πιο μεγάλο δρόμο και όταν είδαμε γραμμένο σε μια κολώνα το «13» καταλάβαμε πως είμαστε πάνω στη διαδρομή του Αγώνα.
- Απαράδεκτο να υπάρχουν σταθμοί υδροδοσίας «self service”!
Στο σταθμό υδροδοσίας του 7.5 χλμ με έκπληξη διαπιστώσαμε πως όχι απλά δεν υπήρχε εθελοντής αλλά έστεκαν δύο άδεια τραπέζια και πίσω από εκεί πάνω σε παλέτα με τη ζελατίνα (χωρίς να έχουν ανοιχτεί υπήρχαν τα νερά). Είπαμε νωρίς ειναι ας μην σταματήσουμε να ανοίγουμε συσκευασίες ας μην πιούμε νερό. Μετά το 30ο χλμ όμως υπήρξε άλλος ένας σταθμός με το ίδιο ακριβώς σκηνικό. Εκεί με τον καύσωνα να έχει βαρέσει κόκκινο δεν υπήρχε περίπτωση να μην σταματήσω για νερό. Οπότε σταμάτησα κανονικά, άνοιξα τη συσκευασία πρώτα σκίζοντας τη ζελατίνα από την παλέτα και στη συνέχεια τη ζελατίνα από την 24αδα των νερών, πήραν ένα νερό και τοποθέτησα τα υπόλοιπα πάνω στο τραπέζι για να πάρουν όσοι ακολουθούσαν. Ήμουν αρκετά μπροστά (6ος Γενικής εκείνη την ώρα), οπότε οι περισσότεροι που ακολούθησαν βρήκαν νερά σελφ σέρβις μεν αλλά τουλάχιστον πάνω στο τραπέζι. Αυτό που δεν έμαθα ειναι τι έκαναν σε αυτό το σταθμό οι πέντε προπορευόμενοι από μένα αθλητές μιας και δεν είχε ανοιχτά νερά πουθενά. Μάλλον δεν θα σταμάτησαν καθόλου!
- Στο 35ο χλμ περίπου με σταμάτησε μια κριτής (δυστυχώς δεν ζήτησα το όνομα της) και ζήτησε από τους ανθρώπους της Διοργάνωσης να με βγάλουν εκτός αγώνα φωνάζοντας «Σταματήστε τον αυτόν ειναι «Pacer»!
Σταματάω και της απαντώ τι εννοείται είμαι pacer? μου λέει «Έχεις μπει στη διαδρομή παράνομα και τραβάς κάποιον άλλον». Της λέω «κυρία μου κοιτάξτε πίσω (Ο Επόμενος αθλητής είχε 6 λεπτά από μένα) σε ποιόν ειμαι ακριβώς «Pacer» στον Αόρατο Άνθρωπο;». Μετά μου λέει να ακυρωθώ γιατι δεν φοράω το νούμερο στην μπλούζα (το φορούσα στο σορτσάκι). Της απαντάω πως σε έναν μαραθώνιο ο κανονισμός λέει πως «το νούμερο πρέπει να βρίσκεται σε εμφανές σημείο στο μπροστινό μέρος του αθλητή, της έδωσα το όνομα μου και της είπα πως θα συνεχίσω και αν θέλει ας με ακυρώσει»
- Στα τελευταία 3 χλμ περίπου μας έβαζαν να τρέχουμε στο παλιό λιμάνι. Πολύ καλή ιδέα αλλά δεν φρόντισαν να έχουν βάλει κάποια σήμανση ή κώνους με αποτέλεσμα να φωνάζουμε στους τουρίστες που είχαν κατακλύσει το δρόμο να κάνουν στην άκρη για να περάσουμε. Αυτό ήταν τρομέρα κουραστικό και ψυχοφθόρο, να έχεις τρέξει 39 χλμ μέσα στη ζέστη και να πρέπει να φωνάζεις κάθε δέκα μέτρα «άκρη άκρη» σε διάφορες γλώσσες για να σε καταλάβουν! Ειδικά προς το τέλος που υπήρχαν κάποια πολύ στενά δρομάκια έπρεπε να κάνεις ελιγμούς όχι μόνο για να αποφύγεις τους τουρίστες αλλά και για να μην πάρεις παραμάζωμα την πραμάτεια των μαγαζιών που ήταν απλωμένα δεξιά και αριστερά του δρόμου!
Τέλος πληροφορήθηκα και για άλλα πράγματα, όπως πως τα λεωφορεία άφησαν κόσμο πίσω και αναγκάστηκαν να πάνε με ιδιωτικά οχήματα ή πως το αυτοκίνητο που πήγαινε μπροστά από τόν πρώτο αθλητή χάθηκε και πήγε από άλλη διαδρομή στον τερματισμό. Αυτά δεν τα είδα με τα μάτια μου οπότε δεν έχω και άποψη!
Για να λέμε και τα καλα…
- Οι εθελοντές ήταν πολύ φιλότιμοι και βοηθητικοί απλά δεν επαρκούσαν. Όλοι οι άνθρωποι ήταν πολύ ευγενικοί από την εκκίνηση μέχρι τον τερματισμό!
- Η τεχνική μπλούζα που έδωσε η διοργάνωση ήταν εξαιρετική και πολύ όμορφη, από τις κορυφαίες που έχω πάρει σε Ελλάδα και εξωτερικό!
- Έδιναν Τζελάκια και μπάρες γνωστής εταιρίας που είναι πανάκριβα (4 Ευρώ το Τζελάκι) και όταν έπαιρνες τη συμμετοχή αλλά και κατά τη διάρκεια της διαδρομής! Σε έναν αγώνα με κόστος 25 Ευρώ ήταν extra large παροχή!
- Ο Εκφωνητής στον τερματισμό ήταν ο καλύτερος που έχω συναντήσει σε αγώνα. Τρομερά ενημερωμένος και κατατοπιστικός. Έπαθα πλάκα πως ήξερα τα πάντα με λεπτόμερειες. Ο Άνθρωπος αξίζει συγχαρητηρίων (δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα του). Σίγουρα πρέπει να έχει σχέση με στίβο!
- Το σήμειο Τερματισμού μέσα στο Στάδιο ήταν πολύ όμορφο και ο κόσμος πολύ ζεστός !
Αυτά ειχα να καταθέσω εγώ, εντελώς αποστασιοποιημένα και χωρίς να γνωρίζω πρόσωπα και πράγματα σχετικά με τη διοργάνωση του αγώνα. Έχω και προτάσεις για τη διοργάνωση για να βελτιωθούν όλα αυτά, αλλά δεν ειναι της παρούσης. Αν μου ζητηθεί θα τους στειλω ένα μειλ.
ΑΝ ΕΧΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑ ΓΕΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΠΩΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΙΡΟΙ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ.
ΔΥΟ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΙΝΑΙ:
- ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΣΛΑΒΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΕΜΠΕΙΡΟ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ. ΘΑ ΤΟΥΣ ΛΥΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ
- ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΥΚΛΙΚΗ ΜΕ ΜΙΚΡΟΤΕΡΟ ΑΝΑΠΤΥΓΜΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ, ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ΣΥΝΟΛΙΚΑ!
Υγ.: Του Χρόνου θα ξαναπάω! Πρώτα για να δω τα φιλαράκια μου στα Χανιά (πέρασα πολύ ωραία) και δεύτερον γιατί θέλω να σπάσω το Τρίωρο σε αυτόν τον τόσο δύσκολο αγώνα (έτρεξα 3.03 φέτος).
Μαραθώνιος Κρήτης: Έμπειρος δρομέας καταγράφει τα αρνητικά και αποθεώνει την φιλοξενία των Χανιωτών
